«Piečyva jedzie ŭ pieč, chočaš ź im?» «Słodyč» zapisaŭ krypovy chorar-rolik pra načnuju ekskursiju pa cechu
Na minskaj kandytarskaj fabrycy «Słodyč» źniali niezvyčajny tyktok-rolik, jaki nahadvaje interaktyŭnuju chorar-hulniu. U im śmiarotnaja niebiaśpieka padścierahaje naviedvalnika na kožnym kroku.
Hierainiu rolika — dziaŭčynu ŭ biełym chałacie — my sustrakajem u pustym cechu. Jana ŭśmichajecca zanadta šyroka, havoryć rypučym hołasam, a jaje ruchi — rvanyja, niby pakadravyja, što stvaraje tryvožny i nierealistyčny vobraz.
Pierad uvachodam u cech dziaŭčyna prapanuje nadzieć nakidku i zaviazać jaje tužej. Jana dapamahaje heta zrabić — u hety momant za kadram čutny stohn, ekran trasiecca, mihcić čyrvonym śviatłom, a tvar dziaŭčyny na imhnieńnie źjaŭlajecca ŭ skažonym niehatyvie — kolery mianiajucca miescami, i jaje vyhlad stanovicca złaviesna pahroźlivym.
Pierad cecham — turnikiet. Biez dezynfiekcyi ruk dalej nie puskajuć. My — rolik źniaty byccam ad pieršaj asoby — zasoŭvajem ruki ŭ aparat, i ŭ toj ža momant — čyrvonaje śviatło i huk, niby rezka apuskajecca vialikaje lazo.
«Mikroby zabity!» — radasna abviaščaje dziaŭčyna.
Dalej ekskursija praciahvajecca da drabiłak, što rychtujuć rassypistaje ciesta. Dziaŭčyna prapanuje nam zahlanuć unutr. «Bližej!». Čutny varjacki śmiech, a ekran iznoŭ zalivajecca čyrvonym śviatłom.
Potym — kanviejer, pa jakim piečyva jedzie naŭprost u pieč.
«Tam dźvieście piaćdziasiat hradusaŭ. Chočaš ź im?» — prapanoŭvaje dziaŭčyna, i jaje tvar skažajecca, kali jana nie čuje zhody.
«Ładna, pojdziem dalej», — kaža jana rasčaravana.
U finale ekskursii prapanujuć pakaštavać śviežaśpiečanaje piečyva. Na ekranie, jak u sapraŭdnaj hulni, źjaŭlajucca knopki vybaru — «źjeści» ci «razhladzieć». My vybirajem druhoje i bačym u čornaj dzircy piečyva žachlivuju ŭśmiešku i ruku, jakaja praciahvaje pačak hłazuravanaha piečyva «Šakašok».
Rolik mienš čym za sutki sabraŭ miljon prahladaŭ, a kamientatary rassypajucca ŭ kamplimientach da aŭtaraŭ rolika i aktrysy, patrabujučy dać im Oskar abo chacia b premiju.
«Dyjamient siarod usich hetych ŠI-šnych rekłam».
«Maja pavaha kiraŭnictvu Słodyča, što daviarajuć pracu z sacyjalnymi sietkami prafiesijanałam, jakija razumiejuć śpiecyfiku tyktoku i robiać vielmi krutuju sučasnuju natyŭnuju rekłamu».
«Złavić paničnuju ataku ad rekłamy piečyva šaniec nizki, ale nie nulavy».
«Dy kuplu ja vašaje piečyva, tolki nie rabicie ź mianie načynku!» — pišuć kamientatary.
Kamientary
A ja hladžu na hetyja kamientary i dumaju — da čaho ciktoki nas pryhatavali: siońnia chočaš piekła, a zaŭtra na hatunak piečyva! 🍫😉