канстатацыі
Дабро, зло
Няма такога зла, якому б эгаізм і амбіцыя не прыдумалі апраўданьняў.
Марна дзяліць людзей. Яны дзеляцца самі. Нізкае і злое ёсьць у кожным. Паводле стаўленьня да гэтага ў сабе людзі і падзяляюцца.
Той, хто дапамагае злу, вельмі рэдка не ператвараецца ў ахвяру гэтага зла.
Цнота ня можа змагацца з заганаю сродкамі апошняй. Па-першае, у гэтым выпадку яна перастане быць цнотаю, а па-другое, абавязкова прайграе, бо страціць падтрымку крыніцы сваёй беззаганнасьці.
Злыя намеры значна часьцей робяцца злымі ўчынкамі, чым добрыя — добрымі.
Мы любім добрых за тое, што яны валодаюць скарбам, якога самі ня маем, — дабрынёй.
Усё добра быць ня можа. А вось усё кепска — так.
Зло існуе таму, што на яго ёсьць попыт. Прычым сярод тых, хто яго заахвочвае і нават прапагандуе, ёсьць ня толькі злыя, але й добрыя людзі. Зрэшты, і добрыя справы робяць ня толькі добрыя людзі.
Добрыя робяць дабро не таму, што трэба, але таму, што добрыя.
Сярод нас нярэдка нараджаюцца абсалютна таленавітыя злом людзі. З маленства яны ў любой сытуацыі беспамылкова вызначаюць свае прыярытэты, сваіх непрыяцеляў і шляхі іх нэўтралізацыі. Іх энэргія ня мае межаў, калі справа тычыцца іхнае выгады. Яны памятаюць крыўды гадамі. Яны плятуць інтрыгі супраць любога, хто, як яны адчуваюць, адчувае іх. У іх няма іншае справы, як іх справа, дзеля яе яны могуць ня есьці й ня спаць. Гэткія ёсьць паўсюль: у турме, у царкве, на вяршыні грамадзтва і на ягоным дне, сярод усіх народаў і нацыяў, ва ўсіх краінах і на ўсіх кантынэнтах. Іх ахвярамі часта стаюцца наіўныя, даверлівыя і амбітныя, якіх яны выкарыстоўваюць і пасьля адрынаюць ад сябе. Кожны з нас можа назваць па некалькі такіх падступнікаў. Зло ўвасабляецца ў людзях, каб быць пераможаным — пасьля многіх сваіх перамогаў. Над намі.
Сяргей Абламейка, Прага
Каментары