Беларус расказаў, як уладкаваўся на працу ў паліцыю Канады, і назваў свой заробак
Госцем новага выпуску ток-шоу «ЧестнОК-Live» стаў былы начальнік каманды хакейнага клуба «Дынама» і зборнай Беларусі Артур Рэкшта, які больш за 10 гадоў жыве ў Канадзе і працуе ў паліцыі. Ён расказаў пра сваю работу і падзяліўся ўспамінамі пра Дзмітрыя Баскава і Мікалая Карпянкова.
Артур Рэкшта згадвае, што падчас працы ў хакейным клубе «Дынама» перасякаўся з Мікалаем Карпянковым:
«На той час я быў ад яго ў захапленні. Былі нейкія перамовы па хакеі, ён суправаджаў. Заўсёды быў вельмі добра апрануты. Добра сябе падаваў — манеры, камунікацыя на «вы», з павагай», — згадвае Рэкшта і заўважае, што вельмі здзівіўся, калі ўбачыў іншага Карпянкова падчас падзей 2020 года:
«Як быццам я ўбачыў іншага чалавека. … Калі я раней з ім некалькі разоў перасякаўся, падалося, што ён такі дыпламат. Быў вельмі прыемны».
Мужчына падзяліўся таксама ўспамінамі пра Дзмітрыя Баскава: «Ён вельмі добры. На той час, як яго ведаў, ён быў вельмі ўсмешлівы, заўсёды пазітыўны».
«Калі нейкая складаная сітуацыя, яна і расстаўляе ўсё па сваіх месцах — паказвае, хто ёсць хто», — заўважае Рэкшта.
Як патрапіць на працу ў паліцыю Канады
Артур Рэкшта расказвае, што для таго, каб патрапіць на працу ў паліцыю Канады, акрамя праходжання разнастайных тэстаў здароўя і фізічнай падрыхтоўкі, неабходна прайсці дэтэктар хлусні. Перад гэтым неабходна шчыра адказаць на пытанні вялікай анкеты — сто старонак.
«Пазней гэтыя пытанні будуць задаваць табе на дэтэктары хлусні. Ты распавядаеш, ці краў на працягу жыцця, калі ты апошні раз ужываў наркотыкі, алкаголь, якія яшчэ правілы парушаў. Тваё жыццё пераварочваюць навыварат».
Пасля запаўнення анкеты праходзіць размова прэтэндэнта з афіцэрам, падчас якой удакладняюцца адказы на пытанні.
«Перад дэтэктарам хлусні гэта апошні шанец усё пра сябе расказаць. Калі ты прыйшоў на дэтэктар хлусні і ў анкеце перад гэтым ты пазначыў: «Я нічога не краў», — а потым на дэтэктары: «Я згадаў, калі я быў такім-та, я скраў тое». Усё, цябе зарубяць на сто адсоткаў. Таму што ўжо ёсць падазрэнне, што ты спужаўся на дэтэктары і расказаў праўду, а да гэтага ты хацеў яе схаваць. Ужо пытанне, можна табе верыць ці не», — расказвае Рэкшта і заўважае, што ў яго выпадку праходжанне дэтэктара заняло 10 гадзін.
«Ты сябе адчуваеш як быццам ты голы. Ты расказаў усё пра сябе. (…) Пры гэтым ніякага ціску няма. (…) Яны ўмеюць цябе загаварыць. Ты чалавеку расказваеш усё. Уявіце, гэта як голым стаяць. Прыкладна такі стан, толькі псіхалагічны», — дзеліцца мужчына.
Колькі зарабляе канадскі паліцэйскі
Рэкшта адзначае, што не хавае памеру свайго заробку ў паліцыі:
«Гэта не з'яўляецца сакрэтам. Усё знаходзіцца на сайце. Паколькі гэта грошы падаткаплацельшчыкаў, мы падсправаздачныя. Людзі могуць спакойна гэтую інфармацыю атрымаць».
Як расказвае Рэкшта, заробак пачынаецца з 70 тысяч канадскіх даляраў на год (гэта $52 тысячы на год, $4300 на месяц — НН) Але гэта сума да выліку падаткаў і адлічэнняў у пенсійны фонд. Самы высокі памер — 120 тысяч на год ($89 тысячы на год, $7400 на месяц — НН).
«Цяпер у мяне 120 тысяч. Я радавы першага класа з выслугаю гадоў. (…) Пасля ўсіх адлічэнняў я атрымліваю каля 6 тысяч канадскіх даляраў на месяц (каля $4500 — НН)», — гаворыць мужчына і дадае, што яго жонка атрымлівае каля 4 тысяч канадскіх даляраў (каля $3000 — НН).
Валанцёрства
Акрамя працы ў паліцыі, Артур праводзіць з дзецьмі заняткі па футболе.
«Як вы думаеце, у Беларусі такое магчыма — каб чалавек з міліцыі прыходзіў у парк і гуляў з хлопцамі ў футбол?» — задае пытанне Івулін.
«Для мяне гэта самая вялікая аддача дзецям. (…) На гэтым я нічога не зарабляю. Гэта праект, які запусціў адзін хлопец. (…) Магчыма, нейкія грошы пазней будуць. Але я пра гэта цяпер не думаю, таму што ў паліцыі добры заробак, мне не трэба недзе падзарабляць, каб пракарміць сваю сям'ю. Я гэта раблю толькі таму, што мне гэта падабаецца»,
— расказвае Рэкшта і дадае, што ў Канадзе ўвесь дзіцячы спорт выбудаваны на валанцёрстве:
«Тут трэнерам не плацяць. Толькі калі ты пераходзіш на юніёрскі ўзровень, там трэнерам плацяць. Адпаведна, і кваліфікацыя ў іх іншая. А так мы ўсе сваім дзецям дапамагаем».
Артур расказвае, што яго 10-гадовым сынам цікавіцца футбольны клуб «Бенфіка»: «Мы былі на кэмпе гэтым летам. Ён добра гуляе. Тут ён у самай моцнай камандзе ў чэмпіянаце ў Калгары. Прыехалі два трэнеры з «Бенфікі» і запрасілі двух-трох чалавек патрэніравацца. (…) Ён адзін з іх».
Каментары