Pieršaje palityčnaje zabojstva ŭ Biełarusi: vybuch u centry horada i dziŭnaja hibiel hałoŭnaha padazravanaha
Ranica zvyčajnaha vosieńskaha dnia 1997 hoda abiarnułasia strašnaj navinoj dla Mahilova. U padjeździe svajho doma nie stała deputata i kiraŭnika abłasnoha Dziaržkantrolu Jaŭhiena Mikałuckaha. Čamu jaho zabili, ci byli znojdzieny vinavatyja i jak Łukašenka vykarystaŭ hibiel paplečnika dla raspravy nad svaimi apanientami?
Mahiloŭ. Ranica paniadziełka. U siamji Mikałuckich pačynajecca čarhovy tydzień — darosłyja, Jaŭhien i Ała, źbirajucca na pracu, a ich dačka-pieršakurśnica Alesia — na pary va ŭniviersitecie. Usie byli ŭ humory: papiaredni dzień jany praviali na pryrodzie.
Praŭda, pierad snom Ała Mikałuckaja pačuła dziŭnyja huki źvierchu: nad ich kvateraj na apošnim paviersie byŭ techničny pavierch, i žančyna padumała, što tudy zaleźli bamžy. Ranicaj jana źbirałasia raskazać pra heta mužu, kab toj vyhnaŭ niaprošanych haściej.
Muž Ały, Jaŭhien Mikałucki, u svaje 37 hadoŭ užo zrabiŭ vydatnuju karjeru: byŭ deputatam biełaruskaha parłamienta i kiravaŭ Dziaržkantrolem Mahiloŭskaj vobłaści. Na hetuju pasadu jaho pryznačyŭ asabista Alaksandr Łukašenka — abodva byli sa Škłova i dobra viedali adzin adnaho jašče z časoŭ deputactva apošniaha.
U 1994-m Mikałucki razam z žonkaj byli ŭ łukašenkaŭskaj kamandzie i jeździli ahitavać za jaho. Toj paśla vybaraŭ daručyŭ maładomu pryncypovamu paplečniku stvarać kamitet Dziaržaŭnaha kantrolu ŭ Mahiloŭskaj vobłaści. Hetaja struktura ŭ pieršyja hady niezaležnaści nazyvałasia pa-roznamu — to kantrolnaja pałata, to słužba kantrolu prezidenta Biełarusi. Jana była patrebnaja, kab sačyć za tym, jak traciacca dziaržaŭnyja hrošy, i praduchilać ci rasśledavać ekanamičnyja złačynstvy.
U dzievianostyja dla KDK pracy było mora — u Biełarusi kvitnieli bandytyzm, karupcyja i kantrabanda. Jaŭhienu Mikałuckamu pa sutnaści daviałosia stvarać rehijanalny orhan z nula — u mahiloŭskaha dziaržkantrolu nie było ni ofisa, ni abstalavańnia, ni navat supracoŭnikaŭ. Pieršy čas jaho kiraŭniku davodziłasia jeździć na pracu sa Škłova, ale ŭ 1995-m siamja pierajechała ŭ abłasny centr i pasialiłasia ŭ šmatpaviarchoviku na Vialikaj Mašekaŭskaj vulicy.
Ale vierniemsia ŭ toj nakanavany dzień — 6 kastryčnika 1997 hoda. Tady, jak i kožny paniadziełak, čynoŭniku treba było być na płaniorcy ŭ abłvykankamie. Mašyna da doma pryjazdžała ŭ 7:45, i na joj u horad jechali ŭsie Mikałuckija — hałava siamiejstva vychodziŭ na płoščy Lenina, žonka Ała — kala padatkovaj inśpiekcyi, a dačku Alesiu kiroŭca padvoziŭ da ŭniviersiteta. Heta paśpieła stać niečym kštałtu rytuału ŭ siamji, ale ŭ toj złaščasny dzień u studentki admianilisia pieršyja pary, i jana zastałasia doma. Heta, imavierna, uratavała joj žyćcio.
