Дажджлівай нядзеляй з самае раніцы сьвяточна апранутыя дзеці прыйшлі ў касьцёл вёскі Парэчча на Гарадзеншчыне. Тры гады яны рыхтаваліся да гэтай урачыстай падзеі. І вось — дзень першай камуніі.
Дажджлівай нядзеляй з самае раніцы сьвяточна апранутыя дзеці прыйшлі ў касьцёл вёскі Парэчча на Гарадзеншчыне. Тры гады яны рыхтаваліся да гэтай урачыстай падзеі. І вось — дзень першай камуніі.
Дзеці становяцца ў два шэрагі — 7 хлапчукоў і 7 дзяўчынак. Пытаюся ў свайго пляменьніка: «Ці хвалюешся?». «Ага,» — адказвае…
Працэсія падыходзіць да алтара. Бацькі, па-простаму, саромеючыся, становяцца зводдаль. Мяне, «гарадзкога», зь вялікім фотаапаратам, адразу папярэджваюць: «Да алтара не падыходзь, станавіся на калені і маліся».
Дзеці запальваюць сьвечкі і даюць урачыстыя абяцаньні — працягваць навучаньне пры касьцёле, хадзіць на імшы, рабіць падарункі Богу — добрыя ўчынкі. Бацькі па чарзе чытаюць зь дзецьмі Біблію…
«Ніякага алкаголю на сьвяткаваньні! Толькі прысмакі. Не забівайце Бога ў сэрцы дзяцей. І ня трэба мужчынам выходзіць у гараж нібыта паглядзець на новую машыну — дзяцей не падманеш!» — ксёндз ведае пра прыкрыя асаблівасьці тутэйшых сьвяткаваньняў.
Разыходзіліся «жаніхі і нявесты» пад несьціханым дажджом. Дома за сталом з прысмакамі дзеці прасьпявалі вывучаныя каталіцкія песьні. Пасьля іх адправілі ў іншы пакой, а госьці, якім не хапала месца на лавах, сталі частавацца віном ды каньяком.
Фота Андрэя Лянкевіча
Каментары