Усяго патроху1010

«Гэты вайб не для ўсіх». Беларуска, якая ўратавала дзяўчыну ў Нью-Ёрку, — пра сябе і жыццё ў вялізным горадзе

Настасся Горбань расказала пра жыццё ў адной з найбуйнейшых агламерацый свету, асаблівасці амерыканскіх спатканняў і бюджэт, на які варта разлічваць, каб адчуваць сябе камфортна ў гэтым захапляльным мегаполісе.

Каля двух гадоў таму, услед за працай мары, Настасся Горбань пакінула родную Беларусь. Так дзяўчына апынулася ў Нью-Ёрку — адным з самых шматаблічных гарадоў у свеце. За гэты час яна не толькі асвоіла горад і завяла сяброўства з яго шматнацыянальнымі жыхарамі, але і атрымала грамату падзякі дэпартамента мясцовай паліцыі. Насця выратавала жыццё дзяўчыне, якая хацела скокнуць з моста.

Насця Горбань
Фота: інстаграм Настассі

— Некалькі гадоў таму я не разглядала Штаты нават для падарожжаў — настолькі гэта быў іншы свет. Але ў планы ўмяшаўся выпадак, — пачынае свой аповед Настасся. — Калі я вучылася ў магістратуры МДЛУ, наш дэкан прапанаваў з'ездзіць на стажыроўку ў ААН. У той момант для мяне гэта была добрая магчымасць папрактыкаваць пераклад. Так улетку 2014 года я прыехала сюды на 2 месяцы і не думала, што некалі вярнуся назаўсёды.

Знаёмства з Нью-Ёркам аказалася далёкім ад таго, як гэта часта паказваюць у рамантычных сіткамах. Горад сустрэў дзяўчыну шумам і хаосам. 

Насця Горбань
Фота: інстаграм Настассі

— Прыехаўшы сюды ўпершыню, я зненавідзела гэты горад усёй душой. Я сама з невялікага пасёлка ў Баранавіцкім раёне. Калі я пераехала вучыцца ў Мінск, то адчувала сябе не вельмі камфортна: у сталіцы не было лясоў і азёр, якія былі ў маёй вёсцы, а высокія будынкі бянтэжылі. Але гэта складана параўнаць з тым, што я адчула ў Нью-Ёрку. Тут мне было дрэнна фізічна. Мне пачала балець галава: ад шуму, ад высокіх будынкаў. Мне не хапала паветра.

Паколькі стажыроўка была неаплатная, а бюджэт — абмежаваны, дзяўчыне прыйшлося пасяліцца далёка ад працы.

— У офіс трэба было дабірацца гадзіны паўтары ў адзін бок — штодзень з панядзелка па пятніцу. Гэта вельмі стамляла. Шчыра кажучы, наступныя гады я не надта гарэла жаданнем сюды вярнуцца. Мне падабалася праца, падабаліся людзі, але горад я проста трывала.

Чакала сваю вакансію шэсць гадоў

Пасля вяртання ў Мінск Наста стала працаваць у МДЛУ: выкладала і адначасова падзарабляла перакладчыкам самастойна. Нечакана праз год з секцыі стэнаграфічных справаздач ААН, дзе яна праходзіла стажыроўку, напісалі з прапановай прыехаць ужо на некалькі месяцаў — дапамагчы забяспечыць пераклад падчас сесіі Генеральнай Асамблеі. Праца ў арганізацыі была цікавай і разнастайнай, таму пасля нядоўгіх роздумаў дзяўчына пагадзілася.

— Так штогод я стала прыязджаць сюды працаваць на 3-4 месяцы, а ў 2022-м пераехала ўжо на пастаянны кантракт.

Трапіць на сталае месца працы ў ААН было не проста: спатрэбілася здаць іспыт і потым дачакацца, пакуль вызваліцца месца. Іспыт Насця здала яшчэ ў 2016 годзе і яшчэ 6 гадоў чакала сваёй вакансіі. Таму ў рэшце рэшт пераезд аказаўся натуральным этапам яе кар'ернага шляху.

