Мінскі доктар адказаў прэзідэнцкай газеце: «Ці ёсць у вас сумленне?»

«23 чэрвеня на СБ выйшла нататка «Чаму гінеколагам не варта брацца за пяро» як адказ на пост Марыны Ісакавай.

Нашы медыкі героі, а не цярпілы: мінскі гінеколаг адказала Качанавай

Трываць ужо няма сіл. Таму мной напісаны адказ аўтару нататкі», — піша лекар-анастэзіёлаг Віктар Лагацкі.

«Добры дзень, паважаны Андрэй Мукавозчык.

Піша вам Лагацкі Віктар Дзмітрыевіч, доктар анестэзіёлаг-рэаніматолаг аддзялення анестэзіялогіі і рэанімацыі №1 РНПЦ дзіцячай хірургіі г. Мінск. Хацеў бы адказаць на ваш артыкул «Чаму гінеколагам не варта брацца за пяро».

Я буду такім жа непрадузятым, як і вы (але гэта не дакладна). У мяне няма за спінай вашага шматгадовага досведу, прадзюсарскага таленту і такога вострага пяра, як у вас… але, на жаль, я вымушаны пісаць вам гэты ліст.

Безумоўна, толькі пісьменны журналіст з першых радкоў артыкула можа называць дарослага чалавека «дзяўчынкай з юнацкім максімалізмам». Гэта вельмі па-журналісцку дакладна, пісьменна і прафесійна. Пісаць нешта пра выхаванне чалавека, грунтуючыся на адным пасце ў Instagram … пакінем гэта на вашым сумленні. А ці ёсць яно ў вас? Грунтуючыся на гэтым артыкуле, я магу сказаць: мабыць, няма. Вы можаце мне запярэчыць, вядома. Але гэта маё асабістае меркаванне, заснаванае на вашым артыкуле. Калі вы называеце Марыну Ісакаву «дзяўчынкай з юнацкім максімалізмам» і судзіце пра выхаванне чалавека, я буду называць вас «чалавек без сумлення». Чаму б і не.

Вы адсочваеце колькасць лайкаў пад пастом у Instagram. Пахвальна. Шкада, няма ніякай аналітыкі, колькі паставілі лайкаў дактары, настаўнікі, работнікі МНС і МУС, работнікі іншых сфер, каштоўнасць якіх перамяншаць нельга… Уяўляеце, колькі лекараў-недавучак у бальніцах? Колькі настаўнікаў-недавучак працуюць у школах? Вучаць нашых дзяцей … чаму яны вучаць. Страшна. Мне было б страшна… калі б я сумняваўся ў тым, што гэтыя людзі маюць патрэбу ў працягу і завяршэнні пачатай адукацыі. Я, наадварот, веру і ведаю, што гэта разумныя, высокаадукаваныя людзі, сапраўдныя грамадзяне РБ. А вы думаеце па-іншаму ж, атрымліваецца, так? Што гэта пятая калона, якая спрабуе разгайдаць наш човен стабільнасці сярод гэтага неспакойнага Сусветнага акіяна…

Можна толькі здагадвацца, што думае «чалавек без сумлення».

І зноў праз абзац вы кажаце, што тэкст напісаны з «юнацкім максімалізмам» … так, на жаль, вы ўжо самі далёка не юнак, калі не падманвае ваша біяграфія і фатаграфія па спасылцы. Застаецца здагадвацца, а ці быў ён у вас, гэты «юнацкі максімалізм», і калі ён быў, чаму ён вас прывёў да напісання абразлівых артыкулаў на адрас калегі? Столькі пытанняў без адказу! Эх. Ці было сумленне ў юнака ў 70-х. Магчыма, так. Ці ёсць яно ў мужчыны ў 2020? Хутчэй за ўсё, няма.

І, вядома, усе дактары пішуць гнеўныя пасты ў Instagram, не адрываючыся ад працоўнага, я пра гэта і забыўся. Менавіта таму ў паліклініках такія чэргі на прыёмы. Пішуць і пішуць, а трэба працаваць за 600 рублёў на месяц. Правільна ж, «чалавек без сумлення»?

Абсалютна незразумела, чаму маладую дзяўчыну-доктара вы называеце дзяўчынкай? І славесны абарот «вывальвае нездаволенасці» … Кхм… Як літаратурна! Дзе вы вучыліся? На журфаку? Ах, прабачце. Не. Бачна. Прыкметна. Прыкметна, што пра такую сферу як журналістыка ў вас паняцця няма. А нездаволенасці засталіся.

Далей вы спрабуеце звязваць выдраныя з кантэксту фразы з выразам «вы ведалі куды ішлі», спрабуючы даказаць адсутнасць паміж імі лагічнай сувязі. Ведаеце, дзе мной была знойдзена адсутнасць лагічнай сувязі? Паміж фразай «чалавек без сумлення» і «журналіст».

