U 1986—1990 hadach Viarcinski byŭ hałoŭnym redaktaram «Litaratura i mastactva». U toj čas na jaje staronkach źjaviłasia mnostva artykułaŭ pa historyi i kultury Biełarusi, u tym i artykuł Zianona Paźniaka i Jaŭhiena Šmyhalova pra Kurapaty.
Anatol Viarcinski naradziŭsia ŭ 1931 hodzie ŭ sialanskaj siamji, skončyŭ adździaleńnie žurnalistyki BDU. Pieršy zbornik paezii («Pieśnia pra chleb») vyjšaŭ u 1962 hodzie.
U tym samym hodzie Anatol Viarcinski pierajechaŭ u Minsk i pačaŭ supracoŭničać z hazietaj «Litaratura i mastactva». U 1986—1990 hadach byŭ jaje hałoŭnym redaktaram.
Z 1990 pa 1995 hod byŭ deputatam Viarchoŭnaha Savieta Biełarusi, namieśnikam staršyni pastajannaj Kamisii pa pytańniach hałosnaści, srodkaŭ masavaj infarmacyi i pravoŭ čałavieka. Uvachodziŭ u skład kamisii, jakaja raspracoŭvała tekst biełaruskaj Kanstytucyi.
Za knihu publicystyčnych natatak «Ńju-jorkskaja sirena» Anatol Viarcinski byŭ u 1988 hodzie ŭhanaravany Dziaržaŭnaj premijaj imia Janki Kupały, a ŭ 2010 hodzie za vysoki ŭkład u biełaruskuju litaraturu staŭ łaŭreatam premii «Załaty apostraf» ad redakcyi časopisa «Dziejasłoŭ».
«Stajać na svaim, kožny na kolki moža!». Vialikaja hutarka z Natallaj Dulinaj pra hopnikaŭ z HUBAZiKa, Kaleśnikavu i što tam u kaho ŭ kałonii4
Kamientary