Śviatłana Cichanoŭskaja pavinšavała Alesia Bialackaha z atrymańniem Nobieleŭskaj premii miru.
«Heta vydatnaja navina! Aleś Bialacki — honar biełarusaŭ. Ciapier pra heta viedajuć va ŭsim śviecie.
Ciapier u Biełarusi jość jašče adzin Nobieleŭski łaŭreat — jaki supraćstaić dyktatury i vajnie.
Ja vinšuju Alesia i jaho rodnych z hetaj uznaharodaj. Ja ŭpeŭnienaja, što dla ich siamji heta vielmi važny znak padtrymki.
Ale hetaja ŭznaharoda — jašče i pryznańnie ŭniosku ŭsich biełaruskich pravaabaroncaŭ u zabiaśpiečeńnie miru i pravoŭ čałavieka. Tamu ja vinšuju kožnaha, chto abraŭ heta spravaj svajho žyćcia.
Na žal, pra ŭručeńnie Nobieleŭskaj premii Aleś nie daviedaŭsia imhnienna razam z nami. Jon nie pryjedzie ŭ Osła z nobieleŭskaj pramovaj, bo Aleś Bialacki, jak i tysiačy biełarusaŭ, znachodzicca za kratami pa palityčnych pryčynach. Užo druhi raz jaho pryznali palitźniavolenym. I heta śviedčyć pra toje, što režym źjaŭlajecca pahrozaj miru i svabodzie biełaruskaha naroda.
Heta daloka nie pieršy vypadak, kali premiju miru atrymlivaje čałaviek, jaki znachodzicca za kratami pa palityčnych pryčynach. Ale heta pieršy vypadak, kali ŭsia Biełaruś hanarycca Nobieleŭskim łaŭreatam u turmie.
Ja ŭpeŭnienaja, što tyja, chto ŭčyniŭ represii suprać Alesia i tysiač nievinavatych ludziej, chutka zastanucca ŭ nieviadomym minułym. A ŭ historyju ŭvojduć mienavita takija hieroi, jak Aleś Bialacki», — napisała Cichanoŭskaja ŭ telehram-kanale.
Ciapier čytajuć
Cichanoŭski: Łukašenku treba sudzić pa łukašysckich zakonach, ale pasadzić na koł16
Kamientary