Pamior pravasłaŭny śviatar Hieorhij Sapun, adnaŭlalnik spalenych partyzanami cerkvaŭ
Učora, 13 śniežnia, pamior 91-hadovy viaskovy śviatar Hieorhij Sapun, paviedamlaje Intex-press.
Apošnija paŭstahodździ prataijerej Hieorhij słužyŭ u vioscy Pačapava Baranavickaha rajona, dzie mieŭ chatu, u jakoj i pamior.
Na časy maładości śviatara prypała šmat vyprabavańniaŭ — jon naradziŭsia ŭ 1924 h. u Dorach na Vałožynščynie i spačatku źviedaŭ žachi vajny, a potym akazaŭsia ŭ vysyłcy za toje, što sam byŭ synam śviatara.
«Niekali było va mnie trochi duchu — ščyraści našaj biełaruskaj, — kazaŭ śviatar žurnalistam «Našaj Nivy» ŭ mai, — ale tračusia ŭžo, žyćcio prachodzić. I ciapier hladžu ja na vas, junych, dy pa-dobramu zajzdrošču, bo vy samaje hałoŭnaje majecie — maładość i mahčymaści.
Kali ja maładym byŭ, to bačyŭ tolki pakuty i śmierć: vajnu, katarhu, hałodnyja paślavajennyja hady, biazbožnikaŭ-kamunistaŭ».
Tady Hieorhij zmoh uciačy z katarhi, viarnuŭsia ŭ rodnyja miaściny i zaniaŭsia adnaŭleńniem chramaŭ u Svarotvie, Jatvie i Pačapavie, jakija ŭ vajnu zrujnavali partyzany.
U tym liku ajciec Hieorhij z usiaho śvietu źbiraŭ hrošy na adnaŭleńnie ŭnikalnaj trochkutnaj Śviata-Trajeckaj carkvy ŭ Svarotvie.
Ajciec byŭ ščyrym, dobrym čałaviekam, što pražyŭ doŭhaje dy ciažkaje žyćcio. Pa paradu da a. Hieorhija Sapuna źviartalisia žychary Pačapava i ŭsich navakolnych viosak.
Ale apošnim časam jon žaliŭsia, što ŭsio mienš u śviecie zastajecca dabryni dy lubovi.
«Niejak tak vychodzić, što ludzi chočuć žyć u miry i zhodzie, a ŭsio vajujuć adzin z adnym. Maralnaść — jana siońnia chvoraja. Ludzi niaščyryja ŭ svaich dziejańniach, viery. Skalečyli movu, Boham pačali prykryvacca dla ažyćciaŭleńnia svaich zadumaŭ… Hetaja niaščyraść i viadzie nas da zhuby. Darečy, užo šmat času ja naziraju, jak štohod naradžajecca mienš, čym pamiraje. Takija časy nadyšli — tolki adpiavaju, amal nie chryšču», — kazaŭ ajciec Hieorhij.
«Kab žyćcio hodna pražyć, treba mieć vychavańnie, ciarpieńnie i mužnaść. I Boha mieć u sercy. A Boh — heta luboŭ. A to mnohija z hetym pačućciom razabracca nie mohuć, nikoha nie lubiać, a narakajuć na los. Važna, kab luboŭ nas nie pakidała i była ščyraj. Tady i čałaviek ščaślivym budzie», — zaznačaŭ jon.
Fota ŭ chacie śviatara, dzie jon razam sa svajoj žonkaj Hannačkaj, ź jakoj pražyŭ u šlubie bolš za 60 hadoŭ.
Čytajcie taksama: 91-hadovy viaskovy śviatar: «Takija časy nadyšli — tolki adpiavaju, amal nie chryšču»
Ciapier čytajuć
Aleksijevič: Adno z samych mocnych uražańniaŭ u žyćci — kali ja apynułasia ŭ natoŭpie ŭ 2020 hodzie6
Kamientary