Z Nacyjanalnaha akademičnaha dramatyčnaha teatra imia Maksima Horkaha zvolnili artysta Alaksandra Ždanoviča, piša «Narodnaja Vola».
Viadomy akcior, eks-viadoŭca Malavanyč ź dziciačaj prahramy «Kałychanka» Alaksandr Ždanovič pakinuŭ učora ścieny rodnaha teatra. Uvosień za ŭdzieł u akcyi pratestu jon atrymaŭ 9 sutak aryštu. Ale i potym nie chavaŭ svajoj ćviordaj hramadzianskaj pazicyi nakont falsifikavanych vybaraŭ, uvieś čas vystupajučy ŭ sacyjalnych sietkach. Kažuć, što na stale dyrektara teatra lažali ŭsie skrynšoty pastoŭ artysta.
Žurnalisty «Narodnaj Voli» źviarnulisia pa kamientar da dyrektara teatra Eduarda Ivanaviča Hierasimoviča:
— Ja za jaho zmahaŭsia jak moh: prapanavaŭ jamu i piataje, i dvaccataje — prykładam, zvalnieńnie pa pahadnieńni bakoŭ. Ale Alaksandr vyrašyŭ abrać šlach zvalnieńnia mienavita ŭ takoj bieśpiarečnaj formie — pa artykule 47, za stratu davieru z boku najmalnika. Peŭna što, heta jamu dla niečaha treba.
— Skažycie, moža, vas prymusili heta zrabić, Eduard Ivanavič?
— Nie pravakujcie mianie, nie treba. Alaksandr svaimi dziejańniami parušyŭ «Kodeks honaru», pryniaty ŭ teatry. Jon zaklikaŭ da adkrytaha vystupu suprać ułady ŭ sacyjalnych sietkach. Uvohule, pierabraŭ sa svaimi paŭnamoctvami.
— Kažuć, što ciapier u vas na stale ceły śpis artystaŭ na zvalnieńnie. Heta tak?
— Nu jak z vami havaryć, kali vy ŭsio ŭžo viedajecie?.. Razumiejecie, visić zahad ab atestacyi kalektyvu. Atestacyi! A vy pra «ceły śpis» na zvalnieńnie… Bačycie, jak niapravilna vy traktujecie situacyju. Atestacyja rehularna prachodzić kožnyja try hady. Pryjšoŭ čas pravieści jaje i ciapier.
— Ale Alaksandra Ždanoviča zvolnili da atestacyi?
— Viadoma. Heta było ŭčora.
— Vam nie zdajecca, što «Kodeks honaru», stvorany administracyjaj Ruskaha teatra ŭ vašaj asobie, — heta palityčna matyvavany dakumient?
— Nie zdajecca. Tam usie słušnyja słovy napisany, i mienavita dla taho, kab ludzi pracavali ŭ dziaržaŭnaj ustanovie. A pra pryvatnyja ja zusim maŭču, tam nijakaha kodeksa nie treba: raz — i da spatkańnia, kali tolki parušana karparacyjnaja etyka.
Čytajcie taksama:
Malavanyč: U padjeździe susiedzi paviesili płakat, što hanaracca mnoj. A kala turmy sustrakała tracina teatra
Ciapier čytajuć
«Ja skazaŭ na videa, što mianie nie katujuć — na toj momant heta było praŭdaj. A praź dźvie hadziny mianie źbili». Ukrainski žurnalist dva hady pravioŭ u rasijskim pałonie — voś što jon pieražyŭ1
Kamientary