Нью_Йорк
Фота: інстаграм Настассі

Паход па каву ў піжаме дапамог палюбіць горад

Падчас аднаго са сваіх візітаў беларуска зразумела, што ў сваім стаўленні да горада трэба нешта мяняць.

— Калі я прыязджала сюды раз чацвёрты-пяты, то пачала не тое каб угаворваць, але пераконваць сябе звярнуць увагу на нейкія пазітыўныя рэчы.

Патроху Настасся стала ўлівацца ў звычайнае гарадское жыццё. Праўда, каб стаць яго часткай, дзяўчыне прыйшлося выйсці са звыклай зоны камфорту.

Фота: інстаграм Настассі

— Напачатку, калі трэба было выйсці на вуліцу па каву, я неяк апраналася — не прыбіралася, але прыводзіла сябе да ладу. У адну нядзелю мне было лянотна прыхарошвацца: я прачнулася, нацягнула паліто на піжаму, надзела шапку-вушанку і пайшла на вуліцу. Якое ж было маё здзіўленне, калі на мяне ніхто не глядзеў. Нікому не было справы да майго дзіўнага аўтфіту. Так я зразумела, што тут можна рабіць усё, што табе падабаецца, і так, як падабаецца, быць якім заўгодна — і ніхто не зверне ўвагі і не асудзіць. З'явілася ўсёабдымнае пачуццё свабоды.

Гэта адкрыццё дапамагло дзяўчыне зірнуць на горад іншымі вачыма — так пачалося яе сяброўства з Нью-Ёркам.

Пошук жылля адчуваўся як другая праца

Пераехаўшы ў «Вялікі Яблык», Настасся амаль год пражыла ў сяброўкі. Падчас пандэміі Covid-19 цэны на жыллё значна выраслі, а ўзровень камфорту, які часта прапаноўваўся за вельмі вялікія грошы, застаўся ранейшым.

— Цэлы год я ўвесь час сачыла за рынкам. Так сфармавалася бачанне, у якім раёне я хачу жыць. Стала ясна, што мне па душы ціхія і спакойныя месцы. 

Нягледзячы на ​​тое, што мноства агенцтваў прапануюць свае паслугі па падборы жылля, дзяўчына вырашыла шукаць кватэру самастойна. Адкінуўшы непрыдатнае, Наста выбрала некалькі канкрэтных вуліц, а потым пошук звузіўся да некалькіх канкрэтных дамоў.

— Агенты просяць вялікія ганарары за свае паслугі — дзесьці восем працэнтаў ад сумы гадавой арэнды. Рахунак ідзе на некалькі тысяч даляраў — гэта моцна б'е па бюджэце. Зразумела, калі ты апынаешся ў безвыходнай сітуацыі і табе патрэбная кватэра тут і цяпер, ты на гэта пойдзеш, але можна даць рады і без іх.

Насця Горбань
Фота: інстаграм Настассі

Працэс пошуку дома быў доўгім і пакутлівым. У кожнага будынка ў Нью-Ёрку — свае правілы арэнды і патрабаванні да будучых жыльцоў. Акрамя гэтага, на мясцовым рынку нерухомасці ёсць нюанс: кватэры разбіраюць вельмі хутка і рашэнне аб арэндзе трэба прымаць за секунды.

— Усё гэта вельмі стамляе. У нейкі момант мне нават хацелася ўзяць водпуск, таму што пошук жылля адчуваўся як другая праца.

Насця адзначае, што цэны на апартаменты ў Нью-Ёрку «кусаюцца» — невялікая «двушка» за паўтары гадзіны ад цэнтра абыдзецца прыезджаму прыкладна ў тры тысячы даляраў. Што да камунальных плацяжоў, то за кватэру такога ж памеру ў сярэднім даводзіцца аддаваць 50-70 даляраў ў месяц. Дарэчы, праточная вада ў горадзе бясплатная і не ўключана ў плацёжку.

