Krajnie chrypły Łukašenka pačaŭ vystup na UNS z vajaŭniča antyzachodniaj rytoryki
Siońnia ŭ Minsku pačaŭ pracu Usiebiełaruski narodny schod.
U im musili brać udzieł 1166 łukašenkaŭcaŭ, vyznačanych Administracyjaj prezidenta. Praŭda, siem čałaviek nie dajšli.
«Čas vybraŭ nas» — taki transparant visić u zale Pałaca Respubliki, dzie schod prachodzić.
Pačaŭsia schod z vystupu Alaksandra Łukašenki.
«Schod stanie achoŭnym bufieram ad mahčymych niebiaśpiečnych pracesaŭ, jakija iduć nasupierak intaresam hramadstva i dziaržavy», — zajaviŭ jon.
Hołas Alaksandra Łukašenki vielmi chrypły. Jak i raniej, prykmietna adčuvajecca zadyška.
Vystup Łukašenki byŭ vytrymany ŭ ahresiŭna antyzachodnim tonie — antyamierykanskim, antyjeŭrapiejskim, antypolskim i antybałtyjskim.
Jon abvinavaciŭ Zachad i ZŠA ŭ raspalvańni vojnaŭ, finansavańni terarystyčnych struktur. Jon taksama čarhovy raz pradkazaŭ krach dołara ZŠA.
«Kamu heta vyhadna? Tym, chto za akijanam režysiruje i hladzić hety kryvavy bajavik daŭžynioj u dziesiacihodździ. Hladzić i ličyć prybytak. Zachodni transnacyjanalny biznes, u asnoŭnym anhłasaksy, značna ŭzbahaciŭsia za apošnija hady. Heta praŭda, — hrymieŭ Łukašenka. — Ale skažycie, ci stali Vašynhton i Łondan macniejšymi ŭ płanie palityčnaj reputacyi, aŭtarytetu na mižnarodnaj arenie za hetyja hady? Nie. Naadvarot, bačym, jak burycca vobraz niekali sapraŭdy ŭpłyvovych dziaržaŭ. A tam niedaloka i da ekanamičnaha krachu. Ekśpierty ŭžo va ŭvieś hołas kažuć ab chistkaści suśvietnaj dalaravaj piramidy».
Alaksandr Łukašenka taksama źniavažliva vykazaŭsia pra Ukrainu.
Taksama Łukašenka zajaviŭ, što krainy Bałtyi «kociacca ŭniz, navat niahledziačy na ščodryja ŭlivańni Brusiela. Užo vielmi doraha abychodzicca baraćba ź Biełaruśsiu i Rasijaj», — miarkuje jon.
Jon taksama abvinavaciŭ Polšču i Finlandyju ŭ zdradzie i supracoŭnictvie z fašystami.
«Varožaść bałtyjskich dziaržaŭ u dačynieńni da ŭschodnich susiedziaŭ pryviała da admovy ad historyi vialikaj krainy. Adrezali siabie ad krynicy siły. Što ni kažy, a mienavita saviecki pieryjad dla litoŭcaŭ, łatyšoŭ, estoncaŭ byŭ załatym stahodździem ich raźvićcia. Darečy, dziakujučy Savieckaj dziaržavie Polšča i Finlandyja zdabyli svaju niezaležnaść, — skazaŭ Alaksandr Łukašenka. — I ŭ hetaj historyi, zaŭvažu, nikoha ź ich nikoli nie paprakali faktami zdrady i supracoŭnictva z fašystami. A bo ŭ ich historyi heta było. Bierahli ich nacyjanalnuju hodnaść. A tyja, jak vyśvietliłasia, usie hady trymali kamień za pazuchaj».
Łukašenka chvaliŭ Kitaj, Rasiju i svaju palityku.
Łukašenka taksama čarhovy raz dakazvaŭ, što ŭ 2020 hodzie jon pieramoh. «Tamu što nie było realnych sacyjalnych pryčyn dla buntu i revalucyjnych nastrojaŭ», — zajaviŭ jon.
«My nikoli jašče nie žyli tak dobra, jak ciapier», — pafasna zajaviŭ Alaksandr Łukašenka, i zała pa kamandzie zaapładziravała.
U bankach u pieraliku na kožnaha biełarusa lažać źbieražeńni na sumu ŭ siarednim kala 1000 dalaraŭ, — udakładniŭ Łukašenka.
Kamientary