Mužčyny chavajuć svaje pačućci? Tak, jašče jak! Časam zdajecca, što im praściej prabiehčy marafonskuju dystancyju, čym padzialicca z kachanaj svaimi pačućciami i pieražyvańniami. Maŭlaŭ, nie pa-mužčynsku heta, dušu vylivać.
Na samaj spravie ŭsio bolš składana, čym padajecca. Mužčynam sapraŭdy niaprosta ahalać dušu i na toje ŭ ich jość pryčyny:
Mužčyny adčuvajuć siabie uraźlivymi
Jon ža mača, samiec, u rešcie rešt! A tut raptam vielmi davierliva dzialicca unutranym śvietam, navat z kachanaj žančynaj …
Mužčyny mienš emacyjnyja, čym žančyny
Žančyny vielmi emacyjnyja pa pryrodzie i rady padzialicca z kachanym svaimi pačućciami da jaho. A u mužčynaŭ usio z dakładnaściu da naadvarot.
Mužčyny bajacca stvaryć uražańnie mamčynaha synočka
Nu ci prosta ślunciaja. Tamu chłopcy saromiejucca vylivać dušu, ličačy heta niedapuščalnaj słabaściu.
Mužčyny bajacca stracić niezaležnaść
Kali ty adkryvaješ čałavieku dušu, to chočaš taho ci nie, traplaješ u niejkuju psichałahičnuju zaležnaść ad jaho — a hetaha sapraŭdnamu mača nijak nielha dapuścić!
Mužčyny pavinny pierakanacca, što davier ŭzajemny
Tamu, kali ty čakaješ ad kachanaha ščyraści, budzie lepš, kali ty pieršaj «pakažaš prykład» i adkryješsia jamu.
Mužčyny pavinny być sapraŭdy ŭpeŭnienyja ŭ svaich pačućciach
Tolki pa-sapraŭdnamu kachanaj žančynie možna adkryć dušu — tak dumajuć chłopcy. Što ž, žančyny ličać, što heta spraviadliva!
Mužčyny pavinny być upeŭnienyja, što ich prymuć takimi, jakimi jany jość
Lubimaja žančyna pavinna pryniać jaho, tak by mović, biez «maski» — tady mužčyna budzie matyvavany dzialicca ź joj samym patajemnym.
Ciapier čytajuć
Zavadčanin Ihar, jaki viartaŭsia dadomu buchim, upieršyniu ŭ žyćci jedzie za miažu. A jašče jon chałasty7
Kamientary