Manaška zmahajecca sa štučnym intelektam — tak možna abaznačyć asnoŭnuju liniju «Misis Devis», i takoha vy dakładna nie bačyli. U sieryjale tak šmat idej, piersanažaŭ i łakacyj, što časam pierakanaŭčaść apoviedu hublajecca. Adnak pierad tym, chto hatovy ŭładkavacca zručniej i atrymać asałodu ad padarožža, jak by niepradkazalna ni źmianialisia kirunki, raskryjucca śmiełaść i abajalnaść hetaha sieryjała.
«Misis Devis» — heta tvor Tary Ernandes, scenarystki i pradziusarki «Teoryi Vialikaha vybuchu», i Dejmana Lindełafa, viadomaha siužetnymi hałavałomkami sieryjałaŭ «Zastacca ŭ žyvych» i «Zachavalniki».
I kali Lindełaf — majstar u chitrasplacieńni hruvastkich siužetaŭ, dzie epičnaja fantastyka pieraplatajecca z realistyčnaj dramaj, to Ernandes usio razbaviła kamiedyjnymi hierojami i skietčami byccam z «Monci Pajtana». U vyniku epizody «Misis Devis» nahadvajuć sitkom z prymieškaj paranaidalnaj satyry i špijonskaj parodyi 60-ch.
«Misis Devis» — novy technaboh
Usiomahutny štučny intelekt (u Amierycy jaje nazyvajuć «Misis Devis», u Brytanii — «Mama», u Italii — «Madonna» i hetak dalej) prakraŭsia ŭ žyćcio bolšaści ludziej na ziamli. Karystalniki śćviardžajuć, što heta Misis Devis likvidavała vajnu, hoład i ŭsie inšyja razłady i stvaryła idealnaje hramadstva, svabodnaje ad sumnievaŭ. Jaje samyja paśpiachovyja prychilniki, vykanaŭšy patrebnuju kolkaść zadańniaŭ, zarablajuć aniolskija kryły, bačnyja praz dadatak AR na telefonie. Pa sutnaści, jana technaboh. I zdajecca, amal nichto nie razumieje, nakolki žudasna toje, što miljardy ludziej pieradali klučy ad svajho žyćcia tajamničamu štučnamu intelektu bieź jasnaha pachodžańnia, pra mety jakoha ničoha nie viadoma.
Adnak jość u Misis Devis i praciŭniki — naprykład, manaška Simona, u jakoj sa štučnym intelektam źviazana adna asabistaja historyja, paśla jakoj dziaŭčyna na duch jaho nie pieranosić. Simona žyvie ŭ starym manastyry na ŭskrainie horada i ščaślivaja vieści pustelnicki ład žyćcia, varyć kłubničnaje vareńnie i nie mieć adnosin ź Misis Devis. Adnak nadychodzić dzień, kali ałharytm robić joj prapanovu zanadta pryvabnuju, kab admovicca: kali Simona pahodzicca vykanać zadańnie Misis Devis, taja vykanaje adzinaje žadańnie Simony — adklučyć štučny intelekt nazaŭždy.
Na ščaście, Simona nie budzie adna — adusiul źjaviacca sajuźniki. Siarod jaje pamočnikaŭ tajamničy Džej (Endzi MakKuin) — ci to jaje ŭjaŭny muž, ci to mietafara Chrysta, jaki nie tolki kormić Simonu smačnym fałafielem, ale i pieradaje joj roznyja papiery z «zadańniami», i nazyvaje imiony ludziej, jakich treba ścierahčysia.
A taksama były chłopiec Uajli (Džejk MakDorman), jaki ŭznačaliŭ ruch supracivu štučnamu intelektu i maje ŭražalnuju kolkaść technałahičnych resursaŭ, kab zmahacca ź Misis Devis.
Sieryjał, nie padobny ni da jakoha inšaha
Hruzavik, poŭny vareńnia, vybuchaje paśla taho, jak u jaho traplajuć soniečnyja promni z hihanckaj łupy, paśla čaho kaŭboj, manaška i jaje maci adpraŭlajucca na pošuki Śviatoha Hraala. Na šlachu jany sutykajucca z tajemnym hramadstvam vajaŭničych žančyn-bankiraŭ, katom Šrodzinhiera, śviatarom, jaki źbiraje krasoŭki, i premjer-ministram Ispanii. Heta tolki niekatoryja frahmienty siužeta, jaki niepradkazalny kožnuju siekundu.
Sieryjał paradziruje mnostva filmaŭ — ad viesternaŭ da relihijnych prypavieściaŭ. Akramia taho, jon nie baicca źbivać z pantałyku i šakavać hledačoŭ, kali pierachodzić ad biesšabašnaj viesiałości da zmročnych, składanych razvah.
Takaja kakafonija mahła b lohka rassypacca, ale dapamahaje toje, što ŭ centry vydatnaja aktrysa, jakaja źviazvaje ŭsio ŭ sucelnaje adzinstva. Jaje repliki zaŭsiody ździŭlajuć, i jana moža pierajści ad biaźlitasnaha sarkazmu da ščyrych śloz u imhnieńnie voka. U sieryjale jaje zaklikajuć rabić hetyja chutkija emacyjnyja zruchi znoŭ i znoŭ — i heta zaŭsiody vyhladaje niejmavierna. Simona — kamičny, dziorzki i iraničny piersanaž, čyja bieskłapotnaja adčužanaść chavaje hłybokaje pačućcio viery i metanakiravanaść, a taksama ciažkuju dziciačuju traŭmu.
Viera suprać navuki i inšyja temy
Biezumoŭna, film «Misis Devis» źniaty na złobu dnia, i pry stvareńni sieryjała kamanda navat raspracavała śpiecyjalny ałharytm, kab prydumać nazvy epizodaŭ šou — u vyniku sieryi atrymali takija nazvy, jak «Vialiki Hetśbi 2001: Kaśmičnaja adysieja», «Maci Miłasernaści: Klič kania» i «Vydatnaje miesca, dzie možna vypić, kab atrymać kantrol nad svaim napojem», zhienieravanyja mašynaj.
Sieryjał padymaje temy viery i navuki, svabody voli («Kali vy dumajecie, što vybirajecie, ale heta ŭžo abrana za vas») i kampramisaŭ, źviazanych ź pieradačaj rašeńniaŭ, jakija prymaje čałaviečy mozh, mašynie. Jon padšturchoŭvaje da razvažańniaŭ i pieraasensavańnia pracesaŭ, što adbyvajucca ŭ sučasnym śviecie.
Taksama zakranajucca i mnohija pytańni, nie źviazanyja z technałohijami: pra vieru, składanaści adnosinaŭ pamiž maci i dačkoj (Simona i jaje maci, Simona i Misis Devis, Kłara i Matylda), pra toje, što takoje mužnaść (mužčynskija piersanažy — členy ruchu supracivu — apantanyja «brutalnaj muskulinnaściu» i stracham padacca bajaźlivymi). Ź bliskučymi intanacyjami šou vyśmiejvaje zahany spažyvieckaha tavarystva.
Niahledziačy na ciažkavahavaść i šmatsłojnaść nazvanych tem, šou zastajecca kamiedyjnym i nie abciažarvaje hledača praźmiernaj surjoznaściu.
Jašče sa śvietu kino:
U Rasii źniali remiejk biełaruskaha filma «U žniŭni 44-ha» Michaiła Ptašuka
«Biełaruśfilm» pačaŭ zdymki błokbastara pavodle ramana Karatkieviča
Kamientary