Karcina režysiorki-dakumientalistki Taćciany Śvirepy praź niekalki dziasiatkaŭ praviedzienych intervju ź biełarusami raspaviadaje pra pratesty 2020 hoda i represii siłavikoŭ na vulicach, u turmach, u sudach.
«Situacyja z palityčnymi represijami i źniavolenymi ŭ Biełarusi z kožnym dniom paharšajecca. Udzielnikaŭ niehvałtoŭnych pratestaŭ 2020 hoda ciapier zatrymlivajuć pa kryminalnych artykułach i dajuć vielizarnyja terminy. Tamu my zakryli ŭ filmie ŭsich asob, jakija mohuć być raspaznanyja karnymi siłavymi strukturami.
Akramia taho, hety žest vystupaje mietafaraj situacyi cenzury i samacenzury jak u sučasnaj Biełarusi, tak i ŭ cełym u śviecie, paradaksalnaść jakoha razam z adkrytaściu i emansipacyjaj kanfliktuje z usio bolšym adasableńniem i zakrytaściu.
Hety krok daje vialikuju prastoru fantazii. Kožny, chto hladzić film, moža lohka padstavić svoj tvar zamiest taho, chto havoryć, i lepš adčuć situacyju», — havorycca ŭ apisańni trejlera.
Taćciana Śvirepa — biełaruskaja dakumientalistka, u pasłužnym śpisie jakoj dźvie ekśpierymientalnyja pracy: «Čyściec» (film pra čačenskich uciekačoŭ u Breście), «Niekalki słoŭ pra maju maci i jaje sabaku» (aŭtabijahrafičnaja praca ŭ pieryjad epidemii kavidu).
Ciapierašniaja praca «Biełaruś 23.34» była adabranaja dla ŭdziełu ŭ dakumientalnym fiestyvali Beldoc u Sierbii.
Kamientary