«І факел я гэтак жыць, але ж неабходна». Новыя вершы паэтаў: Рудак, Сцебурака, Шчур
У новай рэальнасці найлепшыя беларускія творцы змяшчаюць свае новыя творы ў сацыяльных сетках.
Усевалад Сцебурака. Сузор’і
Нідзе
так
не стаіць Воз,
як над закінутай хатай.
Нідзе
так
не сумуе Серп,
як над полем нязжатым.
Нідзе
так
не гарыць Маладзік,
як у дзедавым садзе.
Нідзе
лепшага месца няма
зорцы, калі яна ўпадзе.
Паўсюль на гэтай адвечнай зямлі
на ручніках сузор'і.
У полымі, кроплях, слядах на раллі,
ў марозным ачэзлым голлі.
Ціша стаіць ці б'юць званы
праз балаты ці ўзгоркі.
Над гэтым краем стаяць яны —
Беларускія зоркі.
Антон Рудак. ***здароўе маё пакуль што без пераменаў…
здароўе маё пакуль што без пераменаў
хаця сярод родных даўно ўжо ўсім не да смеху
у сябе назіраю я толькі адно ўскладненне
бачу ў натоўпе твары тых хто ўжо з'ехаў
на ростанях між карпусоў і прыёмных пакояў
народзец рэкорды ўсталёўвае нездаровыя
кожны з нас носіць неба сваё з сабою
і пакрысе па аблоках яго выблёўвае
зранку нам страшна зноў зазіраць у навіны
зрэшты даўно ўжо без слёз глядзець немагчыма
сярод краявідаў кавідам забранай краіны
на гэты шпіталь інвалідаў вялікай айчыны
рукі ўмываем якія растуць са сракі
і не відна ніводная тут паходня
над цэлай радзімай гарыць аварыйны факел
і факел я гэтак жыць але ж неабходна
Макс Шчур. Лепшы свет
1. Гледзячы ў акно, стаю і думаю,
выжыве планета альбо не?
Калі ўжо чалавек жыць па-разумнаму
пачне?
Мы на Зямлі ніякія не ворагі,
яна наш лёс, няма другой у нас.
Навошта ж паўтараецца гісторыя
ўвесь час?
Я летуценнік,
я мару па жыцці.
Я веру ў лепшы свет,
што мае надысці.
Час да здзяйсненняў
ад мараў дарасці — расці!
Я летуценнік,
я мару па жыцці.
2. Гляджу на захад сонца, як і кожны з нас,
і веру, што світанне знак нам дасць,
і што нашчадкам пашанцуе больш за нас
хоць раз.
Я летуценнік,
я мару па жыцці.
Я веру ў лепшы свет,
што мае надысці.
Маліцеся вы да Хрыста ці Госпада,
да гэтага мне клопату няма.
Адно без аднаго капцы папросту нам —
а значыць, летуцелі мы дарма — ці не дарма?
3. Вось каб маглі мы ўрэшце супакоіцца,
пазбыцца пыхі, ханжаства і зла,
каб у нябыт старая міжусобіца
сышла!
Я летуценнік,
я мару па жыцці.
Я веру ў лепшы свет,
што мае надысці.
Час да здзяйсненняў
ад мараў дарасці — расці!
Я летуценнік,
я мару па жыцці.
-
Твор Святланы Алексіевіч стаў крыніцай натхнення для амерыканскага фэнтэзі-бэстсэлера
-
«Беларусы нагадваюць чалавека з трывожным разладам». Паэт Віталь Рыжкоў пра званне сэкс-сімвала паэзіі, батл з Найдзёнавым, Каржа і Ціханоўскую
-
Вольга Касцюк нарадзілася ў Радчыцку Столінскага раёна, а жыве ў Новай Зеландыі. Яе кніга напісаная на гаворцы, на якой яшчэ ніхто не пісаў
Каментары