«Śviedčańnie ich mizernaj fantazii». Dačka Valeryi Kaściuhovaj vykazałasia pra žorstki prysud maci

Na dumku Nastaśsi, žorstki prysud jaje maci — usiaho tolki ličba, nijak nie źviazanaja z realnaściu. «Jany mahli nazvać choć 100 hadoŭ, choć 150. Usio heta — chutčej śviedčańnie ich mizernaj fantazii i drennaha ŭjaŭleńnia, a nie niejkaj realnaj budučyni.

Jany nazyvajuć vialikija terminy prosta tamu, što heta ŭsio, što im zastałosia, kab niejak maralna ŭździejničać na ludziej, prymušać ich hublać vieru i sens taho, što jany robiać.

U realnaści, viadoma, takich vialikich terminaŭ nie budzie, nie buduć ludzi siadzieć pa 10—20 hadoŭ. Heta mahčyma tolki tady, kali dla nas usich narmalna, što Łukašenka budzie va ŭładzie nastupnyja 10—20 hadoŭ, a dla nas usich heta vidavočna nienarmalna», — kaža jana.

Vialiki termin nie staŭ dla jaje niečakanaściu, tym bolš što prakuror zapytaŭ hetyja dziesiać hadoŭ jašče tydzień tamu. Va ŭmovach adsutnaści ŭ Biełarusi niezaležnaj sudovaj ułady, na dumku Nastaśsi, sudździa musiŭ vykanać usio, što prapanavaŭ prakuror. 

«Heta nie toje, što mianie ciapier unutrana razburaje, bo tut niama nijakaha maralnaha kanfliktu. Mama znachodzicca ŭ turmie, jak i šmatlikija sumlennyja ludzi, za svaju dziejnaść, jakuju my vybrali. Ni jana, ni ja nie vybirali takoj cany, ale my ŭ stanie nieści adkaznaść za zrobleny nami vybar.

Našmat bolš razburalna rabić toje, što ciapier robiać hetyja sudździ i prakurory, to-bok dziejničać nie ŭ adpaviednaści z tym, u što ty na samaj spravie vieryš, i iści suprać ułasnych maralnych ustanovak, a časam i ŭvohule ź imi rasstavacca. Heta razburaje, i heta ciažka. A nam treba paciarpieć niejki čas, pakul našy blizkija nie buduć z nami, i heta my zmožam. Chacieła b nahadać ludziam, jakija vielmi ciažka reahujuć na hetyja vialikija terminy, što nichto z nas nie źbirajecca mirycca z takoj uładaj na nastupnyja 10 hadoŭ. Tamu nie treba ŭražvacca hetymi terminami i navat dazvalać sabie ŭ ich vieryć».

Sama miedyjaekśpiertka, pa słovach jaje dački, dobra trymajecca ŭ źniavoleńni. Jak i Nastaśsia, jaje maci pražyvaje hety čas z humaram i hatoŭnaściu da ŭsiaho. Takija rečy ich nie łamajuć.

«Ja pieradała joj, kab jana nie ŭsprymała ŭsurjoz hetyja ličby, a jana mnie adkazała: «Ty mianie jašče pavučy, ja i tak heta vydatna viedaju!»

Jana rada tamu, što zaraz u jaje budzie choć niejkaja źmiena abstanoŭki, bo jana paŭtara hoda praviała ŭ SIZA ŭ davoli ciesnych umovach, a zaraz budzie pierajazdžać u kałoniju. Jana rychtujecca da hetaha, maje dobry nastroj i ŭsich padbadziorvaje, u tym liku i zvonku krataŭ.

Na hod maminaha zatrymańnia ja napisała joj, što vielmi złujusia, što ŭ nas zabrali hety hod. Jana adkazała: «Ja nie liču, što ŭ nas jaho zabrali, bo my nikoli nie byli z taboj nastolki blizkija i nie razmaŭlali tak, jak u hety hod.

Tamu ja liču, što, naadvarot, hety hod daŭ nam mahčymaść paznajomicca jašče bližej, čym my byli znajomyja raniej», — raskazvaje Nastaśsia.

Valeryi Kaściuhovaj i Taćcianie Kuzinaj prysudzili pa 10 hadoŭ kałonii

«Nas vyrašyli zusim źvieści sa śvietu» — palitołah Valeryja Kaściuhova raspaviała z-za krataŭ pra ŭmovy na «Vaładarcy»

Nastaśsia Kaściuhova: U najlepšych miescach zaŭsiody dumka «kruta było b zrabić tak u Biełarusi», ale nikoli — «kruta było b zastacca tut žyć»

• 10
• 0
• 1
• 1
• 1
• 7
• 6
• 0