Дзінара Смольская прызналася, што не спяшалася б нараджаць, калі б не міжнародны бан беларускіх біятланістаў
У інтэрв’ю тэлеканалу «Беларусь 5» алімпійская чэмпіёнка Дзінара Смольская (Алімбекава) шчыра прызналася, што калі б у яе цяпер была магчымасць удзельнічаць у міжнародных спаборніцтвах, то наўрад ці б яна пайшла ў дэкрэт.
— Калі сказаць шчыра, то складана мне было думаць пра мацярынства, калі мы выступалі на Кубку свету — вось гэтыя два заключныя сезоны, якія мы праводзілі, калі ў мяне быў добры вынік. Я не прымала таго факта, што мне трэба будзе, напрыклад, пакінуць дзіця і правесці міжнародны сезон удалечыні ад дома. Калі б міжнародны сезон працягваўся, то мы б цяпер не размаўлялі на прагулцы. Я б, вядома, была на зборах і трэніравалася б.
Дзінара таксама падкрэсліла, што ёй не вельмі цікава было ісці другі раз па Кубак Садружнасці. Бо ў той сезон, калі беларускія біятланісткі маглі спаборнічаць толькі паміж сабой (пасля пачатку вайны ва Украіне Міжнародны саюз біятланістаў забараніў спартсменам з Расіі і Беларусі ўдзельнічаць у міжнародных спаборніцтвах), Дзінара выйграла гэты самы кубак — яшчэ адзін ёй не вельмі патрэбны.
— Таму мы вырашылі, што гэты год можам прысвяціць сям’і, дапамагчы мне рэалізавацца ў мацярынстве. Я сапраўды ў нейкі момант вельмі моцна гэтага захацела. Загадала навагодняе жаданне, потым праз пяць дзён на свой дзень нараджэння загадала яго ж.
Але ж, нягледзячы на гэта, Дзінара вярнулася да трэніровак на дзевяты дзень пасля таго, як нарадзіла сына Сафрона (ласкава хлопчыка называюць Сафроша). Яна кажа, што з малым вельмі дапамагаюць бабулі, таму ўсё, ад чаго ёй самой прыйшлося адмовіцца — гэта дзённы сон паміж першай і другой трэніроўкай, важны для спартоўцаў. Яе муж, таксама біятланіст, складае для жонкі прыкладны план трэніровак на тыдзень, але яна не заўсёды паспявае яго выконваць.
Антон Смольскі працягвае актыўна выступаць, таму даволі часта бачыць сына толькі па відэасувязі.
— Канешне, Антону хочацца ўвесь час быць побач, але не было такіх размоў, што Антон кідае ўсе свае гонкі і вяртаецца да сына. Таму што мы ўдваіх з ім разумеем, для чаго ўсё гэта. Я разумею, што для яго вельмі важна быць у спорце. У яго цяпер такі перыяд, калі ён вельмі моцны. І такі час, калі ён можа паказаць сябе. Складана, мабыць, было б яму, калі б я настойвала, што ён патрэбны тут, у сям'і. Тым больш я сама ведаю, што, калі ты займаешся любімай справай, ты прыносіш больш карысці сваёй сям'і, усім, хто побач з табой, добрымі эмоцыямі. Таму я заўсёды ганаруся, калі ён паказвае добрыя вынікі. Але калі ў Антона нешта не атрымоўваецца, у яго заўсёды ёсць мая падтрымка.
Дзінара таксама распавяла, што першапачаткова муж быў супраць таго, каб выкладаць фоты сына ў інстаграм, але цяпер ён змірыўся з тым, што жонка ўсё ж гэта робіць.
— Мы не паказваем і паловы свайго жыцця. Але калі я атрымліваю добрыя паведамленні ў свой адрас, многія зычаць здароўя і шчасця малому, — гэта таксама прыемныя эмоцыі, якіх, можа быць, дзесьці не хапае маладым мамам. Хочацца, каб вакол была падтрымка. У мяне дастаткова падтрымкі, але ўсё роўна прыемна, калі пішуць добрыя словы.
Біятланісты Смольскія далі сыну рэдкае імя
«Віпам» прыносяць тую ж кашу, што і астатнім парадзіхам, толькі ў прыгожым посудзе». Колькі каштуе нарадзіць як алімпійская чэмпіёнка
«Мабыць, цяпер я б не пагадзілася ехаць пад нейтральным сцягам». У сям'і Смольскіх запыталіся, як яны бачаць спартыўную будучыню
Амерыканцы дабіліся вызвалення Юрыя Зянковіча. Ён быў прысуджаны да 11 гадоў зняволення18
Каментары