Культура44

Галоўным рэжысёрам Лялечнага тэатра стаў Яўген Карняг — чаму яго можна лічыць адной з асноўных зорак беларускага тэатра проста цяпер?

Беларускі дзяржаўны тэатр лялек афіцыйна паведаміў, што пасаду галоўнага рэжысёра з 1 сакавіка даверылі Яўгену Карнягу. Да яго тэатр доўгі час шчыльна асацыяваўся з постаццю легендарнага Аляксея Ляляўскага, якому чыноўнікі не працягнулі кантракт у мінулым годзе. Хаця дзякуючы менавіта яму і яго бацьку Анатолю тэатр стаў адным з найпрагрэсіўнейшых у краіне і выйшаў на міжнародны ўзровень.

Зрэшты, за лёс тэатра ў руках Карняга пакуль таксама можна не перажываць: яго называюць адным з самых зорных і таленавітых рэжысёраў у краіне. Расказваем, што дае для таго падставу.

Яўген Карняг. Фота: puppet-minsk.by

Карняг не з’явіўся ў Лялечным знянацку — ён працуе там з 2022 года і адзначыўся паспяховымі аўтарскімі пастаноўкамі: «Інтэрв’ю з вядзьмаркамі», «Запіскі юнага лекара», «На чорнай-чорнай вуліцы». Прэм'ера апошняй запланаваная на 21 сакавіка, але з квіткамі ўжо туга. З іншымі спектаклямі таксама асацыюецца вечнае пытанне: «Як дастаць квіток?»

Не абдзяляе ўвагай рэжысёр і маладзейшую аўдыторыю: так, Карняг зрабіў першы бэбі-спектакль «Матылькі» для зусім маленькіх дзетак узростам 1+.

Рэжысёр нарадзіўся ў Мінску у 1983 годзе, скончыў Беларускую дзяржаўную акадэмію мастацтваў на курсе ў таго самага Ляляўскага, адпрацаваў у Лялечным пару год акцёрам, але з самага пачатку разумеў, што акцёрства — не ягонае.

Цікава, што працяглы час Яўген працаваў у драматычна-пластычным тэатры, і першыя яго гучныя поспехі звязаныя менавіта з гэтым жанрам. Не будучы харэографам, ён яшчэ студэнтам прыдумаў танцавальныя эцюды, якія ляглі ў аснову яго дэбютнага спектакля ў якасці рэжысёра Cest la vie. Exercices pres du baton. Неўзабаве здарыліся «Не танцы», якія прынеслі яму славу.

Тэма была абраная вострая — гвалт і агрэсія. Цікавая дэталь: акрамя вядомых сёння акцёраў-купалаўцаў, якія там гралі — Валянціны Гарцуевай ці Аляксандра Казелы, у пастаноўцы засвяцілася сённяшняя прэс-сакратарка Лукашэнкі Наталля Эйсмант.

Лічыцца, што іх і цяпер могуць звязваць цёплыя стасункі.

У 2010-м годзе рэжысёр арганізаваў уласны калектыў — KorniagTHEATRE. Адна з яго самых заўважных пастановак — «Латэнтныя мужчыны», дзе каманда разважала пра крызіс маскуліннасці і жаноцкасці.

Выбар жыццёвых, але з іншага боку вечна складаных тэмаў да даследавання — фішка Карняга. Яго наступныя работы былі прысвечаныя, напрыклад, страху — «Спектакль №7» ці — адзіноце ў вялікіх гарадах — «Бетон». Яны ў свой час з поспехам ішлі ў РТБД.

Сёння там жа паказваюць трылогію Карняга — тры розныя спектаклі («Пачупкі», «Шлюб з ветрам» і «Забалоцце») пра тры ключавыя этапы жыцця чалавека — народзіны, вяселле і смерць. Вялікая роля ў матэрыяле адводзіцца беларускаму фальклору і народным танцам, песням.