І ў наступным абзацы зноў у вас акцэнт на «салодкае месца», гінекалагічную спецыфіку… на мой погляд, гэта ўсё ж такі нездаволенасць. Я не псіхатэрапеўт, працую ў дзіцячай кардыяхірургіі, але маіх ведаў медычных, атрыманых у часе навучання ва ўніверсітэце на курсе «Псіхалогія і псіхіятрыя», хапае, каб зразумець, што гэта балючая для вас тэма. Раю наведаць псіхатэрапеўта ў паліклініцы. Спадзяюся, выстаіце чаргу, таму што ў псіхатэрапеўтаў пасты ў Інстаграме доўгія. Пішуць яны іх доўга. Прыходзьце загадзя.

Калі вы, Андрэй Мукавозчык, лічыце, што гэта нармальна, калі ў краіне з іх грамадзянамі абыходзяцца, як з абслугай і нават горш (усё роўна хто ты — кіроўца, доктар, прадаўшчыца або даярка), і вы лічыце, што гэта рэальнае жыццё, у якім трэба толькі трываць і перамагаць, становіцца зразумела, чаму вы працуеце ў СБ. Хацелася б уставіць фразу з анекдота (як вам падабаецца) у стылі «а мы мацнеем», але ўсё-такі СБ сур'ёзнае выданне, а не газета Speed Info. Цікава, дарэчы, колькі вы атрымліваеце за тое, што вы прыходзіце на працу да 9 раніцы? Эх, хадзіць і працаваць — розныя рэчы. Дык вы ходзіце або працуеце? І не кажыце, што ў мяне парушаны сэнсавыя сувязі! Вы добра вучыце іх знаходзіць.

У наступным абзацы зноў гумарыце пра палец. Відаць, відаць, што на сайце анекдот.ру вы правялі не адзін свой працоўны дзень, прыходзячы а 9 раніцы. Я вам падкажу. Вы забыліся напісаць пра пятую калону (а там большасць лекараў, габрэяў і масонаў), якая ўсе гэтыя гады і спрабуе разгайдаць наш плыт стабільнасці, на якім мы дрэйфуем, ой, прабачце, плывём у Сусветным акіяне.

Далей вы, «чалавек без сумлення», паказваеце, наколькі вы добра арыентуецеся не толькі ў анекдотах, але і ў рускай класічнай літаратуры. А ўспомніце адкуль цытата «парсюк не надта быў ахвочы глядзецца праўдзе ў вочы?». Думаю, успомніце. Лагічныя сувязі таксама правесці зможаце.

Далей вы пытаецеся «чаго ўжо цяпер?». Згода. Штангу нават я ў 27 гадоў штурхаць ужо не буду. Хіба што… зрабіць як наш добры сябар, прэзідэнт Туркменістана Гурбангулы Бердымухамедаў я магу. Дзе мой залаты грыф ад штангі? Нясіце яго сюды! Вас вазьму сабе ў асістэнты (потым ціхенька забярэм яго сабе і як Шура з Панікоўскім распілуем па-сумленнаму).

Далей тэма каранавіруса. Дзіўна, што вы наогул гэта каментуеце. Бо гэта ж быў псіхоз! Вы яго ў вочы бачылі? Я — не. Калі вы бачылі — дашліце фатаграфію, вельмі цікава. Разам з вамі ў лядоўню залезем, палечымся. На дату напісання, 12-га чысла мы яго перамаглі. Але масачны рэжым у цэнтры да гэтага часу ёсць. Нешта не складаецца 2 + 2. Дапамажыце разабрацца, калі ласка, дзе псіхоз, а дзе праўда. Дзе вінаватая пятая калона, а дзе Трамп і жыдамасоны. Ці вінаватыя ўсе разам.

Дапамажыце, прашу.

Дзякуй, што згадалі ў канцы і Марыну Ісакаву, і Надзею Астапчук, і Віталя Гуркова. Ваш пасыл прыняты. Будзем старацца фармуляваць думкі і забяспечваць сувязь. І яшчэ лячыць людзей (калі давучымся). І перамагаць у спартыўных спаборніцтвах (калі нарэшце падымем штангу). І быць сапраўднымі грамадзянамі Беларусі (нягледзячы на інтрыгі ворагаў знешніх і ўнутраных).

А вы, «чалавек без сумлення», можа калі-небудзь задумаецеся. І адшукаеце яго, гэтае сумленне (можа, ваш юнацкі максімалізм вам дапаможа). І тады я буду звяртацца да вас па-бацьку. А пакуль — не.

Буду чакаць ад вас артыкул «Чаму анестэзіёлагам не варта брацца за пяро», аналіз майго Інстаграма і выдраныя фразы з гэтага ліста.

Віктар Лагацкі, урач-анестэзіёлаг-рэаніматолаг, напісаў ліст на працы, бо іншага часу пісаць лісты ў дактароў няма».

Фота на галоўнай старонцы: instagram.com/logatsky

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0