Чаканні — рэальнасць. У Верхнім горадзе завяршаюць амбіцыйны комплекс у вельмі спрошчаным выглядзе ФОТЫ
Шматфункцыянальны комплекс на Гарадскім Вале планавалі здаць яшчэ некалькі гадоў таму. Цяпер праз фінансавыя цяжкасці адмовіліся літаральна ад усяго архітэктурнага дэкору і складаных элементаў.
Будоўля на скрыжаванні Інтэрнацыянальнай, Гарадскога Вала і Камсамольскай — адна з самых праблемных у цэнтры Мінска. З пачатку 2000‑х тут бізнэсмен Сяргей Дзямчук спрабаваў на грошы дольшчыкаў узвесці бізнэс-цэнтр з гандлёвай галерэяй. Але будаўніцтва хутка спынілася і ператварылася ў даўгабуд, які псаваў гістарычны цэнтр горада, а сам забудоўшчык у выніку трапіў за краты па абвінавачанні ў махлярстве.
Даўгабуд быў канчаткова знесены рашэннем Мінгарвыканкама, а зямлю выставілі на аўкцыён. Летам 2019 года ўчастак за 4,5 мільёна рублёў набыў новы інвестар — кампанія «ВільнюсБудІнвест».
Паводле праекта, распрацаванага архітэктурнай майстэрняй «Атры», унутры гістарычнага квартала мусіў паўстаць шматфункцыянальны грамадскі цэнтр плошчай каля 10 тысяч квадратных метраў, які ўключаў гасцініцу, кавярні, крамы і падземны паркінг.
Па праекце комплекс складаўся з некалькіх чатырохпавярховых аб'ёмаў з закругленымі вугламі, падзеленых пешаходнымі вулачкамі, праз якія былі перакінуты вытанчаныя зашклёныя пераходы.
Кожны з карпусоў меў сваё сучаснае архітэктурнае рашэнне. Карпусы, якія выходзілі да вуліцы Гарадскі Вал, былі выбудаваныя на кантрасце чырвонай і белай цэглай, якая павінна была стаць асноўным матэрыялам аддзелкі фасадаў.
Адзін з карпусоў архітэктары рытмічна члянілі высокімі вертыкальнымі вокнамі, якія ў вуглавой частцы прыкрывала паўпразрыстая дэкаратыўная сценка з чырвонай цэглы. Фасады суседняга корпуса, выкананага ў белай цэгле, мелі спараваныя вокны са скошанымі адкосамі. Ва ўсіх праёмах — модныя цяпер запаўненні без чляненняў, на вуглах — скругленае зашкленне.
У такім амбіцыйным выглядзе комплекс мусіў быць скончаным яшчэ ў 2023 годзе. Але быў узведзены жалезабетонны каркас і сцены, пасля чаго будаўніцтва зацягнулася. Забудоўшчык сутыкнуўся з фінансавым праблемамі, а пасля ўзвядзення заходнімі краінамі санкцый некаторыя запраектаваныя рашэнні сталі непад'ёмна дарагімі.
Адсутнасць грошай вельмі негатыўна адбілася на архітэктуры комплексу. Замест клінкернай цэглы фасады выканалі ў лёгкай тынковачнай сістэме — са звычайнага ўцяпляльніка і тынкоўкі па сетцы.
Такі варыянт звычайна выкарыстоўваюць пры бюджэтных капітальных рамонтах, дзе найперш трэба ўцяпліць, а эстэтыка адыходзіць на другі план. Праз 3‑5 гадоў такія сістэмы ў беларускім клімаце набываюць неахайны выгляд, а на пацямнелай ад бруду і вільгаці паверхні праступаюць светлыя парасонікі мацаванняў уцяпляльніка.
Але, відаць, забудоўшчык настолькі не мае грошай, што нават не паспрабаваў зымітаваць цэглу. Зразумела, што ні пра якія дэкаратыўныя сценкі ўжо гаворкі не ішло, як і пра выгнутае шкло — тэхналогію, вядомую з пачатку XX стагоддзя, але дагэтуль недаступную беларускім вытворцам — на яго месцы ў вуглах карпусоў паставілі самыя звычайныя запаўненні. Іншыя вокны таксама спрасцілі, дадаўшы фрамугі.
У выніку замест амбіцыйнага комплексу ў такім адказным і спакусным гістарычным месцы з'явіўся вельмі спрошчаны яго варыянт, калі не сказаць прымітыўны. Да яго хуткага завяршэння, відаць, падштурхнулі толькі вызначаныя ўмовамі аўкцыёну тэрміны асваення пляцоўкі.
«Наша Нiва» — бастыён беларушчыны
ПАДТРЫМАЦЬЦяпер чытаюць
За забойства чалавека ў ІЧУ Барысава арыштавалі двух зэкаў-рэцыдывістаў і 26‑гадовага міліцыянера Кляшчонка1
Каментары
Гэта, дарэчы, не толькі бруд, але і цвіль