Viaskovuju kaplicu, pabudavanuju ŭ pačatku 1990-ch, zrabili pomnikam architektury XIX stahodździa
Jak tak atrymałasia, što kaplica, pabudavanaja ŭ 1993 hodzie, stała pomnikam architektury XIX stahodździa, pišuć pružanskija «Rajonnyja budni».
Pieršaj na nieadpaviednaść źviarnuła ŭvahu žycharka Minska Śviatłana, jakaja pierad Vialikadniem pabyvała na mohiłkach, dzie staić kaplica:
«Šmat hadoŭ tamu, a dakładniej 1 maja 1993 hoda, ja pryjechała ŭ Roŭbick da svajakoŭ, kab stać śviedkaj aśviačeńnia novaj carkvy-kaplicy na mohiłkach, uźviedzienaj na srodki miascovaha kałhasa i žycharoŭ vioski. Nie skažu, što maleńkaja cerkaŭka, pabudavanaja sa zvyčajnaj biełaj cehły pa vidavočna «amatarskim» prajekcie, vyłučajecca niejkaj asablivaj architekturaj. Pamiataju, tady ja jašče źviarnuła ŭvahu na roznuju vyšyniu viežaŭ abapał ałtarnaj častki: zanadta ŭžo ŭ vočy kidałasia. Ale hetyja budaŭničyja «chiby» nie zdoleli sapsavać moj nastroj ad ahulnaj uračystaści imprezy: na nabaženstvie, akramia tahačasnaha suchopalskaha śviatara Iŭlijana prysutničali jepiskap Brescki i Kobrynski Kanstancin i inšyja śviatary. Ludzi radavalisia, što ŭ vioscy źjaviłasia miesca, dzie možna budzie paminać asablivym čynam svaich rodnych…
Niadaŭna, pierad Vialikadniem, ja znoŭ pabyvała na małoj radzimie, naviedała mahiłki svaich rodnych i vyrašyła ahledzieć chram z usich bakoŭ. Źviarnuła ŭvahu na achoŭnuju došku kala dźviarej. Dobra, dumaju, što achoŭvajuć. Ale čytaju: «…pomnik XIX stahodździa». Skazać, što była ździŭlena, heta ničoha nie skazać. Chto i kali paśpieŭ «sastaryć» našu kapličku na cełaje stahodździe?» — pacikaviłasia Śviatłana ŭ supracoŭnikaŭ miascovaj rajonki.
Pytańnie nakont ustanoŭki achoŭnaj doški z pamyłkovymi źviestkami žurnalisty adrasavali mietadystu pa achovie pomnikaŭ DUK «Pružanskaja rajonnaja centralizavanaja kłubnaja sistema» Volzie Zinkievič.
Jak akazałasia, jašče ŭ 2007 hodzie zhodna z Pastanovaj №578 Savieta Ministraŭ RB ad 14 maja 2007 hoda Roŭbickaj Śviata-Hieorhijeŭskaj carkvie byŭ prysvojeny status historyka-kulturnaj kaštoŭnaści Respubliki Biełaruś 3-j katehoryi (rehijanalnaha značeńnia). Kančatkovaje rašeńnie ab nadańni statusa prymaŭ Respublikanski navukova-mietadyčny saviet pry Ministerstvie kultury, jaki apracoŭvaŭ prapanovy, što pastupili ad abłasnych śpiecyjalistaŭ. Paźniej u ramkach vykanańnia adpaviednaha Kodeksa RB ab kultury na ŭsie kaštoŭnyja abjekty byli źmieščany achoŭnyja doški z tymi źviestkami, jakija ŭ svoj čas byli ŭniesieny ŭ śpis.
— Na jakim etapie i chto mienavita zrabiŭ pamyłku ŭ datavańni, vyśvietlić nie atrymałasia. Z metaj jaje vypraŭleńnia nami viaducca adpaviednyja raboty: adpraŭleny zapyty ŭ Brescki archiŭ i ŭ Bresckuju jeparchiju, — zaznačyła Volha Uładzisłavaŭna.
Kamientary