Kamientujučy siońnia čutki ab mahčymym udziele biełaruskaj armii ŭ vajnie va Ukrainie, Łukašenka zajaviŭ, što Biełaruś nie budzie vajavać na ŭkrainskaj terytoryi. Pry hetym jon zaŭvažyŭ, što nie pieršy raz kaža pra heta, i spadziajecca, što ŭ apošni.
«Viedajecie, mnie časam navat davoli kryŭdna, što ja sa dnia ŭ dzień pačynaju paŭtarać i pierakonvać: dy nie, my voś takija, my puchnatyja, i dalej budziem biełymi i puchnatymi, dy nie, my nikudy nie pojdziem, my budziem abaraniać našu ziamlu», — skazaŭ jon.
«Vy viedajecie, kali vy mianie nie čujecie, to vam treba abirać novaha prezidenta», — źviarnuŭsia jon niečakana da prysutnych u zale.
Pakul sapraŭdy niama nijakich dokazaŭ udziełu biełaruskaj armii ŭ vajnie va Ukrainie. Ale Łukašenka publična abiacaŭ, što z terytoryi Biełarusi nie budzie ździejśnieny napad na Ukrainu. Adnak rasijskaja armija napała na Ukrainu z našaj terytoryi, ź Biełarusi puskajuć rakiety ŭ bok susiedniaj krainy.
Pry hetym ahresija z terytoryi Biełarusi zabaronienaja jak siońniašniaj, tak i novaj redakcyjaj Kanstytucyi.
«Nikoli nie budzie, što z terytoryi Biełarusi niejkija vojski atakujuć Kijeŭ. Ni-ko-li!» Pryvodzim zajavy Łukašenki pra vajnu z Ukrainaj
Ciapier čytajuć
Milicyja schavała hałoŭnaje — mahiloŭski mańjak-lifcior užo siadzieŭ za zhvałtavańnie. Ale jaho nie pravieryli na datyčnaść da zabojstvaŭ3
Kamientary