«Atrymlivajecca, što patrabavańnie mahčymaści vybaru — vyjechać ci zastacca — u piensijanieraŭ vyklikana prablemaj niavypłaty piensii». Byłaja palitźniavolenaja Natalla Dulina adreahavała na artykuł Volhi Łojka «Źjechać nielha zastacca. Jak vyžyć biełaruskim piensijanieram-palitviaźniam».
Viadomaja linhvistka Natalla Dulina piša, što joj nie padabajecca hetaja publikacyja tym, jak rasstaŭleny akcenty ŭ joj.
«Atrymlivajecca, što patrabavańnie mahčymaści vybaru — vyjechać ci zastacca — u piensijanieraŭ vyklikana prablemaj niavypłaty piensii. To bok, nibyta piensijaniery chočuć zastacca, bo inakš nie zmohuć atrymlivać piensiju. Nu, asabista dla mianie takoje tłumačeńnie — heta, vybačajcie, plavok u tvar. Ja dumaju, što mnohija inšyja ŭdzielniki hetaj našaj piensijnaj kampanii taksama nie pa hetych pryčynach mohuć być niezadavolenyja vydvareńniem», — piša Natalla Dulina.
Jana nahadvaje, što ŭžo vykazvałasia, što značyć dla jaje hetaja žachlivaja akcyja pa vykidvańni za miežy Biełarusi. Jana pisała i pra prablemu piensii. Hałoŭnaje dla jaje — heta aburalnaje parušeńnie zakona.
«U artykule aŭtar piša pra prablemy z uładkavańniem, zdaroŭjem, nieabchodnaściu zabiaśpiečvać svaju «staraść».
Dy plavała ja na ŭsio heta, ja nie lublu chalavy i budu sama zabiaśpiečvać siabie, pracavać, šukać vychady. Ale ni pry jakich abstavinach — jość u mianie srodki da isnavańnia ci nie — mianie nie majuć prava pazbavić taho, što ja ŭžo zasłužyła, tamu što ŭžo adpracavała kuču hadoŭ u krainie, płaciła padatki i rabiła vypłaty ŭ piensijny fond.
I čamu zaraz krainy, jakija prymajuć mianie, kab dać mnie mahčymaść žyć na svabodzie, pavinny «zamaročvacca» tymi hrašyma, jakija ja ŭžo adpracavała da hetaha, u inšaj krainie. Niaŭžo heta niezrazumieła?» — piša Dulina.
Raniej Natalla Dulina tłumačyła fiłosafu Piatru Rudkoŭskamu, jaki zaklikaŭ nie abiasceńvać namahańni amierykancaŭ pa vyzvaleńni palitviaźniaŭ, čamu jana suprać takoha vyzvaleńnia.
Kamientary