Ci treba ratavać režym?

Piša Lavon Barščeŭski.

Apošnim časam siarod ludziej, imiony jakich fihurujuć u apazycyjnym dyskursie, usio bolš nastojliva prapahandujucca idei takoha kštałtu: «treba razmaŭlać z režymam, dapamahać jamu atrymlivać kredyty ad Zachadu, a inačaj...

– «...režym zdaść suverenitet Biełarusi»,

– «... našy suhramadzianie pacierpiać ad ekanamičnaha kryzysu»,

– «... našy ludzi nie zrazumiejuć apazycyju» – i h.d., i da t.p.

Heta značyć, padobnaha kštałtu palityki prapanujuć RATAVAĆ... nie, nie suverenitet krainy, nie intaresy našych hramadzian, a isny REŽYM.

Budźcie spakojnyja, spadarovie: režym sam umieje siabie ratavać, lepiej za nas. Mienavita hety režym niekali ratavaŭ siabie, kali zabaraniaŭ druk antykarupcyjnaha spavieščańnia Siarhieja Antončyka ŭ najbolš tyražnych hazetach; kali hvałtam zabiraŭ u zakonnaabranaha parlamantu «Narodnuju hazetu».

Jon ratavaŭ siabie, kali ŭ noč na 12 krasavika 1995 h. davaŭ zahad brutalna źbivać deputataŭ ad BNF u Viarchoŭnym Saviecie.

Režym ratavaŭ siabie, kali pravodziŭ šachiermachierskija referendumy 1995, 1996 i 2004 hadoŭ.

Čornych spraŭ majstry va ŭładnych strukturach ratavali siabie, pazbaŭlajučy nazaŭsiody karmicielaŭ siemji Jurja Zacharanki, Hienadzia Karpienki, Viktara Hančara, Źmitra Zavadzkaha i na praciahły čas adbirajučy svabodu ŭ Mikoły Markieviča, Viktara Ivaškieviča, Paŭła Mažejki, Paŭła Sieviarynca, Mikoły Statkieviča, Andreja Klimava, Mikoły Astrejki, Alaksandra Kazulina, Andreja Kima, Źmitra Daškieviča, Antona Kiškurny...

Režym ratavaŭ siabie, prymajučy niekanstytucyjnyja represiŭnyja akty suprać svabody schodaŭ, demanstracyjaŭ, pikietaŭ, suprać svabody słova.

Režym vielmi raźličvaŭ na svaju viečnaść i niepachisnaść, kali hvałtam mianiaŭ prahramy pa historyi, litaratury, hramadaznaŭstvie ŭ siaredniaj škole j VNU, vyhaniaŭ na vulicu dziaciej i nastaŭnikaŭ Biełaruskaha humanitarnaha liceju, vyciskaŭ u emihracyju Eŭrapiejski humanitarny universytet.

Jon ratavaŭ siabie, padpisvajučy mienskija abaviazacielstvy pierad niezaležnymi ŚMI j Stambulskuju deklaracyju z abaviazacielstvami pierad mižnarodnaj supolnaściu.

Ratavaŭ siabie, kali pradavaŭ našym pradpryjemstvam pa spekulatyŭnych koštach naftu, haz, syravinu, a zdabytymi ŭ hetki machlarski sposab miljonami rubloŭ zatykaŭ raty našaj intelihiencyi – kab jana nie chadziła na akcyi pratestu.

Režym šukaŭ sabie paratunku, vyhaniajučy z pracy, z vučoby z »voŭčymi biletami» sotni j tysiačy ludziej tolki za toje, što jany nie bajalisia kazać uhołas toje, što dumajuć.

Ratavaŭ siabie praz publičnyja ździeki ź niezaležnaha Sajuzu biełaruskich piśmieńnikaŭ, pieratvareńnie šmat jakich jaho siabroŭ u žabrakoŭ, praź niezakonnaje kidańnie za kraty Jurja Chadyki, Alaksieja Maračkina, Valancina Hołubieva, Jazepa Januškieviča, Alesia Žłutki, praz podłaje źbićcio ŭ padjezdach Radzima Hareckaha, Valerja Mazynskaha, Adama Maldzisa, Uładzimiera Marchiela...

Chałui prykarytnaha isnavańnia ratavali hety režym, bjučy «mužnaj mužčynskaj rukoju» ŭ tvar Śviatłanie Zavadzkaj, zahrabajučy ŭ vojska maładych ludziej, jakija nia mohuć tam słužyć u źviazku z stanam zdaroŭja...

I voś ciapier, vychodzić, my pavinny padstavić režymu plačo i ratavać JAHO?! ... Ciapier hora‑palityki ŭ karotkich štancach prosiać: dajcie hetym ludziam hrošaj... kab nia ŭmiorli. Pamažycie im, niaščasnym, bo biaź ich Biełarusi nu nijak nie praisnavać: jany ž kirujuć dziaržavaj i nam dajuć u našaj chacie načavać... pad łavaju.

A moža, kali‑niebudź kamu‑niebudź z nas łaskava vydzielać i vysoka apłačvanaje miesca ŭ svajoj «pałatcy» ci choć by zaprosiać na dušeŭnuju hutarku z kavaj da redaktara hałoŭnaj «pravilnaj» hazety...

Jość daŭniaja prymaŭka: «Pakul toŭsty ssochnie, dyk chudy zdochnie». Ź jaje, viadoma, možna zrabić vysnovu: maŭlaŭ, nie damo «toŭstamu» (h.zn., ciapierašniaj uładzie) ssochnuć, a toje my ŭsie možam skapycicca. Zahannaja heta vysnova. «Toŭsty» ŭsio adno nia ssochnie. A my? A my možam niaŭrokam i sprucianieć – kali, viadoma, budziem słuchacca padobnych daradcaŭ...

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0