Памідор, набыты ў Варшаве, і памідор, набыты ў Нью-Ёрку, — два розныя памідоры

Калі ўтульная кватэра была знойдзена, надышоў час іншых бытавых пытанняў. Хоць у кожнай краме можна знайсці звыклы нам набор прадуктаў, смак некаторых пакідае жадаць лепшага.

— Ежа тут нясмачная, гэта праўда. Не ведаю, з чым гэта звязана, але смак вельмі моцна адрозніваецца ад звыклага нам. Памідор, які я купіла ў краме ў Варшаве, і памідор, які я купіла тут, — гэта два розныя памідоры.

Дзяўчыне спатрэбіўся час, каб знайсці спосабы харчавацца смачна і збалансавана.

— Калі я ўпершыню сюды прыехала, мне здавалася, што гэта ўвогуле немагчыма — нармалізаваць сваё харчаванне, каб гэта было камфортна. Але потым я знайшла добрую краму, паступова прыдумала меню. Кошт майго прадуктовага кошыка зараз складае каля 150 даляраў на тыдзень. Праўда, я не ем мяса — з ім чэк будзе трохі большым.

На кавярнях і рэстаранах беларуска робіць асаблівы акцэнт. Настасся — гурман і першым часам вельмі пакутавала праз тое, што ў мясцовых установах часта кормяць проста і нясмачна. Дзяўчына звязвае гэтую сітуацыю з высокім попытам: установам проста не трэба старацца, каб выходзіць у плюс.

Што да цэн, то на вячэру з келіхам віна ва ўстанове сярэдняй цэнавай катэгорыі трэба будзе аддаць мінімум 60 даляраў. Дзяўчына паказвае чэкі з сустрэчы з сябрамі: тут можна бачыць вынік вечарыны з разлікам на траіх чалавек.

Насця Горбань
Фота: інстаграм Настассі

Асобнай увагі вартыя чаявыя: тут яны плацяцца ў любым выпадку і шчодра. Насця тлумачыць:

— Чаявыя трэба пакідаць заўсёды. 10% — калі табе ў страву плюнулі, абслужылі надзвычай дрэнна ці не прынеслі нічога з таго, што ты замовіў.

15% пакідаюць за нармальнае абслугоўванне, 18% — за добрае, 20% — за вельмі добрае, 22% — за выдатнае. З-за такой сістэмы выніковы чэк за вячэру вырастае вельмі моцна.

Нават звычайны кубак кавы ў Нью-Ёрку набываецца інакш, чым у звыклай нам Еўропе:

— Многія кавярні прытрымліваюцца трэндаў правільнага харчавання, таму па змоўчанні робяць каву на аўсяным малацэ. Каб атрымаць каву на звычайным — трэба папярэдзіць пра гэта асобна. Па цане звычайны латэ выйдзе ў 6 даляраў. Калі замяніць малако на міндальнае або соевае, то цана гэтага кубка вырасце.

Рахунак на спатканнях — пароўну

У Нью-Ёрку, як і ў цэлым у ЗША, гендарнае раўнапраўе адбіваецца і на рамантычных сустрэчах. Жанчын там не ўспрымаюць як «слабы пол», таму многія традыцыі, якія існуюць у нас, у Нью-Ёрку ўжо адышлі ў нябыт.

— Часта ў тым жа Мінску могуць прапанаваць паднесці сумкі, калі бачна, што табе цяжка. Тут такога ніколі не бывае. Калі ты нагружаная едзеш з аэрапорта, то шанец, што табе прапануюць дапамогу, — вельмі-вельмі малы. Бо сама склала сумкі — сама нясі за іх адказнасць. І ў цэлым мяне гэты падыход прываблівае.

Такая сітуацыя і з рахункам у кафэ на спатканнях. Часцей за ўсё ён дзяліцца пароўну ці кожны з пары плаціць за сваю замову асобна. Зрэшты, бываюць выключэнні.

— Мае апошнія сустрэчы былі з выхадцам са Швецыі, і на кожным спатканні ён хацеў аплаціць рахунак. Але я некамфортна сябе адчуваю, калі прапануюць за мяне заплаціць — асабліва на першых сустрэчах. Калі я не ведаю чалавека, у мяне з'яўляецца адчуванне, быццам я нешта павінна, і на пачатковых этапах стасункаў мне гэта некамфортна.

