Alena Kumiec, maci adnaho z kaardynataraŭ maŭklivych revalucyj, raspaviała abstaviny viarboŭki jaje małodšaha syna.
22 vieraśnia Uładzimier Kumiec pryjechaŭ z Polščy ŭ Minsk da baćkoŭ. Na nastupny dzień u 16.00 niechta patelefanavaŭ im ŭ dźviery nibyta nakont ramontu padjezda.
«Kali ja adčyniła, u kvateru ŭvarvaŭsia atrad amapaŭcaŭ u poŭnaj amunicyi — z dubinkami i ŭ šlemach, by kasmanaŭty! (jak stała viadoma paźniej, heta była hrupa zachopu „Ałmaz“ — NN). Mianie jany adrazu adšturchnuli. Adny pajšli ŭ pakoj da starejšaha syna Antona, inšyja — da Vałodzi. Ja padumała, što pryjšli pa jaho, raz pryjechaŭ z Polščy.Ja kinułasia ŭ pakoj da syna. Ale amapaviec u mascy nie prapuściŭ, navat udaryŭ. Pytaju, za što vy mianie bjacie? Ja ž nie złačynca! Paśla čaho supracoŭnik u cyvilnym skazaŭ apamaŭcu nie čapać mianie».
Vałodziu pavalili na pałohu, nadzieli naručniki. Toje ž zrabili i z Antonam. Na pytańnie, ź jakoj nahody adbyvajecca zatrymańnie, čałaviek u cyvilnym pakazaŭ žančynie niejkuju papieru. Byccam byŭ pierachopleny zapis, u jakim niechta pad nikam «Anton» pahražaŭ zabojstvam inšaj asobie. U suviazi z hetym starejšy syn Anton padazrajecca pa art. 186 Kryminalnaha kodeksu «Pahroza zabojstvam, pryčynieńniem ciažkich cialesnych paškodžvańniaŭ ci źniščeńniem majomaści».
Kali ž Alena spytała, za što zabirajuć małodšaha syna, jej adkazali «tak treba». Bolš ničoha nie tłumačyli. Chłapcoŭ amapaŭcy pavieźli nibyta ŭ Frunzienski RUUS (paźniej vyśvietliłasia, što heta była chłuśnia). Zatym ludzi ŭ cyvilnym pačali abšukvać kvateru. Niekalki čałaviek pajechali rabić vobšuk na dačy Kumcoŭ.
«Mnie jany nie pradstavilisia, nazvalisia supracoŭnikami milicyi. Nie dazvolili patelefanavać mužu na mabilny. Nie puścili navat papić vady i schadzić u prybiralniu. Byccam ja złačynca…»U vyniku vobšuka kanfiskavali noŭtbuk Antona, za jaki, darečy, jašče nie byŭ vypłačany kredyt, i mabilnyja telefony abodvuch synoŭ. Akt vobšuku Alenie na vydali. Sychodziačy, supracoŭniki ŭ cyvilnym skazali žančynie «ŭsio budzie narmalna, raźbiaremsia» i što chłapcoŭ chutka adpuściać. Kali «milicyjaniery» u cyvilnym syšli, Alena adrazu ž vyklikała taksi i nakiravałasia ŭ Frunzienski RUUS. Adnak tam skazali, što ničoha nie viedajuć. Nikoha nie pryvozili.
«Ja była ŭ šoku. Nichto ničoha nie viedaje. Potym dziažurny kaža mnie, jak by ździekujučysia, kab telefanavała ŭ KDB i ŭ Biuro rehistracyi niaščasnych vypadkaŭ».Takim čynam, uvieś hety čas žančyna nie vałodała anijakaj infarmacyjaj, dzie jaje syny, što ź imi. Jak i nie viedała, chto ich zabraŭ i kanfiskavaŭ techniku. «Ja zvaniła pa ŭsich telefonach. Narešcie daviedałasia: Kumca Antona advieźli na Akreścina. Na jaho zaviali kryminalnuju spravu pa art.186 KK RB. Pryznačyli śledčaha — Ramančuka Dźmitryja Hienadzieviča». Alena praciahvała šukać małodšaha syna. Na nastupny dzień joj taki dali telefon supracoŭnika KDB, jaki dapytvaŭ Uładzimiera.
Žančyna pryhraziła, što kali syna nie adpuściać, jana paviedamić usiu historyju žurnalistam. Nieŭzabavie patelefanavaŭ sam Uładzimier. Skazaŭ kab nie chvalavałasia za jaho, što skora budzie doma.
«I tut ja ŭsio zrazumieła. Čamu jaho adpuściać i što budzie — da mianie ŭsio dajšło. Kali jon pryjšoŭ, ja skazała, možaš ničoha nie kazać, ja razumieju… Jon kaža: mama ja padpisaŭ… Ja jamu — viedaju. I ty pastupiŭ pravilna. My nie zrabili nikomu ničoha drennaha. Nas prymusili. My pavinny ratavać adzin adnaho».
Spadarynia Alena ŭpeŭniena, što Uładzimier padpisaŭ papieru
Praź miesiac, naprykancy kastryčnika, śledčy paviedamiŭ Antonu, što sprava začyniena.
Uładzimier Kumiec adciahvaŭ publičnaje abviaščeńnie toho, što jon padpisaŭ damovu z KDB, kab dačakacca zakryćcia «kryminałki» na svajho brata. Maci Uładzimiera padkreślivaje, što jaje syn nie źbiraŭsia vykonvać zadańni supracoŭnikaŭ KDB. Padpisańniem damovy jon nikoha nie padstaviŭ.
Uličvaju heta, joj zdajucca dziŭnymi niadaŭnija zajavy Niaklajeva u bok maładzionaŭ, jakija publična zajavili pra fakt padpisańnia damovy z KDB: «Ja nie razumieju, u čym Niaklajeŭ vinavacić majho syna. Što jon pavinien byŭ zrabić? Nie padpisać? Jaho b zabrali, katavali. I brata zabrali b taksama. Ci jon pavinien byŭ zdradzić svajmu bratu, siamji?
Mnie zdajecca, što svaimi vykazvańniami Niaklajeŭ sam zdradziŭ nie tolki Vałodzi, ale i ŭsim tym chłopcam, jakija vieryli ŭ jaho. Liču, što Niaklajevu varta paprasić prabačeńnia va ŭsich moładzievych aktyvistaŭ».
Kamientary