Pavieł Duraŭ kaža, što jaho atrucili ŭ 2018 hodzie: Ja nie moh dychać i ničoha nie bačyŭ. Dumaŭ, heta kaniec
«Ja nikoli nie chvareŭ, u mianie idealnaje zdaroŭje. Heta byŭ adziny momant u žyćci, kali ja, zdajecca, pamiraŭ», — skazaŭ jon.
U vialikim intervju Leksu Frydmanu Pavieł Duraŭ upieršyniu raskazaŭ pra toje, što jaho chacieli atrucić. Pryčym heta adbyłosia viasnoj 2018 hoda, kali «para krain sprabavała zabłakavać Telegram» (majecca na ŭvazie ŭ tym liku Rasija), paviedamlaje «Dožd́».
«Ja nikoli nie raskazvaŭ pra heta publična, bo nie chacieŭ, kab ludzi panikavali. Ja nikoli nie chvareŭ, u mianie idealnaje zdaroŭje. Heta byŭ adziny momant u žyćci, kali ja, zdajecca, pamiraŭ», — raskazaŭ Duraŭ.
Ja pryjechaŭ dadomu, adčyniŭ dźviery arandavanaha taŭnchaŭsa, dzie byŭ dziŭny susied, i jon niešta mnie tam pakinuŭ kala dźviarej. I praz hadzinu, kali ja ŭžo lažaŭ u łožku, a žyŭ ja adzin, mnie stała vielmi drenna, ja adčuŭ bol pa ŭsim ciele.
Ja sprabavaŭ ustać i pajści ŭ vannuju, ale pakul ja išoŭ tudy, ja adčuŭ, što majo cieła pačało admaŭlać. Spačatku zrok i słych, potym stała ciažka dychać. I ŭsio heta supravadžałasia vielmi vostrym bolem: serca, straŭnik, usie sasudy. Ja nie moh dychać i ničoha nie bačyŭ. Dumaŭ, heta kaniec.
Potym ja zvaliŭsia na padłohu, bo bol zacianiaŭ usio. Potym ja aprytomnieŭ na padłozie na nastupny dzień, było śvietła. Ja pahladzieŭ na ruki i cieła. Pa ŭsim ciele pałopalisia sasudy, sa mnoj takoha nikoli nie było. Ja potym dva tydni chadzić nie moh», — raskazaŭ jon.
Pry hetym Duraŭ nie staŭ abvinavačvać kahości ŭ sprobie atručvańnia.
Ciapier čytajuć
«U Viciebsku zachodziŭ u tralejbus i kazaŭ «Słava Ukrainie!». Ukrainca ŭ 67 hadoŭ pasadzili za kamienty, napisanyja paśla hibieli chrosnaj dački pad abstrełam u Kijevie9
Kamientary
Prosnułsia ot zvuka łopajuŝiejsia pupyrki, no ponvł, čto łopajetsia on sam i načał stučať dvieri!