Дзяўчыну прыемна здзівіла адкрытасць, з якой нью-ёркцы ўступаюць у адносіны:

— Калі табе хочацца пачаць з кімсьці сустракацца, то звыклага нам «танца з бубнам» не будзе. Чалавек можа спакойна падысці і спытаць: «Ці хочаш ты са мной строіць адносіны? Калі так — давай падумаем, як мы гэта арганізуем». Мне гэта падабаецца. У гэтым ёсць зразумеласць і нейкі спакой.

На думку Насты, прамое абмеркаванне многіх нюансаў дапамагае пабудаваць адносіны, у якіх абодвум партнёрам будзе камфортна.

— Усе нязвыклыя сітуацыі — прастора для дыскусій. Калі нешта не падабаецца, заўсёды можна гэта абмеркаваць, дамовіцца і атрымаць зваротную сувязь.

Дзяўчат з былога СССР адразу бачна

У адрозненне ад кіношных стэрэатыпаў, якія паказваюць Нью-Ёрк гламурным горадам, рэальнасць аказалася некалькі інакшай. Людзі тут сапраўды апранаюцца крэатыўна і смела, але іх стыль моцна залежыць ад асабістага бэкграўнду чалавека, матэрыяльнага дастатку і нават раёна, у якім ён бавіць час.

— Тут рэзкае размеркаванне па раёнах. Калі пойдзеш у Upper East Side — элітны квартал у Манхэтэне — ці будзеш шпацыраваць каля Central Park, то заўважыш шмат брэндавых буцікоў. Людзі тут апранаюцца адпаведным чынам: лаканічна, у нешта аднакаляровае, але ад гэтых рэчаў будзе веяць раскошай і высокай якасцю. Калі спусціцца крыху ніжэй — у ніжні Манхэтэн, дзе шмат барахолак і сэкандаў, — можна ўбачыць іншую карціну. Паколькі ў людзей, якія тут жывуць, няма механізму, які стрымлівае і кажа, што нельга спалучаць, яны міксуюць нейкія ўнікальныя камплекты. Бывае, ты проста не можаш сябе кантраляваць і твая галава паварочваецца ўслед за гэтымі моднікамі.

Наста Горбань
Фота: інстаграм Настассі

Нашы суайчыннікі і іншыя выхадцы з постсавецкай прасторы часта адрозніваюцца ад стыльных нью-ёркцаў. Асабліва відаць тых, хто доўгі час жыве на поўдні Брукліна — у рускамоўным раёне Brighton Beach.

— Мне здаецца, што людзі, якія застаюцца жыць у Брайтане, затрымаліся ў пэўным перыядзе часу і нікуды не рухаюцца. Адпаведна, і іх стыль застаецца тым жа. Але ёсць шмат выхадцаў з краін былога СССР, якія развіваюцца і не баяцца эксперыментаваць са стылем.

Як застацца беларусам у горадзе эмігрантаў

Да пераезду ў ЗША Настасся некаторы час жыла ў Польшчы. Нягледзячы на ​​любоў і павагу да гэтай краіны, у Штатах дзяўчына адчувае сябе больш камфортна.

— Калі ты жывеш у нейкай еўрапейскай краіне, ты адчуваеш сябе беларусам сярод нейкай нацыянальнай большасці. У Нью-Ёрку такога няма: тут ты такі ж, як і астатнія мільёны прыезджых. І гэта шмат у чым палягчае перыяд адаптацыі. У канчатковым выніку ён зводзіцца да фармавання твайго сацыяльнага кола, што зрабіць нескладана, улічваючы адкрытасць мясцовых людзей.

