«Сашу павезлі на вачах 5-гадовага сына. Дзіця плакала». Жонка былога памежніка са Століна расказала пра затрыманне мужа

У жніўні 2020-га ён адмовіўся ад медаля «За бездакорную службу». Свой учынак былы афіцэр патлумачыў тым, што гэтым жа медалём сталі ўзнагароджваць тых, хто ўдзельнічае ў выкраданні, збіцці і катаванні мірных людзей.

Павялічыць

29 верасня дома ў Аляксандра Велясніцкага прайшоў ператрус. Яго жонка, Аксана, кажа, што шукалі зброю, боепрыпасы і выбуховыя рэчывы. Праверылі яе тэлефон на наяўнасць дэструктыўных тэлеграм-каналаў. Аляксандра забралі…

На думку праваабаронцаў «Вясны», хутчэй за ўсё, затрыманне адбылося па справе каментароў у сацсетках аб гібелі Андрэя Зельцэра і супрацоўніка КДБ Дзмітрыя Федасюка.

На гэты момант былы афіцэр змяшчаецца пад вартай. Адвакат Аляксандра знаходзіцца пад падпіскай аб неразгалошванні. Змог сказаць толькі, што рэжым у Жодзіне жорсткі. Перадачы, «атаварка» і наведванне адвакатаў забароненыя з прычыны ўведзенага праз кавід каранціну.

Аксана Велясніцкая расказвае:

— Да нас у дзверы пазванілі ўвечары. Я адкрыла, на парозе — група мужчын. Восем, быццам бы, іх было, двое з іх — у міліцэйскай форме. Яны ўсе зайшлі ў дом, і адразу пайшлі ў пакой, дзе знаходзіўся Саша. Акружылі яго, пачалі здымаць усё на камеру тэлефона. Нам з дзіцем сказалі выйсці.

Саша, калі апранаўся, спытаў, па якой прычыне яго затрымліваюць, паводзіў сябе спакойна. У яго пацікавіліся, ці ў курсе ён, што ў Мінску адбылося забойства. Саша адказаў, што так. Спыталі, ці пакідаў ён каментары ў сеткі, Саша прамаўчаў. Пытанне прагучала нечакана для яго. Я прачытала на яго твары, што ён разгублены.

Для нас гэта было шокам. Сашу адвялі на вачах 5-гадовага сына. Дзіця плакала і пыталася, навошта міліцыя забрала тату.

— Ці мог Аляксандр пакінуць абразлівы або распальваючы нянавісць каментар?

— Не. Саша зусім не той чалавек. Ён нават ніколі матам не лаецца. Ён мог выказаць сваё меркаванне, якое дакладна не будзе ўтрымліваць абразлівыя словы або падбухторваць да канфлікту.

— Наколькі мне вядома, у Аляксандра праблемы са здароўем. Ці ўдалося перадаць лекі?

— У Сашы праблемы са страўнікам. Ён праходзіў лячэнне ў шпіталі, калі яшчэ служыў. Таблеткі ён прымаў па меры неабходнасці, пры ўзнікненні боляў. Як правіла, прыступы здараліся некалькі раз у тыдзень.

З-за каранціну перадачы не прымаюць, я выслала таблеткі пасылкай. Але пакуль каранцін, таблеткі яму не перададуць. А калі здымуць каранцін — невядома.

— Ці даходзяць вам лісты?

— За тры тыдні адправіла мужу 6 лістоў, у якія ўклала і канверты, і лісты паперы, але ніводнага адказу не атрымала.

Усе канверты класа А1. Правяраю ў адсочванні лістоў коды, адзначаныя на канвертах, але інфармацыі па іх няма.

— Як спраўляецеся з эмоцыямі?

— Дапамагаюць сваякі мужа, падтрымліваюць. Саша раней ад'язджаў на месяц на працу, ён кіроўца-міжнароднік, але мы кожны дзень размаўлялі па відэасувязі.

Зараз амаль месяц, як мы з сынам яго не бачылі, не ведаем як ён… Гэта вельмі цяжка.

Першы тыдзень, як мужа забралі, я жыла на заспакаяльных. Цяпер разумею, што трэба быць моцнай, стараюся трымацца.

Сын думае, што тата на працы. Але ўсё роўна кожны дзень пытаецца, чаму ён не тэлефануе.

— Як на працы Аляксандра паставіліся да ягонага затрымання?

— Я сама патэлефанавала ў кампанію і расказвала ўсё. Паставіліся з разуменнем. Калегі адклікаюцца пра Сашу, як аб добрым чалавеку і адказным працаўніку. Перажываюць, чакаюць яго вяртання.

— Раскажыце аб службе Аляксандра ў памежных войсках. Чаму ён прыняў рашэнне звольніцца?

— У памежных войсках служыў з 2000 года. Улетку 2019 года звольніўся па ўласным жаданні.

Пайшоў па некалькіх прычынах. Першая — банальна фінансавая. Пачалі будаваць дом, яго зарплаты не хапала. Я тады была ў дэкрэтным адпачынку.

Другая прычына ў тым, што сталі больш жорсткімі патрабаванні да кадраў, маральна і фізічна стала нашмат складаней працаваць.

Саша часта прыязджаў з працы прыгнечаны і засмучаны. Трохі сярдзіты.

Сышоў са службы, памяняўся. Стаў спакойны.

Павялічыць

— Калі ў 2020 годзе Аляксандр публічна асудзіў міліцэйскі гвалт, ці чакаў ён наступстваў за сваю пазіцыю? Як вы паставіліся да яго адмовы ад медаля?

— Ён меркаваў, што, магчыма, нешта будзе яму за гэта. Але абышлося без наступстваў. Многія нават тэлефанавалі й дзякавалі за яго пазіцыю.

Я паставілася да рашэння адмовіцца ад медаля спакойна, але было трохі страшна за яго… Па жыцці заўсёды падтрымліваю мужа, таму што ён справядлівы, прыстойны, сумленны. І ганаруся ім.

— Не задумваліся пра эміграцыю?

— Як я цяпер ужо даведалася, Сашы ўзломвалі акаўнты ў сацсетках, ён ведаў, што за ім сочаць. Але ніколі мне гэтага не казаў. Ён наогул пра палітыку са мной не гаварыў. А пра пераезд тым больш.

— Як думаеце, ці выпусцяць Аляксандра па заканчэнні двух месяцаў утрымання пад вартай?

— Мне нават страшна думаць пра гэта. Я вельмі спадзяюся, што адпусцяць. І гэтая надзея дае магчымасць неяк жыць далей.

Я ведаю, што Саша закон не парушаў, а меркаванне не павінна карацца турэмным тэрмінам.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0