«Махінацыям — не! Не — мане! Мы ня быдла! Мы не казлы! Мы Ўкраіны дочкі й сыны! Зараз ці ніколі! Годзе чакаць! Нас шмат, нас не перамагчы!»
Гэты рэп сьпявае сёньня ўвесь Кіеў. Ён гучыць паўсюль — яго рытм нясецца з тэлеэкранаў, устаноўленых ў намётавым мястэчку на Храшчаціку, перад Вярхоўнай Радай і на апазыцыйным «Пятым канале», з таксі і машын, якія езьдзяць па Кіеве з аранжавымі сьцягамі ў адчыненых вокнах.
Словы «Разом нас багато, нас нэ подолаты!» (нас не перамагчы) сталі гімнам Аранжавай рэвалюцыі, чарадзейным клічам, які яднае людзей і дае надзею на перамогу. «Я ганаруся тым, што мы напісалі песьню, якая дае людзям сілы ў змаганьні за праўду. Цяпер яе сьпявае ўся Ўкраіна. Ці можа быць нешта больш прыемнае для музыканта?» — кажа Раман Калын, лідэр гурту «Грынджолы» з Івана-Франкоўску, які запісаў «Разам нас багата».
Поўны варыянт артукулу чытайце ў газэце "Наша Ніва"
Песьні ўкраінскай рэвалюцыі можна згрузіць з інтэрнэт-старонкі http://artvertep.dp.ua
Алесь Трафіменка; паводле gazeta.pl
Цяпер чытаюць
«Я тая самая ў футры». Маладая швачка працавала ў футры, пакуль дзяржТБ расказвала, што на фабрыцы ў Жлобіне не холадна7
Каментары