Pra śmierć biełaruskaha prazaika i publicysta, redaktara haziety «Naša słova» paviedamiŭ były staršynia Tavarystva biełaruskaj movy Aleh Trusaŭ.
Jałuhinu było 85 hadoŭ.
Ernest Jałuhin naradziŭsia 19 listapada 1936 hoda na Dubrovienščynie.
Jon pracavaŭ ŭ kryčaŭskaj, mścisłaŭskaj rajonnych hazietach, salihorskaj šmattyražnaj haziecie «Za kommunističieskij trud», adkul byŭ pieraviedzieny litaraturnym supracoŭnikam u redakcyju haziety «Znamia junosti». Paśla pierajšoŭ u redakcyju «Sielskoj haziety», dzie pracavaŭ raźjaznym karespandentam haziety (1966—1969).
Z 1969 hoda pracavaŭ karespandentam haziety «Litaratura i mastactva». U 1972—1976 hadach — na tvorčaj rabocie. Z 1976 hoda litaraturny supracoŭnik adździeła prozy, zahadčyk adździeła krytyki i mastactva, adkazny sakratar, namieśnik hałoŭnaha redaktara ŭ časopisie «Nieman». U 1991—1997 hadach — hałoŭny redaktar štotydniovika «Naša słova».
Jałuhin — aŭtar narysaŭ pra dziejačaŭ biełaruskaj litaratury i navukoŭcaŭ: V. Bykava, A. Mironava, A. Maldzisa, M. Ułaščyka, dakumientalnaj apovieści pra žyćcie i dziejnaść C. Hartnaha («Biez epitafii», časopisny varyjant pad nazvaj «Paśla niebyćcia», adnaho ź pieršadrukaroŭ Piatra Mścisłaŭca («Mścisłaŭcaŭ posach»), scenaryjaŭ dakumientalnych telefilmaŭ «Mścisłaŭ: źvieńni času», «Biez epitafii», zbornika narysaŭ «Salonaja płanieta».
Pisaŭ apovieści, ramany na histaryčnuju i sučasnuju tematyku: «Kamiani Mlečnaha šlachu», «Apošni kniaź», «Astravy», «Hod-druhi ŭ Ałžyry», «Śviečki na Dziady» (1991), «Idzi i kažy» (2006), «A potym — raj» (2008).
«Niekatorym ludziam varta źniać ružovyja akulary». Lavončyk — pra Mielnikavu, uciečku ŭ «Bajchełp», biełyja palito i hrošy na 1300 palitviaźniaŭ10
Kamientary