Sychodziačy, baćka pažartavaŭ, kab dačka nikomu nie adčyniała dźviarej — kali chto spytaje, dzie mama i tata, to Alesi treba było adkazać, što tyja zaradžajuć kulamiot. Paśla taho, jak sužency začynili dźviery, Ała Mikałuckaja pačuła, jak zarypieli dźviery techničnaha pavierchu, i zhadała pra svajo žadańnie nahadać mužu pra načnyja huki i bamžoŭ.
Ale tut prahučaŭ mahutny vybuch. Žančyna nie adrazu zrazumieła, što adbyłosia. Joj zdavałasia, što muž spatyknuŭsia i pačaŭ padać na jaje. Vakoł uźniaŭsia pył, niešta pačało valicca, akramia taho, strašennaja vybuchovaja chvala pavybivała dźviery ŭ susiedziaŭ.
Kali Ała Mikałuckaja padniała hałavu, to pabačyła adarvanuju ruku muža i jaho samoha ź vialikaj ranaj u žyvacie. Jana sama ściakała kryvioj, ale kryčała, kab dapamahali paranienamu mužčynu. Adnak miedykam, jakija prybyli na Vialikuju Mašekaŭskuju, zastavałasia tolki kanstatavać śmierć Jaŭhiena Mikałuckaha ad straty kryvi i razryvu ŭnutranych orhanaŭ.
Sapiory vyśvietlili, što śmiarotnuju vybuchovuju pryładu zrabili z artyleryjskaha snarada časoŭ Druhoj suśvietnaj vajny i tratyłavaj šaški, a paśla zakłali ŭ śmiećciepravod. Pobač ź ciełam zabitaha čynoŭnika vyjavili jašče adnu častku, jakaja nie razarvałasia, tamu achviar trahiedyi mahło być našmat bolš. Zamoŭcy i vykanaŭcy zamachu vydatna viedali, u jaki čas Mikałuckija vychodzić z doma, i, padobna, chacieli adnym vybucham zabić usiu siamju.
Tym nie mienš Ała Mikałuckaja vyžyła. U balnicy ŭ žančyny naličać 13 pierałomaŭ skroni i paškodžańni hałavy dy vačej. Jaje žyćcio vyratujuć miedyki, jakich Łukašenka adpravić ź Minska ŭ Mahiloŭ viertalotam. Žančyna nie viedała, što jejny muž zahinuŭ, i prasiła pakłaści ich razam u adnu pałatu. Pra stratu joj stanie viadoma ŭžo paśla taho, jak Jaŭhiena Mikałuckaha pachavajuć.
Raźvitańnie z čynoŭnikam i deputatam prajšło praź dzień paśla jaho hibieli, 8 kastryčnika. Pryjechaŭ i Alaksandr Łukašenka, jakoha achoŭvaŭ čałaviek u dziŭnym šlemie. Pryčym na žałobnaj cyrymonii Łukašenka zajaviŭ, što sapraŭdnaj cellu zabojcaŭ byŭ jon sam:
«Jany doŭha padbiralisia da prezidenta. Nie atrymałasia. Vyrašyli pačać ź ludziej, jakija byli pobač z prezidentam, jakija zaŭsiody vykonvali jaho volu pa pieršym jaho patrabavańni».
A paśla pierajšoŭ da adkrytych pahroz i ŭltymatumaŭ:
«Ja papiaredžvaju ŭsich tych pahanych, jakija ździejśnili heta paskudnaje złačynstva — kali praz tydzień uładam nie buduć pieradadzieny tyja, chto zamoviŭ jaho (a jany tut), my pradprymiem adekvatnyja miery. I jany buduć jašče bolš žorstkimi za heta hniusnaje złačynstva».
