«Nie zdoleli pierastroicca na mirnuju chvalu». Prapahandyst Kazakoŭ krytykuje džyna, jakoha sam vypuściŭ z butelki
Były kiraŭnik STB, a ciapier hałoŭny redaktar haziety «Minski kurjer» Kirył Kazakoŭ napisaŭ dla svajho vydańnia kałonku, u jakoj krytykuje nienazvanych pa imieni «papulistaŭ», jakija ŭ svaim impecie pierabirajuć mieru. Uvahu na heta źviarnuŭ kanał Antona Matolki.
Kazakoŭ u artykule pad nazvaj «A dzie ty byŭ u žniŭni 2020-ha?» zhadvaje pra kanflikty ŭ łukašysckich asiarodkach, źviazanyja z padziełam pasad i hrošaj. Jany, pavodle jaho, nie ścichajuć užo ceły hod: «Hod tamu paplečniki vyrašyli padzialić pasady ŭ jašče nie isnujučaj arhanizacyi i pasvarylisia. Potym adnačasova vyrašyli, što treba padzialić jašče čamuści nie vydzielenyja dziaržavaj hrošy na ich padtrymku, i znoŭ pasvarylisia… Amal hadzinu spračalisia da chrypaty, jak nazavuć budučy Telegram-kanał i… znoŭ pasvarylisia. Darečy, z kanałam nie zrasłosia i… znoŭ pasvarylisia».
Uvohule łukašystaŭ Kazakoŭ dzielić na «stvaralnikaŭ» i «papulistaŭ», siabie samoha, naturalna, zaličvajučy da pieršych. Pavodle jaho, «stvaralniki» pracujuć nie pakładajučy ruk: «žurnalisty — vydavać na-hara rasśledavańni i publicystyku, analityki — pisać vielmi karysnyja zapiski i łabiravać našy intaresy ŭ roznych kołach jak u krainie, tak i pa-za joj, čynoŭniki — kantralavać daručeńni, viaskoŭcy — ubirać uradžaj, a siłaviki — łavić złačyncaŭ».
U toj ža čas «papulisty» «ŭvieś hod namahalisia da ŭsiaho hetaha prymknuć, ale čarhovy raz pasvarylisia». Maŭlaŭ, «mnohija zrabili sabie imia ŭ bai sa zmaharami», i ŭ tych umovach heta było apraŭdana, ale paśla hetyja tavaryšy nie zdoleli «pierastroicca na mirnuju chvalu» i «pieraklučylisia na inšuju vajnu».
Hetaja «inšaja vajna» niedaspadoby Kazakovu, bo ad jaje, pa jahonych nazirańniach, niaredka prylataje svaim ža, prytym z-za drobiaznych nahodaŭ:
«Pajšoŭ u restaran z anhlijskaj nazvaj — vorah naroda. Pasprabavaŭ znajści rašeńnie prablemy, a nie pasłaŭ usich i adrazu — słabak. I lijucca viodry pamyjaŭ na žurnalistaŭ, piedahohaŭ, čynoŭnikaŭ i lidaraŭ hramadskich arhanizacyj».
Kazakoŭ kanstatuje: «U palitałohii heta nazyvajecca radykał-kansiervatyzmam. Viečna bajavyja, viečna pakryŭdžanyja i časam karysnyja. Jany ciapier častka łandšaftu hramadstva, chaj i vielmi nievialikaja. Taki vientyl dla vypuskańnia pary… Pa sutnaści, mnohija prosta nie zdoleli realizavać siabie ŭ mirnym žyćci. Bo čas łozunhaŭ skončyŭsia, pačaŭsia čas pracy».
Naprykancy svajho opusu Kazakoŭ zaklikaŭ «papulistaŭ» da miru i pracy nad pamyłkami. Ale ŭ kancy zrabiŭ remarku, što niazhodu jahonuju vyklikaje tolki toje, što prylataje takim, jak jon, toje ž, što «papulisty» sadziejničajuć teroru suprać praciŭnikaŭ łukašyzmu, jon vitaje: «Karyść ad papulistaŭ usio ž jość. Svajoj prydzirlivaściu i nastyrnaściu takija ludzi prabirajucca za plintus i vyciahvajuć adtul vorahaŭ. Moža, u hetym ichniaja karyść?»
Možna mierkavać, što pad «papulistami» Kazakoŭ maje na ŭvazie piersanažaŭ kštałtu Azaronka, Mukavozčyka, Pustavoha i inšych najbolš adyjoznych, aktyŭnych i raźviaznych fihur siońniašniaj dziaržprapahandy.
Ironija losu ŭ tym, što mnohich ź ich jon sam u svoj čas u hetuju prapahandu pryvioŭ. A ciapier hladzić na dziejnaść svaich «chrosnych dziaciej» z peŭnaj tryvohaj. Moža, niedzie pračytaŭ pra toje, što ŭsie padobnyja režymy, raspraviŭšysia z sapraŭdnymi vorahami, pieraklučajucca na charčavańnie byłymi «svaimi»? I adčuvaje, što hety momant nie za harami i ŭ łukašenkaŭskaj Biełarusi?
Kamientary