Архіў

Сяргей Балахонаў. Чорныя казкі

№ 34 (191), 21 — 28 жніўня 2000 г.


 

Чорныя казкі

 

Апошні «ўвал»

Аднаго салдата родзічы забралі ва «ўвал» на пару дзянёчкаў. Па яго яны прыехалі на «пікапе» — легкавіку з будкаю. Месца ў кабіне было, ясная рэч, толькі на двух чалавек, і салдацік мусіў паехаць у будцы, што яму не было навіною. Пакуль машына прыехала ў прызначаны пункт, салдат памёр ад выкідных газаў, што пападалі ў буду дзеля таго, што ў глушаку і днішчы былі дзіркі.

 

Фатальная анучка

Нейкі салдацік быў пасыльным. Ішоў ён неяк дарогай, нёс вестку. А акурат пачыналіся грымоты. Дажджу не было, таму пасыльны мерна крочыў сваёй дарогаю, адчуваючы, як яму муляе анучка, разматаўшыся ў боце. Салдат спыніўся, але ледзьве ён пачаў перамотваць анучку, як бліснула маланка, спаліўшы бядачу ўмэнт.

 

Мама!

Паводле нестатутных ўзвычаеньняў, салдат мусіў аддаваць сваю «палучку» «дзядам». Аднак ён чуў быў, як «дзяды» адмовіліся забіраць грошыкі ў ваякі, у якога не было мамы. Вось жа і падумаў ён у роспачы: «Шэнціць! Эх, каб жа і ў мяне не было мамы!» Наступным днём яму прыйшла тэлеграма, дзе паведамлялася, што яго маці загінула, трапіўшы пад цягнік.

 

Патрульны

Адзін салдат заступіў быў на патруль і мусіў стаяць ля варотаў падразьдзяленьня. Уначы ён пачуў за варотамі нейкі шоргат і глянуў у адмысловае вочка на дзьвярох. Тым часам зламысны жартаўнік тыркануў у вочка сталовы шампур — і забіў патрульнага.

 

Вуж для жыдоўкі

Адзін мужчынка разам зь сям’ёю здымаў паўхаты ў жыдоўкі. А той уздумалася выгнаць іх з кватэры за колькі месяцаў перад зімой. Мужчынка й так, і гэтак спрабаваў угаварыць гаспадыню, але ўсё дарма. Расказаў ён пра злыбяду нейкаму свайму родзічу, які працаваў на лесараспрацоўках. Той і ўзяўся ўмалёгаць жыдоўку. Спаймаўшы ў лесе вужа, ён прывёз паўзуна ў горад ды праз фортку запусьціў у жыдоўскую хату. Ураньні, адчуўшы нейкую прысутнасьць на ўлоньні, жанчына зь лямантам падхапілася. Суседзі ж ёй цьвердзілі, што вужыная праява была караю за выгнаных з хаты проці зімы людзёў. Жыдоўка вярнула тую сям’ю, але не перастала хвалявацца, аж покуль саўсім не папсавалася розумам.

 

Такія казкі спараджае жыцьцё салдатаў тэрміновай службы, адарванае і ад шэрай будзённасьці, і ад усякай рэальнасьці.

Сяргей Балахонаў


Каментары

 
Націсканне кнопкі «Дадаць каментар» азначае згоду з рэкамендацыямі па абмеркаванні.

Цяпер чытаюць

Раман Пратасевіч асвоіў прафесію бармена і адшукаў працу. Вось у якім бары можна яго знайсці15

Раман Пратасевіч асвоіў прафесію бармена і адшукаў працу. Вось у якім бары можна яго знайсці

Усе навіны →
Усе навіны

Памерла Ірына Яскевіч

«А мяне менш за ўсё турбуе, ці загаворыць Сяргей Ціханоўскі па-беларуску»185

Беларусы дзеляцца відэазапісамі пралётаў расійскіх беспілотнікаў10

У Бабруйскім раёне адшукалі два двухсотгадовыя дубы-волаты1

У небе над Кіевам упершыню з 2022 года з'явіўся цывільны транспартны самалёт1

«Не для таго працую, каб тысячамі даляраў раскідвацца». Беларуска ў Польшчы праз суд спрабуе вярнуць заклад за кватэру9

Цэны на каву і апельсінавы сок у ЗША ўзляцяць да нябёсаў з-за мытаў5

Па справе Гаюна адбылося ўжо як мінімум шэсць судовых працэсаў1

У Беларусі падаражэюць новыя аўтамабілі, а выбар у дылераў стане больш сціплым. Што змяняецца1

больш чытаных навін
больш лайканых навін

Раман Пратасевіч асвоіў прафесію бармена і адшукаў працу. Вось у якім бары можна яго знайсці15

Раман Пратасевіч асвоіў прафесію бармена і адшукаў працу. Вось у якім бары можна яго знайсці

Галоўнае
Усе навіны →

Заўвага:

 

 

 

 

Закрыць Паведаміць