«Гэта спроба захаваць тое, што знікае. Калі бачыш, што памірае вёска за вёскай, хочацца ўсё зафіксаваць, пакінуць памяць пра нашых продкаў», — тлумачыў у адным з інтэрв’ю свой выбар Карняг.

«Забалоцце». Фота:@wladek.ra.

Як і ў лялечным тэатры, на пастаноўках Карняга ў РТБД традыцыйна аншлаг. А яшчэ ён — лаўрэат Нацыянальнай тэатральнай прэміі (2018) і пераможца шматлікіх фестываляў у Беларусі і за мяжой. І на фоне адчувальнага крызісу ў беларускай тэатральнай сферы ў сувязі са шматлікімі звальненнямі творцаў пасля 2020 года, праз цэнзуру і кантроль у культурным асяроддзі, тое, што робіць Карняг, застаецца тым нешматлікім свежым і небанальным.

Каментары4

  • имя
    04.03.2024
    Евгений Карняг - талантлив. Согласна. 
  • я
    04.03.2024
    вот халезина постановки меня никак не трогают. наверно посредственности и тусуются рядом чтобы получить под проекты гранты. и людям это неинтересно. лучший показатель когда билетов не достать, как в случае корняги
  • Gorliwy Litwin
    05.03.2024
    вось бачыце, і можна выдатна абыходзіцца без усялякай спадчыны ВКЛ-РП, без усялякай дэмакратычнай і еўрапейскай павесткі, якая рудыментарна і скажона неяк яшчэ прысутнічала ў сьвядамізьме. Мне здаецца, што гэты Карняг, разам з Эйсмантамі, Церцялямі,  Марзалюкамі , Губазікамі - магістральная лінія развіцця самабытнай бел. культуры, а ўсе напрацоўкі братоў Луцкевічаў і Ка. - гэта толькі чарнавік у кошыку для смецця, не кажучы ўжо пра ненавісную панскую культуру.

Цяпер чытаюць

«Я толькі аднаго хачу: каб вы паверылі мне зноў». Як прайшла першая акцыя Ціханоўскага ў Варшаве пасля вызвалення

«Я толькі аднаго хачу: каб вы паверылі мне зноў». Як прайшла першая акцыя Ціханоўскага ў Варшаве пасля вызвалення

Усе навіны →
Усе навіны

Беларусбанк абмяжоўвае зняцце наяўных з картак3

У Арменіі арыштавалі архіепіскапа і яшчэ 16 змоўнікаў1

4, 14 ці 114? У Кобрыне не могуць разабрацца з нумарам дома на фасадзе6

Кацярына Ціханава — не проста дачка Пуціна. Яе лічаць магчымай пераемніцай11

«Нервовае, трывожнае, непалітычнае. Галоўны герой — член Савета Рэспублікі». Вольга Лойка прапануе «Беларусьфільму» ідэю кіно3

У Маскве мужчыны масава спрабуюць знаёміцца, мацаючы дзяўчат за ягадзіцы. Так загадаў рабіць сэкс-коўч з Беларусі24

З 1 верасня беларусам, што едуць у Латвію, трэба будзе зарэгістравацца на спецыяльным партале і запоўніць анкету9

Спецслужбы пад выглядам «друку сімволікі і сцягоў» спрабуюць падбіць беларусаў замежжа перадаць свае асабістыя звесткі2

Беларускі турыст знойдзены мёртвым у возеры Шален у Бургундыі

больш чытаных навін
больш лайканых навін

«Я толькі аднаго хачу: каб вы паверылі мне зноў». Як прайшла першая акцыя Ціханоўскага ў Варшаве пасля вызвалення

«Я толькі аднаго хачу: каб вы паверылі мне зноў». Як прайшла першая акцыя Ціханоўскага ў Варшаве пасля вызвалення

Галоўнае
Усе навіны →

Заўвага:

 

 

 

 

Закрыць Паведаміць