Ale Łukašenka nie byŭ by Łukašenkam, kab nie paviarnuŭ navat takuju strašnuju situacyju sabie na karyść. Jon vykarystaŭ hetaje zabojstva dla zapałochvańnia bankiraŭ i pradprymalnikaŭ, vystaviŭšy žorstki ŭltymatum i im taksama:
«Ja papiaredžvaju ŭsich, chto padnizvajecca na nivie niesumlennaj kamiercyi, brudnych hrošaj, usich tak zvanych pradprymalnikaŭ i bankiraŭ, brudnych pradprymalnikaŭ i bankiraŭ. U vas dziesiać dzion, kab raźličycca ź dziaržavaj, kab vypłacić zapazyčanaści, kab urehulavać adnosiny ź dziaržaŭnymi orhanami ŭłady. Praź dziesiać dzion my nie budziem šukać masy dokazaŭ, kožnaje vaša pravaparušeńnie, navat samaje drobnaje vykliča nieminučyja patrabavańni ŭ ramkach zakonaŭ našaj dziaržavy».
Rasśledavańnie zabojstva čynoŭnika, jakoje adrazu zasakrecili, Łukašenka ŭziaŭ pad asabisty kantrol.
Ale ž kamu mahła być vyhadnaj rasprava nad Mikałuckim? Jon byŭ upłyvovym čałaviekam u rehijonie, ale kali b zabojcy chacieli padabracca niepasredna da Łukašenki, chutčej za ŭsio, vybrali b bolš vysokapastaŭlenuju fihuru ŭ jahonym atačeńni. Tamu zabojstva kiraŭnika mahiloŭskaha dziaržkantrolu vidavočna było źviazanaje kankretna ź jahonaj dziejnaściu.
Tym bolš niezadoŭha da trahiedyi jon sam zajaviŭ žurnalistam pra pahrozy. Raskazvajučy pra zmahańnie z tak zvanaj harełačnaj mafijaj, jakaja zajmałasia pierapraŭkaj ałkaholu z bałtyjskich krain u Rasiju praź Biełaruś, Mikałucki adznačyŭ, što pa jaho abiacali dasłać snajpiera.
A za try miesiacy da zabojstva čynoŭnika kala doma padpilnavaŭ kryminalny aŭtarytet Tkač, jaki chacieŭ parazmaŭlać ź Mikałuckim. Ale toj kateharyčna admoviŭ, skazaŭšy, što havaryć budzie tolki ŭ svaim kabiniecie. Paśla toj karotkaj sustrečy kiraŭnika miascovaha dziaržkantrolu litaralna tresła, bo jon ličyŭ Tkača strašnym čałaviekam, jaki trymaŭ uvieś Mahiloŭ.
Žonka tady nastajała na tym, kab Mikałucki źviarnuŭsia ŭ KDB, što jon i zrabiŭ. Ceły miesiac u ich doma lažała pryłada, jakaja vyjaŭlała prasłuchoŭku. Ała Mikałuckaja skardziłasia na niejki dziŭny šum u telefonie, a taksama pieryjadyčna ŭ kvatery spracoŭvała sihnalizacyja. Ale muž jaje zapeŭnivaŭ, što kali niešta zdarycca, to nadziejnyja siabry nikoli nie kinuć jaho siamju.
Śledčyja i čekisty adrazu ŭzialisia aktyŭna rasśledavać zabojstva Jaŭhiena Mikałuckaha, jakoje było kvalifikavanaje jak terakt. Raskryćciu pavinien byŭ paspryjać i łukašenkaŭski dekret «Ab nieadkładnych mierach pa baraćbie z teraryzmam», jaki daŭ prava siłavikam zatrymlivać luboha padazravanaha na termin da miesiaca. Jany litaralna ryli ziamlu: abšukvali padazronyja abjekty i zakinutyja haražy. Tak udałosia znajści amal dva dziasiatki tajnikoŭ sa zbrojaj, jakija dazvolili syščykam vyjści na taho samaha Tkača, jaki dabivaŭsia razmovy ź Mikałuckim.
Tkaču (ci Valeryju Tkačovu) było 50 hadoŭ. Kaliści jon pracavaŭ u Kamitecie dziaržaŭnaj biaśpieki, dzie zajmaŭsia prasłuchoŭkaj, ale jaho vyhnali za niešarahovuju pravinu — palavańnie na kabana z tabielnaj zbrojaj. Sa zvalnieńniem mužčyna pierakvalifikavaŭsia ŭ pradprymalnika z suviaziami va ŭsich śfierach. Dva hady jon adsiadzieŭ u SIZA pa padazreńni ŭ stvareńni złačynnaj hrupoŭki, ale tuju spravu Tkačoŭ ličyŭ sfalsifikavanaj byłymi kalehami pa KDB.
