«Heta nie abaviazkova samy libieralny čałaviek».
Analityk Siarhiej Čały niadaŭna pradkazvaŭ, što paśla sychodu Łukašenki my budziem nazirać pierajhrańnie padziej chałodnaha leta 1953-ha.
«Dynamika razvału i pieraŭtvareńnia sistemy prykładna budzie padobnaja. Budzie ŭmoŭny raskoł pamiž umoŭnym Bieryjaj (siłavikami) i ŭmoŭnym Chruščovym-Malankovym (hramadzianskimi). I ŭsia zadača budzie zaklučacca ŭ tym, chto kaho pieramoža, chto kaho chutčej aryštuje jak zdradnika, voraha ci jašče kaho», — dzialiŭsia Čały.
Palitołah Juryj Drakachrust u novym TOKu razvažaje, što biełaruskim Chruščovym mohuć stać samyja niečakanyja ludzi.
«Heta nie abaviazkova samy libieralny čałaviek, jaki takim ciapier vyhladaje. Heta moža być i Kačanava, i Hałoŭčanka. Chruščoŭ nie vyhladaŭ samym libieralnym dziejačam u savieckim areapahu. Zusim nie. Moža, jaki Malankoŭ byŭ bolš hnutkim».
U toj ža čas, adznačaje palitołah, reč nie tolki ŭ piersanalijach:
«Mnohija libieralnyja pieršyja pačynańni paśla śmierci Stalina inicyjavaŭ Bieryja. I niezaležna ad taho, čym by skončyłasia bojka ŭ Kramli, naprykład, kali b Bieryja byŭ pieršym numaram, a nie Chruščoŭ, to ŭsio roŭna adychod ad stalinizmu by adbyŭsia».
Tamu, na pohlad Drakachrusta, zaduma Łukašenki stvaryć niejkuju instytucyju, jakaja spynić praces pieramienaŭ va ŭładzie, nie maje pośpiechu: «Kali praces pojdzie, to jaho ništo nie spynić. Ale jaho zychod budzie kałasalnym kryzisam, kałasalnym stresam dla hetaj sistemy».
Hladzicie całkam:
Ciapier čytajuć
Bietanavać hrošy — nacyjanalnaja ideja biełarusaŭ? Paraŭnali tempy budaŭnictva ŭ Biełarusi, Polščy, Litvie i Łatvii2
Kamientary