Niejrapsichołah raskazaŭ ab karyści hultajstva na Novy hod
Navahodnija vakacyi — vydatnaja nahoda adpačyć ad paŭsiadzionnaj ruciny i kłopataŭ. Ale mnohija z nas nie mohuć siadzieć biez spravy i prymajucca prybirać haraž, pierastaŭlać meblu ci zapaŭniać dakumienty.
Prafiesar niejrapsichałohii Łutc Jenkie ź Ciurychskaha ŭniviersiteta ličyć heta śledstvam praciahłaj nahruzki na mozh, piša Bild.
«Vializnyja abjomy danych bambujuć naš mozh kožnuju siekundu, — tłumačyć navukoviec. — Prablema ŭ tym, što my adciahvajemsia na mnostva razdražnialnikaŭ i nie možam zasiarodzicca na tym, što važna. <…> Mozh praktyčna nikoli nie adpačyvaje, jon uvieś čas pracuje. Voś čamu nam časam patrebnyja situacyi, kali kolkaść razdražnialnikaŭ značna źnižajecca».
Prafiesar Jenkie ličyć, što mozhu nieabchodny cišynia i spakoj u śviaty. Inakš z-za stałaj razumovaj aktyŭnaści mohuć uźniknuć ciažkaści z kancentracyjaj uvahi, stoma, biassońnica i niespakoj.
Ź im zhodny niamiecki fizik i piśmieńnik Ulrych Šnabiel. Pavodle jaho słoŭ, u sučasnym śviecie pastajanna dastupny raznastajnyja zabaŭki, kamunikacyja i naviny. Tamu navat niekalki dzion spakoju i hultajstva ŭsprymajucca jak niešta niezvyčajnaje i niapravilnaje.
«Zaŭsiody pavinna niešta adbyvacca. My razvučylisia ciarpieć, kab ničoha nie adbyvałasia, — kaža Šnabiel. — Ličbavyja miedyja robiać situacyju jašče horšaj. […] My ŭvieś čas atrymlivajem nievialikija dozy ejfaryi pa elektronnaj pošcie, z paviedamleńniaŭ u tvitary abo łajkaŭ u fejsbuku. Heta ŭsio maleńkija ŭznaharody dla mozha. […] Niehatyŭnyja nastupstvy bačnyja ŭsiudy: u vyharańni abo roście psichičnych zachvorvańniaŭ».
Ciapier čytajuć
«Vajna ŭsio śpiša». Biełaruskim udzielnikam hiej-prajda ŭ Vilni pahražali raspravaj ad imia biełaruskich vajaroŭ za vykarystańnie bieła-čyrvona-biełaha ściaha73
Kamientary