Lavončyk: Na 18 tysiač tych, chto atrymaŭ dapamohu, było try kryminalnyja spravy

«Ja tak razumieju, niekatorym našym žurnalistam nie znajomyja słovy «pa viersii», «pa słovach», «u interpretacyi». Heta słoŭnyja abaroty, jakija adroźnivajuć facts beyond reasonable doubt ad ABS. Nu ci toje, što adroźnivaje The Guardian ad, daruj Hospadzie, Daily Express, — aburajecca Alaksiej Lavončyk. —

Fakty, jakija nie vyklikajuć abhruntavanaha sumnievu.

Adna baba skazała.

Voźmiem Libiera. Viersija siłavikoŭ padavałasia jak asnoŭnaja, vartaja davieru i nie padviarhałasia krytycy. Potym, praŭda, «Naša Niva» napisała dobry razbor, ale prablema ŭ tym, što spakojnyja razbory čytaje mienšaść, a chajp i vysier — bolšaść.

Voźmiem Matolku. Raskazvałasia pra «vielizarnuju kolkaść paciarpiełych ad uciečki», ale paćvierdžanych vypadkaŭ było 26. Na sorak tysiač na piku pracy Hajuna. Anton, druža, ja zdymaju kapialuš, ty lepšy za Pientahon. Adzinaje, za što chočacca tabie dać padsračnik — heta zakryćcio prajekta. Ty nikomu nie zrabiŭ ad hetaha lepš.

Nie, viadoma, jak śćviardžaje «Viasna», «u realnaści vypadkaŭ kudy bolš», ale my ž nibyta apierujem dadzienaściami, a nie zdahadkami? Kali ich bolš, to dzie dokazy? Ci heta aby lapnuć, darahija siabry pravaabaroncy, dla jakich my, humanitarščyki, prosta šynamantaž? Ci vy niešta zabyvajecie?

Ciapier voźmiem nas. Materyjał «Jeŭraradyjo», zasnavany na mierkavańni adnoj ananimnaj vałanciorki niezrazumieła adkul i niekalkich «ananimnych krynic», raskazaŭ, jak u nas vyciakli bazy. Tak vyciekli, što na 18 tysiač tych, chto atrymaŭ dapamohu, było try kryminalnyja spravy. Ja navat nie mahu paličyć pracent. A ja ŭnuk i syn matematykaŭ, nie apošnich u Akademii heta niaščasnaj krainy.

Tak, ja liču pracent. Tamu što idzie vajna. Tamu my zastajemsia donaram apošniaha šancu, i ludzi, prychodziačy da nas, viedajuć, čym ryzykujuć. U śviecie, dzie ŭciečki jość ź Pientahona, dziŭna patrabavać stopracentnaj ustojlivaści sistem ad tych, chto vučyŭsia na kalency. I narmalna vyvučyŭsia.

Usie, chto da nas prychodziŭ, viedali pra ryzyki. I ŭsio roŭna prychodzili. Tamu što akramia nas nikoha nie zastałosia, chto byŭ hatovy da niefarmalnych rašeńniaŭ.

Ja viedaju, kolki my pieravieźli ludziej praź miažu. Kolki vyjšli dziakujučy nam raniej. Kolki zmahli zachavać svaju majomaść. Anton viedaje, kolki žyćciaŭ było vyratavana dziakujučy «Hajunu». Ale heta nie maja historyja, a jaho. Nie mnie jaje raskazvać.

Mianie zamiłavaŭ kamientar ad cełaha fondu «Kraina dla žyćcia», zrobleny dla «Jeŭraradyjo» ananimna. Bo sapraŭdy, heta ž jak treba dobra pracavać, kab praź piać hadoŭ rabić kamientary ananimna. Ci nie praŭda, spadar PŽ? Prabačcie, SP. Abo VŽ?»

• 10
• 3
• 1
• 3
• 2
• 2
• 1
• 1