Андрэй Скурко — палітвязень, выбітны аўтар і рэдактар. Па абсалютна надуманаму абвінавачванню ён і галоўны рэдактар «Нашай Нівы» Ягор Марціновіч знаходзяцца за кратамі. У сваіх лістах Андрэй не толькі разважае пра літаратуру, гісторыю ды філасофію, але і дасылае ўласныя вершы для свайго малога сына.
Цераз лес ідзе цягнік —
зайцы едуць на пікнік!
Праваднік у іх — бабёр,
а варона — кантралёр.
Цягнічок «ту-ту!» спявае,
машыніст яго спыняе,
бо ля кожнае нары
іх надчэкваюць сябры.
Дзве лісіцы-правадніцы
раздаюць звяратам піцу,
хамякі, мядзведзь і сойкі
паразвязвалі ссабойкі.
Хай сабе ідзе цягнік —
пачынаецца пікнік!
ВОЖЫК І ДЗІКААБРАЗ
Пазнаёміліся раз
вожык і дзікаабраз.
Селі разам адпачыць —
і іголкі палічыць.
На баку — сто дваццаць восем
і ніводнае на носе,
дваццаць пяць яшчэ — за вухам
(на адну з іх села муха).
На спіне — сто дзве іголкі —
а ўсіх разам будзе колькі?..
На сямнаццатым дзясятку
пачалі лічыць спачатку.
Раз — іголка, два — калючка, —
прыдаліся б ліст і ручка!
Як сем соцень налічылі,
ў небе зоры ўжо свяцілі…
Плюсавалі, памнажалі,
вочкі церлі, пазяхалі…
Засаплі спіной да спінкі
пад калючаю ялінкай.
***
Гэтыя вершы настолькі спадабаліся камандзе беларускамоўнага YouTube-канала «Бэйбус», што аўтары вырашылі запісаць аўдыякнігу вершаў нашаніўца. Неабходная сума ўжо сабраная, але збор вырашылі не закрываць. Усе жадаючыя могуць ахвяраваць грошы для выдання папяровай кнігі з вершамі Андрэя Скурко.
***
Падтрымайце нашаніўцаў лістом, паштоўкай ці пасылкай. Гэта можна зрабіць па адрасе:
СІЗА-1, Мінск, вул. Валадарскага 2, 220030.
Марціновіч Ягор Аляксандравіч
Скурко Андрэй Генадзевіч
Каментары