Tkač jeździŭ na darahich mašynach i źbiraŭ kampramat na ŭsich zapar. Jon nie chavaŭ, što prasłuchoŭvaje daišnikaŭ, milicyju i navat słužbu biaśpieki Łukašenki, bo viedaŭ ich radyjočastoty i mieŭ adpaviednaje abstalavańnie. Siarod tych, za kim sačyŭ Tkač, byŭ i Jaŭhien Mikałucki — bolš za hod aŭtarytet naziraŭ za čynoŭnikam i daskanała vyśvietliŭ jahony ład žyćcia i pracoŭny hrafik.
Paśla zatrymańnia Tkačoŭ nie staŭ abviarhać, što sapraŭdy sprabavaŭ sustrecca z kiraŭnikom dziaržkantrolu. Heta zdaryłasia paśla taho, jak jon padaŭ u sud na ŭpraŭleńnie KDB pa Mahiloŭskaj vobłaści, — pazoŭ tyčyŭsia abarony honaru i hodnaści. Usie pryjomnyja dni Mikałuckaha byli raśpisanyja, tamu Tkač pačaŭ vyśviatlać, dzie toj žyvie. I akazałasia, što jany susiedzi, ale razmovy tady tak i nie vyjšła.
Zastavałasia niajasnym, navošta Tkačovu z paplečnikami było zabivać kiraŭnika mahiloŭskaha dziaržkantrolu. Ale vyśvietlić heta ŭ hałoŭnaha fihuranta akazałasia niemahčymym, bo 27 śniežnia taho ž 1997 hoda jaho znajšli miortvym u kamiery śledčaha izalatara.
Pa aficyjnaj viersii, Tkač zrabiŭ viaroŭku i zasiliŭsia na narach. Pierad śmierciu padazravany napisaŭ list hienprakuroru Biełarusi, u jakim raskazaŭ pra cisk i katavańni, a taksama pra toje, što ad jaho vybivali pryznańni nie tolki ŭ zabojstvie Mikałuckaha, ale i ŭ padrychtoŭcy zamachu na Łukašenku.
Siabry Tkačova nie vieryli ŭ samahubstva. Jany mierkavali, što heta była rasprava, kab na sudzie toj nie vydaŭ imionaŭ vysokapastaŭlenych zamoŭcaŭ. Taksama Tkač nibyta viedaŭ praz prasłuchoŭku śpiecsłužb pra isnavańnie ŭ Biełarusi hrupiroŭki, jakaja zajmajecca likvidacyjaj kryminalnych aŭtarytetaŭ i jakaja paźniej stanie viadomaj jak «łukašenkaŭski eskadron śmierci».
Ale ž milicejski hienierał Mikałaj Łapacik byŭ upeŭnieny, što Mikałuckaha zabiŭ mienavita Tkačoŭ i što ŭ kryminalnaj spravie ŭsio było dakazana. Hienierał zhadvaŭ, što paśla dopytu aŭtarytet zajaviŭ, što raskaža ŭsio, ale ad jaho raskazu stanie hidka. Pa mierkavańni Łapacika, były kadebešnik prosta nie vytrymaŭ pryniźlivaj pierśpiektyvy nadoŭha sieści ŭ turmu i źnios svaje sakrety ŭ mahiłu.
Imia hienierała Łapacika jašče prahučyć na ŭsiu krainu ŭ kantekście ŭsio taho ž «eskadrona śmierci». U 2000 hodzie jon napisaŭ rapart pra rasstrelny pistalet, jaki vydavaŭsia napiaredadni źniknieńnia apazicyjnych palitykaŭ Juryja Zacharanki i Viktara Hančara. Paśla hetaha Łapacika adpravili na piensiju.
