Biełaruska, dačka i ziać jakoj palitviaźni, zapuściła brend rečaŭ z kazinaha puchu Babula. Pahladzicie, jak stylova!
Hanna Kanavałava mahła b spakojna zajmacca svaimi lubimymi spravami na piensii, ale jaje dačka i ziać — palitviaźni. I sama žančyna źjechała z dvuma maleńkimi ŭnukami ŭ Polšču, aścierahajučysia, što ich mohuć zabrać. Praŭda, adnamu sa svaich chobi jana ciapier zmoža addacca napoŭnicu: dziakujučy padtrymcy polskich aktyvistaŭ žančyna zapuściła ŭłasny brend viazanych z kazinaha puchu rečaŭ BABULA.
Historyja lubovi da viazańnia pačałasia na Sachalinie
Dačku Hanny Antaninu i ziacia Siarhieja Jaraševiča asudzili pa tak zvanaj spravie telehram-kanała «Armija z narodam». Abodva atrymali pa 5,5 hoda pazbaŭleńnia voli ŭ kałonii (Antanina — ahulnaha režymu, Siarhiej — uzmocnienaha).
U Polščy starejšy ŭnuk žančyny Vania pajšoŭ u pieršy kłas varšaŭskaj spartovaj škoły, siastra — u miascovy sadok. Uličvajučy, što Hanna z unukami ŭ čužoj krainie adna (muž zastaŭsia ŭ Biełarusi, amal uvieś jahony zarobak sychodzić na pieradačy), finansava davodzicca niaprosta.
Na padmohu Hańnie pryjšli aktyvisty Polščy — u pryvatnaści, biełaruskaja mastačka Jana Šostak. Dziaŭčyna dapamahała siamji adaptavacca ŭ novaj krainie, a spadarynia Kanavałava ŭ jakaści padziaki adnojčy padaryła Janie samarobnuju chustku z kazinaha puchu.
Historyja jaje lubovi da viazańnia pačałasia bolš za 30 hod tamu, kali jany žyli z mužam-aficeram na Sachalinie.
«Tam byli chałodnyja zimy, i na dzień narodzinaŭ mnie padaryli vialikuju puchovuju chustku. Jana hreła nie tolki mianie, ale i maju novanarodžanuju dačku. Tady ja pačała sama vyvučać roznyja schiemy viazańnia z puchu», — raskazvaje žančyna.
«Kožny z kamandy chacieŭ, kab marka była maksimalna piersanifikavanaj»
Jana Šostak vyśvietliła, što ŭ Hanny Anatoljeŭny ŭžo naźbirałasia šmat viazanych rečaŭ — jašče z časoŭ žyćcia ŭ Biełarusi dy pracy z paplečnicami ŭ Centry prafiesijnaj aktyŭnaści. Tak joj u hałavu pryjšła ideja dapamahčy z prodažam «kalekcyi».
Na zapusk brenda syšło niekalki tydniaŭ. U nazvu lahło samaje papularnaje słova ŭ domie Kanavałavych na siońnia, a łahatyp zasnavany na malunkach unukaŭ — Naści i Vani.
Hanna Kanavałava z unukami.
«Kožny z našaj kamandy chacieŭ, kab marka była maksimalna piersanifikavanaj, i Hanna Anatoljeŭna całkam davieryłasia nam», — raskazvaje Jana Šostak.
Asartymient rečaŭ składajuć chustki, rukavicy, palčatki škarpetki, sukienki, ponča, nakidki. Na dniach Hanna Anatoljeŭna pryniała i pieršy ŭnikalny zakaz. Usie hrošy z prodažaŭ buduć iści siamji Kanavałavych i inšym majstrycam.
«Spadziajemsia, što zakazaŭ budzie dastatkova, kab zabiaśpiečyć hodnaje dziacinstva Naści i Vaniu»
«My heta robim, kab dapamahčy Hańnie Anatoljeŭnie padniacca: usia naša hramadzianskaja inicyjatyva «Partyzanka» pabudavanaja na tym, kab padtrymlivać nie materyjalna, a davać mahčymaść realizavacca tym, chto byŭ vymušany biehčy. Heta adzin z prykładaŭ padtrymki represavanych, — adznačaje Jana Šostak.
— Spačatku, darečy, našaj metaj było prosta pradać toje, što jość u najaŭnaści. Ale ŭžo ciapier my bačym, što ludzi z usiaho śvietu pačali cikavicca prajektam. Spadziajemsia, što zakazaŭ budzie dastatkova dla taho, kab zabiaśpiečyć hodnaje dziacinstva Naści i Vanie, pakul ich baćki ŭ turmie. Ale navat kali b u nas ničoha nie atrymałasia pradać, ščyry śmiech Hanny Anatoljeŭny padčas našaj fotasiesii ŭžo byŭ by dobrym vynikam: my radyja, što padniali joj nastroj i padaryli momanty, padčas jakich jana zmahła zabyć pra ciažkuju štodzionnaść u čakańni dački i ziacia na voli».
Rečy ad brenda BABULA pradavalisia ŭ tym liku padčas premjery śpiektakla Ivana Vyrypajeva «1.8M». Heta pastanoŭka hruntujecca na tekstach ź biełaruskich sudoŭ, listach palitviaźniaŭ, intervju paciarpiełych. Adzin zorny ŭdzielnik prajekta — akcior ź Biełastoččyny Bartaš Bialenia, viadomy pa roli kryminalnika Daniela ŭ filmie «Cieła Božaje», padtrymaŭ brend i ŭ jakaści madeli.
Teatralnaja chvala salidarnaści. Jakija śpiektakli pra represii ŭ Biełarusi źjavilisia ŭ śviecie i dzie ich možna pahladzieć?
Ciapier čytajuć
Pamior palitviazień Valancin Štermier. «Ledź chadziŭ paśla insultu — a jaho kinuli ŭ ŠIZA»3
Kamientary