U prestyžnym rajonie Minska dobra apranutaja dziaŭčyna z ajfonam u rukach «stralaje» ŭ minakoŭ pa 20 rubloŭ
Lehienda takaja: sieŭ telefon, a treba dadomu, voś by ciapier 20 rubloŭ na taksi.
U Minsku novaja reinkarnacyja «viečnych pasažyraŭ». Hetym razam nijakich sumniŭnych ludziej na vakzałach z «dajcie dva rubli» — prystojny rajon, dobra apranutaja dziaŭčyna, nie chapaje tolki 20 rubloŭ na taksi. Nu jak nie dapamahčy? Tut i pačynajecca cikavaje, piša Onliner.by
Čytač śćviardžaje, što ŭčora jakraz trapiŭ u takuju historyju. Kala 9:20 ranicy mužčyna pryjechaŭ pa pracy na praśpiekt Pieramožcaŭ, 134. Skončyŭšy spravy, išoŭ na parkoŭku i sustreŭ dziaŭčynu — na vyhlad 25-30 hadoŭ, ciomnyja vałasy. Svajho imia jana nie nazvała (u internecie čałavieka z takim numaram telefona nazyvali «Alenaj Michajłaŭnaj»).
Lehienda takaja: sieŭ telefon, a treba dadomu, voś by ciapier 20 rubloŭ na taksi. U mužčyny nie było najaŭnych, ale nie strašna — dziaŭčyna była hatovaja kampiensavać kamisiju inšaha banka, aby chtości źniaŭ u bankamacie dvaccatku.
— Ja padumaŭ, nu, moža, sapraŭdy čałaviek trapiŭ u takuju situacyju. Mianie, viadoma, naściarožyła, što moža być padman, ale pieravažyła žadańnie dapamahčy. Plus dziaŭčyna była dobra apranutaja, śviaciła novieńkim «ajfonam» pierada mnoj, nu i, paŭtarusia, heta praśpiekt Pieramožcaŭ… Tut kantynhient u cełym pavinien być niadrenny.
Mužčyna nie staŭ sam vyklikać taksi, bo byŭ na mašynie, takimi prahramami nie karystajecca.
Dziaŭčyna ŭziała 25 rubloŭ i pradyktavała numar telefona. Zrešty, potym na paviedamleńnie z rekvizitami karty nijak nie adreahavała.
— Uviečary, pasprabavaŭšy nabrać joj na telefon, ja pačuŭ, što «abanient nie abanient». Razumiejučy, što, chutčej za ŭsio, mianie raźviali, vyrašyŭ prosta prabić numar telefona ŭ internecie i ŭbačyŭ dziesiać padobnych kamientaroŭ…
Miarkujučy z vodhukaŭ, taki śpiektakl razyhryvaŭsia jak minimum z sakavika. U mnohich vypadkach taksama zhadvajucca 20 rubloŭ, darečy, na razvod traplalisia i sami taksisty.
A raptam «Alena» jašče viernie hrošy? Zvyčajna zborščyki hrošaj prosta rastvarajucca — sumy małyja, kab pryciahnuć ich da surjoznaj adkaznaści, a marnavać čas z-za dziasiatki ci dźviuch nichto nie choča.
Za stračanyja hrošy navat nie kryŭdna, dadaje čytač, prosta praz takija historyi ludzi ŭ realnaj biadzie mohuć zastacca biez dapamohi.
Ciapier čytajuć
«Hanna adkazała: «Tak!» Vital Hurkoŭ zrabiŭ prapanovu ruki i serca. Chto ž niaviesta?23
Kamientary