Ale vierniemsia da spravy Mikałuckaha. Śledčaja hrupa pryjšła da vysnovy, što čynoŭnik zmahaŭsia sa złačynnymi zadumami Tkačova, a toj, u svaju čarhu, chacieŭ pieraškodzić jahonaj słužbovaj i palityčnaj dziejnaści. U takich farmuloŭkach nie było kankretyki, ale heta ludziej u pahonach nie chvalavała. Uzarvali i ŭzarvali.
U kancy 1998 hoda śledstva pa spravie zaviaršyłasia, a nastupnaj viasnoj pačaŭsia i zakryty sudovy praces. Na łavie padsudnych apynulisia troje mužčyn — Viktar Jančeŭski, Raman Radzikoŭski i Anatol Haŭryłaŭ. Jančeŭski nibyta dapamahaŭ Tkačovu sačyć za Mikałuckim — jaho apaznała Ała Mikałuckaja, —Radzikoŭski zabiaśpiečvaŭ bandu zbrojaj, a 22-hadovy Haŭryłaŭ siabravaŭ z synam hałoŭnaha fihuranta i raz-poraz vykonvaŭ jahonyja daručeńni.
Paciarpiełym pa spravie Mikałuckaha byŭ pryznany i Alaksandr Łukašenka. Bo zhodna z pakazańniami Anatola Haŭryłava, jaki adziny pahadziŭsia supracoŭničać sa śledstvam, Tkačoŭ zdymaŭ kvateru ŭ Minsku niedaloka ad rezidencyi ŭ Drazdach. Razam ź Jančeŭskim jon naziraŭ za pieramiaščeńniami Łukašenki i płanavaŭ zakłaści bombu na šlachu karteža. Haŭryłavu pavieryli, bo toj ukazaŭ sakretnyja radyjočastoty łukašenkaŭskich śpiecsłužbaŭ.
Ale śledčym tak i nie ŭdałosia vyśvietlić matyvaŭ Tkačova, akramia asabistaj nielubovi da Łukašenki. Padrychtoŭku zamachu na Łukašenku vyłučyli ŭ asobnuju spravu, ale jana ničym nie skončyłasia.
Sud nad Jančeŭskim, Radzikoŭskim i Haŭryłavym prajšoŭ chutka — usiaho za dva miesiacy. Na jaho nie puskali žurnalistaŭ, što Ała Mikałuckaja nazyvała nonsensam. Sama jana chadziła na pasiadžeńni, i na pieršym pažadała abvinavačanym zdochnuć. Ale z časam nastroj žančyny mianiaŭsia, i jana navat zajaviła, što joj soramna znachodzicca ŭ sudzie.
Jana čakała, što buduć nazvanyja zamoŭcy hibieli jejnaha muža, a pa vyniku na łavie apynulisia niejkija, pa jaje słovach, admarozki, jakija na pracesie buduć zajaŭlać pra katavańni padčas śledstva. Taksama paciarpiełaja zhadała, jak Mikałucki raskazvaŭ pra złoŭžyvańni, u jakich padazravaŭ vysokich čynoŭ. Ale ž nikoha z tych vysokich čynoŭ na łavie padsudnych nie akazałasia.
U vyniku fihurantaŭ pryznali vinavatymi, ale nie ŭ zabojstvie, a ŭ bandytyźmie, padrychtoŭcy zamachu na Łukašenku i niezakonnym abarocie zbroi. Viktar Jančeŭski atrymaŭ 11 hadoŭ kałonii, Anatol Haŭryłaŭ — 5, a Raman Radzikoŭski — 4. Pryčym apošni adrazu vyjšaŭ na volu pa amnistyi jak likvidatar čarnobylskaj avaryi. Ad materyjalnych pretenzij da asudžanych Ała Mikałuckaja admoviłasia, bo tak i nie była dakazanaja ich datyčnaść da zabojstva jejnaha muža.
Takim čynam na hałoŭnyja pytańni — chto i navošta zabiŭ Jaŭhiena Mikałuckaha — sud adkazu tak i nie daŭ. Paśla prysudu žančyna chadziła pa roznych instancyjach, ale joj adkazvali: kryminalnaja sprava nie zakrytaja i nie maje terminu daŭniny.
