Samyja papularnyja kolery vačej u sabak — kary i miadovy. U niekatorych parod taksama možna pabačyć błakitnyja vočy. Ale byvaje i tak, što adno voka ŭ sabaki karaje, a druhoje — błakitnaje.
Takuju źjavu nazyvajuć hieterachramijaj vačej, i jana nie zaŭsiody pradstaŭlenaja spałučeńniem mienavita karaha i błakitnaha koleraŭ — chacia jano i sustrakajecca ŭ sabak z hieterachramijaj čaściej za ŭsio. Roźnica ŭ kolerach pachodzić ad taho, što ŭ vačach takich sabak jość roznaja kolkaść miełanacytaŭ. Heta kletki, jakija vyrablajuć miełanin — pihmient, adkazny za koler nie tolki vačej, ale i skury, poŭści i kipciuroŭ.
Čaściej za ŭsio hieterachramija pieradajecca ŭ sabak hienietyčna, chacia jana moža raźvicca i ŭ vyniku chvaroby, što vyklikała paškodžańnie voka, ci ŭ vyniku pryjomu niekatorych lekaŭ.
U asnoŭnym hieterachramiju nazirajuć u sabak paŭnočnych parod, naprykład, u sibirskich chaski ci alaskinskich małamutaŭ. Ale jana byvaje i ŭ sabak inšych parod sa skuraj u krapinku ci ŭ plamy. Tym nie mienš, jość parody, u jakich hieterachramija ličycca defiektam.
Hienietyčnaja hieterachramija redka vyklikaje prablemy sa zdaroŭjem u sabak. Ale, kali radužka błakitnaja, u joj moža nie chapać abaronnaha pihmienta. Heta zrobić voka trochi bolš ŭraźlivym pierad škodnaj ultrafijaletavaj radyjacyjaj i, adpaviedna, pavysić ryzyku raku voka ŭ sabaki.
Taksama najaŭnaść u sabaki adnaho błakitnaha voka moža być źviazanaj z hłuchatoj na adno vucha. Miełanin u sabak udzielničaje ŭ farmiravańni vušej, tamu, kali jaho nie chapaje, heta moža vyklikać častkovuju hłuchatu. Tamu varta pravieryć słych ščaniukoŭ z hieterachramijaj i pieryjadyčna vadzić takich sabak na pravierku zroku.
Ciapier čytajuć
«Stajać na svaim, kožny nakolki moža!» Vialikaja hutarka z Natallaj Dulinaj pra hopnikaŭ z HUBAZiKa, Kaleśnikavu i što tam u kaho ŭ kałonii9
Kamientary