Čamu Łukašenka chavaje pazašlubnuju dačku. Tłumačyć Mientusava
Viadučaja «Zvyčajnaj ranicy» zaŭvažaje, što Pucin taksama chavaje svaich dočak i nikomu nie raskazvaje, chto jany.
U novym vypusku TOKu viadoŭca ranišniaha šou «Zvyčajnaja ranica» Maryna Mientusava raskazała, što moža chavacca za niežadańniem Łukašenki pryznać svaju pazašlubnuju dačku.
Niekatory čas tamu stała viadoma, što ŭ Alaksandra Łukašenki, akramia pazašlubnaha syna Koli, jość dačka. Adnak, kali syna jon nie prosta ŭvioŭ u svaju siamju, a ličyć jaho lubimym i pazicyjanuje jak svajho pierajemnika, to dački ŭ jahonym žyćci nie isnuje.
Mientusava zaŭvažaje, što Pucin taksama chavaje svaich dočak i nikomu nie raskazvaje, chto jany.
Pa słovach Maryny, takija pavodziny adlustroŭvajuć stereatypy, jakija isnujuć šmat u jakich hramadstvach:
«Syn — heta honar. Šmat u jakich krainach — Biełaruś vielmi častkova zakranaje hety stereatyp — ličycca, što syn — heta spadkajemca, a dačka — heta pamočnica. Voś tamu spadkajemca zaŭsiody caniŭsia bolš».
Mientusava nahadvaje, što ŭ niekatorych azijackich krainach isnuje praktyka sielektyŭnych abortaŭ, kali baćki, daviedaŭšysia poł budučaha dziciaci, robiać abort u vypadku dziaŭčynki.
U metach zmahańnia z takoj praktykaj, u asobnych krainach navat zabaranili daviedvacca poł dziciaci da naradžeńnia. Adnak, prablema zastajecca, bo «kaštoŭnaść chłopčyka [doŭhi čas] była vyšej, čym kaštoŭnaść dziaŭčynki».
Maryna Mientusava dapuskaje, što na pavodziny Łukašenki moža ŭpłyvać patryjarchalnaja kultura, pry jakoj mienavita synu pieradajecca i spadčyna, i proźvišča.
Ciapier čytajuć
«Hubazikaŭcy schilajuć Kaleśnikavu da vysyłki, ale jana nie choča»1
Kamientary
[Zredahavana]