Spravu Mikałuckaha Łukašenka vykarystaŭ i dla palityčnych čystak. Paśla hibieli paplečnika jon uskosna abvinavaciŭ u datyčnaści da jaje ministra sielskaj haspadarki Vasila Lavonava i kiraŭnika ahrafirmy «Śvitanak», dvojčy Hieroja sacyjalistyčnaj pracy Vasila Staravojtava. Nibyta Mikałucki źbiraŭsia raskazać pra maštabnyja kradziažy majomaści i hrošaj u haspadarcy Staravojtava, da jakich byŭ datyčny i ministr. Lavonavu zakidali taksama i siabroŭstva z tym samym Tkačom.
Ale hetyja abvinavačańni tak i nie paćvierdzilisia. Staravojtaŭ, jaki za kratami pieražyŭ dva sardečnyja prystupy, mikrainsult i amal aślep, atrymaŭ dva hady za karupcyju, Lavonaŭ za toje ž samaje byŭ asudžany na čatyry hady.
Jość jašče adzin cikavy fakt. U 2020 hodzie stała viadoma, što ŭ pieršyja dni paśla vybuchu ŭ Mahilovie pad chvalu zatrymańniaŭ trapiła maci Vieraniki Capkała.
Akazałasia, što spravu suprać bankirki Jaŭhienii Šaścierykovaj za pieravyšeńnie paŭnamoctvaŭ zaviali jašče ŭ 1996-m, ale praz hod chvoruju na rak žančynu aryštavali. Joj zakidali arhanizacyju zamachu na Mikałuckaha praz pravierki jejnaha banku, a ŭ kvatery nibyta znajšli patrony ad pistaleta.
Jak zhadvała dačka Šaściarykovaj Vieranika Capkała, u jaje maci była treciaja stadyja raku, jana lačyłasia ŭ ankałahičnym dyspansiery. Tam jaje nibyta aryštavali i trymali pad vartaj.
Pa słovach Vieraniki Capkały, jana ź siastroj praciahły čas damahalisia sustrečy z maci i paśla «mnohich dzion uhavoraŭ, malby hetaja ŭłada źlitaściviłasia».
«Toje, što ja pabačyła tady, pieraviarnuła ŭsio majo žyćcio, — kazała jana. — Ja zajšła ŭ pałatu, dzie siadzieli dźvie nahladčycy, a maja maci lažała na hołaj padłozie prykutaja da batarei».
Maci Vieraniki Capkała ŭ vyniku adpuścili pa amnistyi, jaje vina, viadoma, dakazanaja nie była. Ciažka chvoraj žančyny nie stała ŭ 2001 hodzie.
Varta adznačyć, što Jaŭhien Mikałucki mieŭ racyju, i siabry sapraŭdy pakłapacilisia pra jaho siamju. Pakul žonku Ału lačyli ŭ prezidenckaj balnicy, kalehi muža dapamahali dačce Alesi. Paśla vypiski Łukašenka časova pasialiŭ Mikałuckich u katedž pobač z rezidencyjaj u centry Minska, a dziaŭčynu pieraviali vučycca ŭ Linhvistyčny ŭniviersitet.
Pałata pradstaŭnikoŭ chadajničała pierad Łukašenkam, kab Jaŭhienu Mikałuckamu prysudzili zvańnie Hieroja Biełarusi paśmiarotna, ale hetaha tak i nie zdaryłasia. Tym nie mienš u Mahilovie i Škłovie źjavilisia vulicy ŭ honar zahinułaha čynoŭnika.
Paśla adnaŭleńnia Ała Mikałuckaja pradoŭžyła pracavać. Jana ŭznačalvała kamitet pa pracy i sacyjalnaj abaronie Minabłvykankama, a taksama pracavała daradcam kiraŭnika Kamiteta dziaržkantrolu. Ciapier jana ŭdzielničaje ŭ mierapryjemstvach praŭładnaha Cajuzu žančyn razam z takimi piersanažami, jak Lidzija Jarmošyna.
