«Skažu dzieciam, što Kościa pamior»: prapahandysta Prydybajłu nie zaprasili na viasielle najlepšaha siabra

Žurnalist Russia Today Kanstancin Prydybajła niekalki dzion tamu źmiaściŭ u sacyjalnych sietkach dopis pra toje, što jaho nie zaprasili na viasielle najlepšaha siabra.

«Revalucyja pastaviła nas pa roznyja baki ŭspryniaćcia, i mianie «nie rady bačyć», niahledziačy ni na što. Emocyi syduć, kraina zastaniecca, a siabroŭstva ŭvohule pa-za palitykaj», — napisaŭ Prydybajła.

Pavialičyć

Kanstancin Prydybajła — vypusknik humanitarnaha fakulteta BDU (tak da 2015 hoda nazyvaŭsia fakultet sacyjakulturnych kamunikacyj). Pracavaŭ na rasijskim Life, BT, radyjo «Kamsamolskaj praŭdy» ŭ Rasii, ciapier znajšoŭ siabie na prapahandysckim kanale «Raša Tudej». 

«Naša Niva» znajšła Jarasłava, taho samaha siabra Kanstancina Prydybajły. Chłopiec raskazaŭ, što ž stajała za adsutnaściu zaprašeńnia na viasielle.

«Sapraŭdy, my z Kanstancinam byli najlepšyja siabry. Blin, dy ja i ciapier nie mahu skazać, što jon nie najlepšy siabar! Miesiacy dva tamu, jašče da vybaraŭ, bačačy, što Kanstancin dazvalaje sabie roznyja vykazvańni, jakija ja nie padzialaŭ, my ź niaviestaj pryniali rašeńnie, što budziem nazirać za tym, jak raźvivajucca padziei. I sychodziačy z hetaha, prymiem rašeńnie, ci hatovyja bačyć jaho na viasielli, ci nie.

Praviali dla siabie takuju miažu, paśla jakoj budzie ciažka bačyć jaho, čuć, padtrymlivać adnosiny, jakija byli raniej, bo heta nie dazvalaje ni vychavańnie, ni sumleńnie, ni zdarovy rozum. U niejki čas miaža była projdziena, i my pryniali rašeńnie, što budzie składana bačyć hetaha čałavieka na viasielli. Ščyra, my b chacieli hetaha, ale budzie ciažka našym svajakam, siabram. Jon ža nie tolki sa mnoj siabravaŭ — heta adna vialikaja kampanija, jakaja naličvała niekalki dziasiatkaŭ čałaviek. My ŭsie razam raśli, vučylisia va ŭniviersitecie i šmat čaho pieražyli.

I ŭsie hetyja siabry, jak i ja, pieražyvali i pieražyvajuć ciapier, baluča było b nie adnamu mnie, ale ŭsim. My navat nie stolki jaho nie chacieli bačyć, jak nie chacieli adkrytaha kanfliktu.

Svajoj dziejnaściu i vykazvańniami Kanstancin plunuŭ u dušu mnohim.

I hetyja ludzi znachodzilisia b za adnym stałom ź im. My nie chacieli, kab epicentram hetaha śviata stali b nie žanich ź niaviestaj, a Kanstancin.

My bajalisia kanfliktu, sami razumiejecie — ałkahol. Pačalisia b razmovy. Chtości kamuści zachacieŭ by raźbić tvar. Kaniečnie, jakoje viasielle biez bojki? Ale ja hetaha nie chacieŭ. Viadoma, heta było baluča, ale my pryniali rašeńnie, što my nie možam bačyć najlepšaha siabra na viasielli zhodna z šeraham pryčyn.

Asabista ja rašyŭ dla siabie tak, napisaŭ heta Kanstancinu: mnie nie 5 hadoŭ i nie 15, kab kazać, što «my nie budziem z taboj hulać bolš». Ja paznačyŭ pazicyju: ja nie budu ciabie vydalać z frendoŭ i nie skažu, što ty mnie bolš nie siabra i hary ŭ piekle. My ŭsio ž šmat prajšli razam, ja ličyŭ ciabie svaim bratam. Ja nie mahu ad hetaha admovicca.

Kali ŭ budučyni dzieci spytajuć u mianie, ubačyŭšy Kościu na fota ci videa, chto heta, ja budu adkazvać, što moj siabra Kościa. A kali jany spytajuć, dzie jon ciapier, to ja adkažu, što pamior. Ja nie admoviŭsia ad siabroŭstva, prosta majho siabra bolš niama.

Budu kazać, jak u «Hary Potary», što jaho zabiŭ zły dziadźka, pahłynuŭ jaho dušu. U druhim varyjancie: pamiataješ, synku ci dočańka, byŭ u «Zornych voinach» džedaj Enakin Skajuokier, ale jaho zabiŭ zły sitch Dart Vejder. Voś takaja historyja.

Možna pa-roznamu stavicca da režymu, da arhumientaŭ roznych bakoŭ. Ale ŭsio, što adbyvajecca ciapier i adbyvałasia ŭ pieršyja dni paśla vybaraŭ, prymušaje zadumacca. Usia naša kampanija siabroŭ z prydychańniem siadzić la telefona, nie moža spać, dumaje, što dalej, kudy dalej. Ci možam my spakojna vyjści na aŭtobusny prypynak, pavinny dumać, što havorym.

Navat u što apranajemsia — u majoj žonki jość lubimyja čyrvonyja krasoŭki «Adydas». Jana abuvaje ich ź biełymi škarpetkami i zadumvajecca, ci vierniecca jana damoŭ.

Usie tyja žachi, jakija my bačyli na fota, našy siabry, jakija šukali svaich siabroŭ siarod źnikłych, našy siabry, jakim rabili apieracyi paśla zatrymańniaŭ… Ciapier siabry ź IT-asiarodździa hatovy žyć i pracavać na karyść svajoj lubimaj krainy, ale ŭsie jany dumajuć pra toje, što mohuć źjechać adsiul. Usio heta nie daje spakojna žyć».

• 1
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0