Amierykanski hurt, viadomy pa filmach Tarancina, pabyvaŭ u Minsku.
«Zaraz my praśpiavajem vam pieśniu ź filma «Mačete». Heta takaja typovaja mieksikanskaja pieśnia pra zabojstva i pomstu. U vas, u Biełarusi, jość pieśni pra zabojstvy?» — pytajecca sa sceny Cita Łaryva, vakalist Tito & Tarantula.Kancert amierykanskaha hurtu u minskim kłubie Dozari staŭ adnoj z samych jaskravych padziejaŭ muzyčnaha siezonu-2012. «Naša Niva» pajšła pahladzieć na słavutych amierykancaŭ, a taksama na samy darahi kłub Minska.
Tito & Tarantula prasłavilisia dziakujučy ŭdziełu ŭ filmach Robierta Radryhiesa i Kviencina Tarancina —mienavita hetych muzykaŭ možna ŭbačyć u znakamitaj scenie ŭ bary horada
Ciapier Tito & Tarantula vandrujuć pa Uschodniaj Jeŭropie i ŭpieršyniu zavitali u Minsk. Pakolki heta kłubnaja kamanda, arhanizatary musili padabrać miesca, adpaviednaje kancertu i ŭzroŭniu muzykaŭ.
Spynilisia na Dozari — samym "mažornym" načnym kłubie Minska, dzie to Alaksandra Hleba za kielicham piva ŭbačyć možna, to niecenzurny «Leninhrad» śpiavaje, a to prosta źbiarucca ludzi, jakija pryvykli ścipła vypić try «machita» za viečar, pry canie na zvyčajnaje piva ad 45 tysiač.
Na kancert sabrałasia 400 čałaviek, pry hetym
Pasłuchać Cita Łaryvu pryjšli ludzi nie taho koła, jakoje zvyčajna naviedvaje Dozari — kali jašče ŭbačyš u načnym kłubie Ihara Varaškieviča, muzykaŭ hurtu Silicon i pałovu kłuba minskich fiłafanistaŭ?
Cita sa tavaryšy pačali vystup (na hadzinu paźniej za pryznačany čas) z novych pieśniaŭ, jakija adrazu prymusili tych, chto kupiŭ kvitki za stolikami na druhim paviersie, albo spuścicca ŭniz, albo tančyć la stolikaŭ.Heta hitarny rok, u jakim złučajucca i kalifarnijskija matyvy, i mieksikanskija soła, i ciažkija ryfy. Try hitarsty na scenie i bubnačka z vałasami, pafarbavanymi ŭ try roznyja kolery, jakuju Cita ŭ kancy pradstaviŭ jak dziaŭčynu z Techasa, jakoj «ja paraiŭ nie ŭžyvać hierain, lepiej — harełku. Jana i nie ŭžyvaje».
Spadar Łaryva zdahadvaŭsia, što publika choča pačuć i muzyku ź filmaŭ. Hučali pieśni ź filmaŭ «Adnojčy ŭ Mieksicy», «Mačete» i «Adčajny». U pierapynkach jon, pramaŭlajučy ŭ zał vyvučanaje ŭ Maskvie «spasibo» (u adkaz čułasia -- «pravilna budzie dziakuj!»), pačynaŭ raskazvać historyi z svajho kinošnaha žyćcia.
«U Radryhiesa ŭ filmach mianie zaŭždy zabivajuć. — kaža Łaryva. — I kali jon zaprasiŭ mianie źniacca ŭ „Adnojčy ŭ Mieksicy“, ja paprasiŭ, kab choć tym razam mianie nie zabivali. Robiert zhadziŭsia i daŭ mnie rolu taksista, jaki viazie Džoni Depa. I voś siadžu ja ŭ mašynie, čakaju Depa, i tut Robiert kaža: „Stop, źniata“. Ja adkazvaju — maŭlaŭ, a dzie Džoni? Robiert kaža — heta kino, my jaho paśla zdymiem. Škada, tak i nie paznajomilisia».
Na finalnaj pieśni Łaryva vyciahnuŭ na scenu čałaviek z dvaccać hledačoŭ, vydaŭ u zał svaju hitaru, i paśpiavaŭ duetam z usimi, chto viedaŭ słovy.
«Ja siońnia zrabiŭ vialikuju pamyłku: zamiest tekiły piŭ harełku. — žartavaŭ śpiavak. — A harełka natchniaje, ja nie dumaju pra muzyku, usio bolej pra dziaŭčyn».
Dla amierykancaŭ heta šerahovy kancert — Tito & Tarantula dzie ŭžo tolki nie byvali, i jakich tolki ludziej nie vyciahvali na scenu. A voś
dla biełaruskaha kłubnaha žyćcia hety pryjezd značny: da nas pačali zavitvać aktualnyja muzyki.Bo toje, što hučyć ŭ zachodnich kłubach, cikaviejšaje za toje, što hučyć na stadyjonach. Minsk pierastaje być biełaj plamaj na jeŭrapiejskaj kancertnaj mapie, kudy zavitvali tolki tyja artysty, intares da jakich daŭno źnik na zachad ad Niomana.
Ciapier čytajuć
Stała viadoma, dzie pracuje favarytka Łukašenki Uładlena Zajcava1
Kamientary