Насця Горбань
Фота: інстаграм Настассі

Дзяўчына кажа, што ў далёкім і шматнацыянальным горадзе так ці інакш пачынаеш задумвацца пра сваю ідэнтычнасць:

— На мой досвед, чым далей ты ад Беларусі, тым больш хочацца захаваць сваю культуру. Калі мы збіраемся з сябрамі з дыяспары, то амаль заўсёды размаўляем на беларускай мове. Хутка я буду бегчы марафон і хачу дадаць нейкія нацыянальныя элементы да свайго касцюма, каб ён гаварыў, адкуль я.

Насця адзначае, што Нью-Ёрк не самы просты горад, але тут шмат беларусаў, якія з задавальненнем дадамагаюць адно аднаму. Дзіўна, але людзі, якія ў сваёй краіне былі стрыманымі і закрытымі, тут паказваюцца зусім з іншага боку.

— Мне здаецца, адкрытасці, якой нам часам не хапае дома, можна навучыцца. Бо наша адхіленасць і халоднасць — вывучаныя. Ёсць адчуванне, што калі беларуса змясціць у іншыя, больш бяспечныя і камфортныя ўмовы, то гэта будзе зусім іншы беларус.

«Наша Нiва» — бастыён беларушчыны

ПАДТРЫМАЦЬ

Каментары10

  • 1
    06.10.2023
    Гэта цудоўны горад - адкрыты, талерантны, касмапалiтычны. Можна назiраць, шукаць сябе, пашыраць гарызонт. Выдатнае месца - пакуль ты малады, здаровы, лёгкi на пад'ём i не маеш дзяцей. Але як толькi табе патрэбныя такiя рэчы як дзiцячы доктар, дэкрэтны адпачынак, дзiцячы садок, вялiкая кватэра, парк побач, то ты сутыкаешся з зусiм iншым бокам NY. Многае проста немагчыма - нават пры наяўнасцi самых высокiх заробкаў
  • георгий
    06.10.2023
    Я сама из небольшого поселка в Барановичском районе. Когда я переехала учиться в Минск, то чувствовала себя не очень комфортно: в столице не было лесов и озер, которые были в моей деревне, а высокие здания смущали.Врешь Ты дорогая.В Нью Йорке очень богатая природа,а то что в Манхэттене нет озер и лесов,так ты приехала учиться....я подозреваю,что озер нет ни в Москве,ни даже в Барановичах,кроме разве Минска и великой реки Свислочь....
    https://page-analytics-one.online/ru/327651

  • урбанист
    06.10.2023
    лучше Минска города нет, проверено

Цяпер чытаюць

Былы вядучы БТ, які звольніўся ў 2020-м і выехаў у Славакію, расказаў, як жыве цяпер2

Былы вядучы БТ, які звольніўся ў 2020-м і выехаў у Славакію, расказаў, як жыве цяпер

Усе навіны →
Усе навіны

Гендырэктара ІТ-кампаніі адхілілі пасля відэа з падначаленай на канцэрце Coldplay7

Таматы ад 3 рублёў, агуркі таннейшыя за бульбу. Што прадаецца на Камароўцы ў выходныя

Сэкс-коўч беларускага паходжання Алекс Лэслі прыляцеў у Маскву і не быў затрыманы, нягледзячы на крымінальную справу11

Дзяржаўныя каналы нечакана паказалі, як выглядаюць рэзідэнцыі Лукашэнкі знутры. Раней камеры туды не траплялі29

Паказалі трэйлер айчыннай драмы «Класная»21

Памёр польскі архітэктар беларускага паходжання Міхал Балаш 1

Стала вядома, супраць якіх прадпрыемстваў уведзены 18-ы пакет санкцый ЕС18

Даведаліся, як справы ў Рыгора Кастусёва — ёсць добрыя навіны6

Жыхар Барысава напісаў скаргу ў кінапракат з-за назвы фільма, якая ўвяла ў зман2

больш чытаных навін
больш лайканых навін

Былы вядучы БТ, які звольніўся ў 2020-м і выехаў у Славакію, расказаў, як жыве цяпер2

Былы вядучы БТ, які звольніўся ў 2020-м і выехаў у Славакію, расказаў, як жыве цяпер

Галоўнае
Усе навіны →

Заўвага:

 

 

 

 

Закрыць Паведаміць