Łukašenka siońnia pravodzić naradu pa pytańniach źniešniaj palityki, piša BiełTA.
Jon adznačyŭ, što mižnarodnaja situacyja zastajecca niaprostaj i, pa jaho słovach, sprava nie tolki ŭ pandemii. Pastajanna ŭźnikajuć novyja vykliki i pahrozy, źviazanyja ŭ tym liku z ekanamičnaj biaśpiekaj. Biełaruś vymušanaja reahavać na ich.
«Znoŭ uspychnuła na prastory byłoha Savieckaha Sajuza. Na hety raz u Nahornym Karabachu. Haračy kanflikt pamiž našymi blizkimi partniorami — Armienijaj i Azierbajdžanam, jaki zaviaršyŭsia tam, — zaraz, z usiaho vidać, budzie razhortvacca ŭ dypłamatyčnaj płoskaści», — skazaŭ jon.
«Biełaruś zaŭsiody hatovaja da supracoŭnictva z tymi, chto vykonvaje pryncypy ŭzajemapavahi (prama skažu — z tymi, chto nas pavažaje), ščyraści i prystojnaści. Sumna, što niekatoryja našy tak zvanyja partniory raptam apynulisia nie hatovyja da pracy ŭ takich umovach», — skazaŭ Alaksandr Łukašenka.
Jon rastłumačyŭ, što havorka idzie pra niekatoryja zachodnija dziaržavy, ź jakimi Biełaruś u apošnija hady pastupova i nastojliva vybudoŭvała ŭzajemavyhadnyja kantakty, i asabliva pra najbližejšych susiedziaŭ — Polšču i Litvu.
«Na žal, zaniataja imi pazicyja ŭ dačynieńni da Biełarusi moža pierakreślić kali nie ŭsio, to mnohaje z dasiahnutaha», — zajaviŭ Łukašenka.
«Pry biesprecedentnym źniešnim cisku Biełarusi akazana šyrokaja padtrymka našymi tradycyjnymi sajuźnikami.
Najbolš adčuvalnuju dapamohu i padtrymku ŭ hety niaprosty čas my atrymali ad Rasii, Kitaja i inšych dziaržaŭ. Tym samym jašče raz pierakanalisia, što siabry paznajucca ŭ biadzie», — skazaŭ Łukašenka.
Łukašenka pacikaviŭsia, jak buduć dalej vybudoŭvacca adnosiny z Rasijaj i Kitajem, jak vykonvajucca damoŭlenaści pa vynikach kantaktaŭ na vyšejšym uzroŭni, a taksama paśla vizitaŭ sioleta ŭ Biełaruś kiraŭnictva rasijskich rehijonaŭ.
Ciapier čytajuć
Što za 17-hadovy startapier, jaki vyliŭ cebar chłuśni na Libiera na radaść biełaruskim śpiecsłužbam18
Kamientary