Doŭhi čas paśla žudasnaha zabojstva Jaŭhiena Mikałuckaha biełaruskaja ŭłada paźbiahała słovaŭ «terakt» i «teraryzm», navat pieršyja vybuchi ź dziasiatkami paciarpiełych u nulavych kvalifikavalisia jak «złosnaje chulihanstva». Ciapier ža, na skonie łukašyzmu, teraryzm staŭ padstavaj dla palityčnych represij i ŭzmacnieńnia cisku na narod.
Choć zamoŭcaŭ vybuchu ŭ Mahilovie tak i nie znajšli, u kancy dzievianostych sudu chapiła śmiełaści pryznać udzielnikaŭ hučnaha pracesu nie vinavatymi ŭ zabojstvie Mikałuckaha, ciapier ža prysudy štampujucca naleva i naprava, i sudździaŭ asabliva nie chvaluje najaŭnaść ci adsutnaść dokazaŭ.
Ciapier čytajuć
U Sule adznačyli Kupalle. Haściej było stolki, što na darohach utvarylisia zatory6
Kamientary
Do toho, krychu rańniej, ja ŭlapaŭsia byŭ u firmu z ofisam u haścinicy Minsk, jakuju kryšavała MVD RB. Firma i jaje dyrektar Funt, kinuli mianie amal na $43 000. Biehaŭ ja paŭsiul, kab znajści kaho-niebudź, ale znachodziŭ na svaju zadnicu pryhody. Samymi krutymi arynulisia spartsmieny, jakimi kiravali ruskija i adzin ź ich paśla pieramohi AHŁ u 1994, atrymaŭ ad pobieditiela TV prahramu na BT, i vparivał nam russkuju pravdu vmiestie s doktorom, byłym ci tady isnym deputatam VS. A pieršy byŭ kiraŭnikom Słavianskoho Sobora. SS, kali skaročana. Dyk voś jaho chłopcy vyjšli na sinich, tak tady naz z asiarodździa ŭhałoŭnikaŭ, padzialili ź imi maje hrošy, a mianie zastavili z nosam.
Ja pajšoŭ u sud, tam było mo siem takich jak ja, kaho kinuła taja firma i Funt, jakich koyšavała MVD RB.
U razsovie tet a tet sudździa ŭ svaim kabinncie kazała mnie: Vy viditie kak siebia viediet Funt? On śmiejetsia nad vsiemi nami v sudie! Funt atrymaŭ siem hadoŭ a praz hod adzin z paciarpiełych, jak ja, raspaajoŭ mnie, što kušaŭ ź im vodku ŭ restaranie - Funta MVD vypustiła na volu.
Do toho ja vvjšaŭ na adnaho z koyminalnych aŭtarytetaŭ. Była poyznačana sustreča ź im, ale napiaredadni pozdna nočču da mianie zajšoŭ u chatu čeł, i skazaŭ, što aŭtaryteta zastrelili. Tak AHŁ u toj čas začiŝał biełorusskuju polanu.
Zastaŭsia apošni moj varyjant pasprabavać viarnuć hrošy, i adnojčy ŭ majoj mašynie adbyłasia takaja razmova: My (u mašynie, akramia mianie było dvoje) pahladzieli vašy dakumienty i padćviardžajem, ŭto Funta kryšuje MVD. Hrošaj svaich vy nie ŭbačycie. Ale my možam pryvieści Funta ŭ les, miesca vam paznačyć, dadzim u ruki nahan i vy ź im sami razmaŭlajcie, ale hrošaŭ nie ŭbačycie.
Na hetym maja historyja lichich 90-ch skončyłasia. Poaciahu nn było. Tut Funt imia mnoj vymyšlenaje, ale tady jamu było mo 35-37. Žyvy ci nie - nia viedaju,
Čas byŭ taki. Hałavu svaju lohka možna było zhubić. Mnie Boh daŭ mahčymaść vyžyć u lichija 90-ja.
Byli " eksparciery" pad šyldaj kabzona baleruna esembajeva papoŭ roznych roznych bierazoŭskich nieŭźlinych i jelcynaŭskaha trieniera pa tenisu .Padryŭ vybuch heta " uschodni metad" " " kdb.fsbešny" taksama ich pamahatych čačenaŭ chatabaŭ basajevych.