Śviatar Lemiašonak nazvaŭ rasijskich akupantaŭ mučanikami, a svoj manastyr — malitoŭnaj «krepaściu» Rusi
«Dobra, kab usie źjechali. Škada, što jašče zastalisia — schavanyja apazicyjaniery. Ale niachaj by ŭsie źjechali».
Na čarhovym schodzie siaścior Śviata-Jelisaviecinskaha manastyra ŭ Minsku, jaki adbyŭsia na hetym tydni, słova ŭziała adna siastra, narodžanaja rasijanka, piša telehram-kanał «Chryścijanskaja vizija».
Jana raskazała historyju pra svajho znajomaha, žyćcio jakoha spačatku pajšło pad adchon z-za jaho schilnaściej. Ale potym jon pajšoŭ dobraachvotnikam na Danbas i zahinuŭ. I abstaviny jaho pachavańnia vymusili jaje asensavać, što jaje asiarodździe daremna asudžała mužčynu, bo jon zaraz pajšoŭ u Carstva Niabiesnaje.
Hetuju temu horača padtrymaŭ viadučy mierapryjemstva duchoŭnik Andrej Lemiašonak. Jon taksama zajaviŭ, što zahinułyja rasijskija sałdaty — heta mučaniki. A dalej raźviŭ temu hieapalityki: kali b Rasija nie atakavała, to ad jaje praz 10 hadoŭ ničoha b nie zastałosia. A zaraz koła historyi paviarnułasia ŭ inšy bok. Usio heta, viadoma, pavolna i baluča. Ale tym nie mienš Rasieja čyścicca. Vielmi mnohija źjechali. «Dobra, kab usie źjechali. Škada, što jašče zastalisia — schavanyja apazicyjaniery. Ale niachaj by ŭsio źjechali».
Svoj manastyr jon nazvaŭ krepaściu, u jakoj molacca za Ruś. «Chto, kali nie my» i «My pavinny stajać da kanca» — takimi łozunhami śviatar supravadžaŭ svaju pramovu. A ŭ kancy i zusim padsumavaŭ, što vajna idzie dla taho, kab nie razburalisia siemji, piša «Chryścijanskaja vizija».
U Słavakii admianili kirmaš Śviata-Jelisaviecinskaha manastyra
Śviatar Lemiašonak zaklikaŭ achvotnych chutčej pierajazdžać u Biełaruś, bo chutka siudy pryjedzie «ŭsia Jeŭropa» i miesca moža nie chapić
Protaijerej Lemiašonak pra rasstreł dla baćki sa Słucka: Raniej ja byŭ za śmiarotnaje pakarańnie. Ciapier suprać
Ciapier čytajuć
Zavadčanin Ihar, jaki viartaŭsia dadomu buchim, upieršyniu ŭ žyćci jedzie za miažu. A jašče jon chałasty7
Kamientary