Pamierła viadomaja biełaruskaja mastactvaznaŭca Maja Janickaja
Maja Janickaja była siarod stvaralnikaŭ Muzieja staražytnabiełaruskaj kultury, jana abjechała ŭ ekśpiedycyjnych vandroŭkach usiu Biełaruś, ratujučy ad źniščeńnia ŭnikalnyja skarby.
Pamierła biełaruskaja mastactvaznaŭca Maja Janickaja. Pra śmierć «Radyjo Svaboda» stała viadoma ad jaje kaleh-mastactvaznaŭcaŭ, heta zdaryłasia jašče ŭ kastryčniku. Joj było 94 hady.
Maja Janickaja naradziłasia 22 traŭnia 1931 hodu ŭ falvarku Valancinava na Łahojščynie. Skončyła Usiesajuzny instytut savieckaha handlu pa śpiecyjalnaści ekanomika (1950—1955) i aśpiranturu Instytuta mastactvaznaŭstva, etnahrafii i falkłoru Akademii navuk Biełarusi (1966—1970). Kandydat mastactvaznaŭstva (1974).
Z 1969 hodu pracavała ŭ haziecie «Źviazda», inšych hazietach i časopisach Biełarusi; u 1971—1974 — u Instytucie mastactvaznaŭstva, etnahrafii i falkłoru AN Biełarusi, u 1974—1977 — u vydaviectvie «Biełaruskaja savieckaja encykłapiedyja», u 1977—1991 — u Muziei staražytnabiełaruskaj kultury Nacyjanalnaj akademii navuk Biełarusi, u 1991—2008 — u Centry daśledavańnia biełaruskaj kultury imia Franciška Skaryny.
Maja Janickaja była siarod stvaralnikaŭ Muzieja staražytnabiełaruskaj kultury, jana abjechała ŭ ekśpiedycyjnych vandroŭkach usiu Biełaruś, ratujučy ad źniščeńnia ŭnikalnyja skarby staražytnabiełaruskaha mastactva.
Z 1975 hoda jana siabra Sajuzu mastakoŭ Biełarusi. Siabra mastackaj supołki «Pahonia» ź pieršych dzion stvareńnia hetaha tvorčaha abjadnańnia Biełaruskaha sajuzu mastakoŭ, układalnica šerahu katałohaŭ vystavaŭ supołki «Pahonia» (1996, 2000). Mastackuju supołku likvidavali ŭ 2023 hodzie.
Janickaja adna z aŭtaraŭ i redaktaraŭ «Biełaruskaj savieckaj encykłapiedyi» ŭ 12 tamach (1969—1975), «Encykłapiedyi litaratury i mastactva Biełarusi» ŭ 5 tamach (1984—1987), «Historyi biełaruskaha mastactva» ŭ 6 tamach (1987—1994). Apublikavała kala tysiačy artykułaŭ ab prablemach staražytnabiełaruskaha mastactva i kultury, biełaruskaha mastackaha škła, sučasnaha mastactva Biełarusi.
Aŭtarka kancepcyi i redaktarka multymiedyjnaha vydańnia «Biełaruskaja kultura. Lepšyja staronki. Ikanapis. Tradycyjny kaścium. Architektura. 100 rarytetaŭ z muziejaŭ Biełarusi» (Miensk, 2000, na rasiejskaj i anhielskaj movach). Udzielnica Druhoha Mižnarodnaha kanhresu biełarusistaŭ, dakład na temu «Viartańnie stračanaj spadčyny» (1995).
Janickaja padrychtavała i vydała šerah manahrafij.
Jana ŭkładalnica i aŭtarka tekstu alboma «Słuckija pajasy. V hradѣ Słuckѣ» (Miensk, 2006).
U 1970— 80‑ia hady Maja Janickaja zmahałasia suprać źniščeńnia staražytnaj Niamihi — histaryčnaj častki biełaruskaj stalicy.
Kamientary