«Хацелі даць заяўку на чалавека, але ён не прайшоў ідэалагічную праверку». Студэнты журфака расказалі, куды іх збіраюцца размяркоўваць
Студэнты факультэта журналістыкі БДУ, якія вучыліся за кошт бюджэту, павінны адпрацаваць два гады. «Наша Ніва» даведалася, у якія СМІ былі заяўкі ў гэтым годзе і на што разлічвала сама моладзь ва ўмовах, калі незалежныя медыя выкінутыя з краіны.
Папярэдняе размеркаванне праходзіла ў канцы студзеня, канчатковае будзе ў красавіку.
Дзяўчына, якая цяпер праходзіць практыку ў дзяржаўнай структуры, расказвае, што на кафедрах па-рознаму рыхтавалі маладых людзей да папярэдняга размеркавання.
«На нашай нагадалі за некалькі дзён пра яго [размеркаванне], былі выпадкі, калі загадзя казалі, што калі не будзе заявак, то мы адправім вас працаваць у вёску. Гэта значыць, што пажадана размеркаванне знайсці сабе самому і ўзяць заяўку ад СМІ. Усё прайшло хаатычна. Выклікалі нас па сярэднім бале, па групах. У аўдыторыі сядзела дэкан, яе намеснік, усе загадчыкі кафедр.
Шмат хто з маіх аднагрупнікаў ідзе ў Белтэлерадыёкампанію, на СТБ, у БелТА. Некалькі — у «Дом прэсы», на радыё, у часопіс «Маладосць». Чула, што патрэбныя людзі ў выдавецтва «Мастацкая літаратура», «Настаўніцкую газету», але не ведаю, ці пайшоў туды нехта.
З намі яшчэ размяркоўваліся магістранты, шмат хто з іх быў без заявак», — кажа студэнтка.
Па словах дзяўчыны, у яе групе няма людзей, якія б хацелі працаваць у дзяржаўных СМІ.
«Калі людзям трэба атрымаць вышэйшую адукацыю, то на гэты момант з размеркаваннем давядзецца змірыцца. Альбо яшчэ варыянт — першапачаткова паступаць на платнае аддзяленне. Многія цяпер забіраюць дакументы, некаторыя хочуць гэта зрабіць. Але ёсць выключэнні, некалькі чалавек на курсе, якія хочуць працаваць у дзяржаўных структурах», — кажа дзяўчына.
Яшчэ адзін студэнт, які прыйшоў на папярэдняе размеркаванне без заўкі, расказвае, што, калі ёсць дамоўленасць з дзяржаўным СМІ, то ў камісіі няма ніякіх пытанняў.
«Усе ведалі, куды пусціць могуць, а куды не. На аднаго чалавека сыходзіла дзве-пяць хвілін. Расказваеш свае варыянты, іх каментуюць і адпускаюць. У асноўным у мяне з группы шлі ў Белтэлерадыёкампанію, на тэлеканал «Мір». У калідоры нават размоў не чуў пра прыватныя СМІ. Здаецца, ніхто не спрабаваў, навучаныя жыццём. Назаву такую тэндэнцыю цікавую. Вось працуе ўжо студэнт у дзяржаўным СМІ, потым кіраўніцтва даведваецца, што погляды супрацоўніка не супадаюць з іх поглядамі, і звальняюць.
Ёсць выпадкі, калі хацелі даць заўку, але чалавек не прайшоў ідэалагічную праверку. У маёй групе пакідалі не мінскіх на практыку ў сталіцы пры ўмове, што мы абавязкова пойдзем на рэферэндум», — кажа хлопец.
Па словах студэнта, які вучыцца на гэтым жа курсе, у яго групе была лёгкая паніка. Першапачаткова іх папярэдзілі, што будуць размяркоўваць у дзяржаўныя структуры і па профілі.
«То-бок, пайсці ў Дом культуры арганізатарам не атрымаецца. У маёй групе заявак было няшмат, ніхто не ведаў, што рабіць пры такіх умовах, у якіх мы цяпер усе жывем. Нас, бюджэтнікаў, размеркавалі па сярэднім бале. У каго вышэйшы, той заходзіў першы.
Я сам не з Мінска, заяўкі ў мяне не было. Дэкан адразу спытала, адкуль я, і пачала пералічваць рэгіянальныя СМІ, якія ёсць у маім раёне. Я быў там крыху больш за хвіліну. Мы засякалі потым па таймеры, хто хутчэй выйдзе.
Адна дзяўчына была некалькі секунд, у яе была заяўка на тэлеканал «Беларусь 2». Яна робіць забаўляльны кантэнт. У яе такая пазіцыя, што іншых пляцовак няма, і гэта адзінае, чым яна можа займацца. На радыё «Мір» ішла яшчэ адна знаёмая. Я да гэтага працаваў на радыё, але ў заяўцы мне адмовілі з-за «прафнепрыдатнасці», не адпавядаю палітыцы партыі.
Ведаю, што адзін чалавек хацеў пайсці прэс-сакратаром у Купалаўскі тэатр, заяўкі не было. Камісія адказала, што той паедзе на размеркаванне ў свой горад, калі не будзе ніякай заяўкі з Мінска», — дзеліцца студэнт.
Каментары