Эмбарга на некаторую заходнюю ежу споўнілася два гады. Пад забарону патрапілі вядомыя брэнды кандытаркі, малочкі, мяса, гародніны і садавіны. Потым эмбарга змякчалі, але нядаўняй пастановай урад вырашыў: гэтыя меры з намі як мінімум яшчэ на год, да канца 2024-га. Onliner паглядзеў, як выглядаюць паліцы з імпартам цяпер.
Што з кандытаркай
На паліцах з кандытаркай за два гады здарылася найбольш зменаў. Звыклыя брэнды пачалі замяшчацца беларускімі фабрыкамі і «дружалюбным» імпартам. З апошняга, акрамя расійскіх, самымі прыкметнымі сталі вытворцы з Турцыі, ААЭ і Ірана.
У нейкі момант Турцыю ўвогуле можна было палічыць адным з галоўных бенефіцыяраў: шакаладкі і печыва з гэтай краіны з'явіліся практычна ў кожнай краме. І не толькі яны — турэцкія кандытары нацэліліся практычна на ўсё: квадратны шакалад па аналогіі з Ritter Sport, разнастайны жавальны мармелад — ад мішак да чарвячкоў, нуга і палачкі грысіні замест італьянскай забаронкі, заменнікі Nutella. Вафлі, труфелі, бісквіты і іншыя атрыбуты салодкага жыцця — турэцкай кандытаркі па-ранейшаму застаецца вельмі шмат.
Завод Ferrero ёсць і ў Расіі, таму Nutella, рафаэлкі і кіндары нікуды не знікалі, але вось Ferrero Rocher там не вырабляюць.
Пару месяцаў таму чытач знайшоў арыгінальную замену (таксама з Кітая) Deffero — бюджэтная копія з падобнымі назвай, пакаваннем і складам.
Арыгінальныя Ferrero Rocher у вялікай упакоўцы каштуюць 166 рублёў за кілаграм. Назіраецца нейкі лагістычны рэбус, чаму іх прывезлі, калі на паліцы ёсць італьянскія па 140 рублёў за кіло.
Даражэйшае толькі турэцкае печыва ў моднай скрынцы.
З еўрапейскай санкцыёнкі на паліцы зноў леглі французскія труфелі і бельгійскія ракавінкі.
Італьянскія саваярдзі канкуруюць цяпер з турэцкімі. І беларускімі, вытворчасцю якіх раптоўна занялася фермерская гаспадарка. Па цане атрымалася амаль у два разы танней за італьянскія.
Нягледзячы на маштабнае вяртанне еўрапейскіх брэндаў, іншы імпарт таксама знайшоў сабе месца на паліцы. Раней былі бразільскія калядныя кексы пантэоне, цяпер яшчэ і шакалад. Гэты — з першай у Бразіліі шакаладнай фабрыкі, якую адкрылі там нямецкія эмігранты ў 1891 годзе.
З ААЭ працягваюць везці кексы, печыва, круасаны.
Іранскія прысмакі больш ніякая не экзотыка для беларускіх крамаў. Навагоднія падарункі, шакалад, печыва амаль два гады ўтрымліваюцца на паліцах. Супернезвычайных смакаў няма, прывозяць альбо больш універсальныя, альбо спробы нешта скапіяваць — напрыклад, тонкае французскае печыва.
Імпарт з СНД прадстаўлены сціпла: па некалькі пазіцый з Казахстана, Узбекістана, Арменіі.
Польскія яблыкі — толькі вясной і летам
Гэты Новы год мы сустрэлі з іспанскімі хурмой і клеменцінамі, і ніякія эмбарга гэтаму не перашкодзілі.
Самая народная пазіцыя — яблыкі. Па новай пастанове ўрада для іх зрабілі больш патуранняў: раней дазвалялі «недружалюбны» імпарт толькі ў ліпені, цяпер увоз дазволілі з красавіка па ліпень, калі беларускія яблыкі ўжо могуць скончыцца.
Цяпер кошты пачынаюцца ў асноўным ад 2,5 рубля за беларускія яблыкі і даходзяць да 5 за малдаўскія.
Многія пазіцыі — накшталт лімонаў, апельсінаў, мандарынаў, ківі і гранатаў — Еўропа (часцей за ўсё Іспанія) і Турцыя закрываюць па прыкладна падобных цэнах.
Элітныя лімоны з Узбекістана ў разы даражэйшыя за звычайныя. У раёне 30 рублёў каштуюць персікі і нектарыны, якія прыязджаюць цяпер з ПАР.
«Залатыя» агуркі па 17 рублёў прыязджаюць з Расіі, беларускія гладкія каштуюць у раёне 7,5 рубля.
У памідорах больш імпартнай разнастайнасці, але цэнаў гэта асабліва не ратуе — трэба чакаць лета. Пакуль турэцкія прадаюць па 10—11 рублёў, расійскія — па 14, азербайджанскія — па 16. Цэны на чэры з Марока пераводзіць у кілаграмы не хочацца: там даходзіць да 30 рублёў.
У замарожанай гародніне зноў ёсць крыху польскай прадукцыі, але вось памідораў больш не возяць.
Што з малочкай і мясам
Падобна, тут контрсанкцыі перамаглі — гэта аддзелы, дзе эмбарга спраўна працуе. Мікрадозы іспанскага хамону і італьянскіх пармезанаў зніклі дастаткова хутка, цяпер у мясным і малочным аддзелах пануюць беларускія і расійскія вытворцы.
Еўрапейскіх ёгуртаў і масла і так было вельмі мала — цяпер няма зусім, усё дзеляць дзве краіны. Пры гэтым расліннае малако пад эмбарга не трапляе.
Нягледзячы на адсутнасць канкурэнтаў, расійскія заводы ніяк не могуць супакоіцца і працягваюць мімікрыраваць пад еўрапейскія. На адным пакаванні можа змясціцца чатыры згадкі Швейцарыі і яе сцяг, а на адваротным баку — вытворца ТАА «Прадлайн», Санкт-Пецярбург.
Тое ж самае з прашута. Нават калі на пакаванні напісана Product of San Marino, будзьце гатовыя, што на зваротным боку стаіўся чарговы расійскі завод, які вырашыў, што яму можна і ён нікога не ўводзіць у зман.
Беларус жыве ў доме, які пабудаваў з саломы, пяску і гліны. Пры гэтым ён — адзіны жыхар вёскі. Як адчуванні?7
Каментары
дарэчы, парашэнка хоць адну цукеркавую фабрыку ў рашы прадаў? колькі ні пытала - 0 адказу