Choć infarmacyja pra telefony nijak nie prapisanaja ŭ Kodeksie ab adukacyi, tym nie mienš norma «škoła — terytoryja biez telefona» ŭstupić u siłu z 1 vieraśnia, raskazaŭ načalnik hałoŭnaha ŭpraŭleńnia pa adukacyi Minabłvykankama Mikałaj Baško.
Pavodle słoŭ čynoŭnikaŭ, tema telefonaŭ hetaja «ŭžo pieraśpieła» i budzie daviedziena da svajho łahičnaha zaviaršeńnia.
«U ciapierašni čas viadziecca tłumačalnaja praca z baćkoŭskaj hramadskaściu i navučencami. Prychodziačy va ŭstanovu adukacyi, dzicia pavinna budzie zdać svoj hadžet i atrymać jaho paśla zakančeńnia vučebnych zaniatkaŭ. Miescy, dzie buduć zachoŭvacca mabilnyja telefony, i pieralik asob, jakija adkazvajuć za ich zachavanaść, užo vyznačany. Chto b što ni kazaŭ, usie pryznajuć: infarmacyja, jakaja atrymlivajecca siońnia dziciem z telefona, — niekantralujemaja», — kaža Baško.
Jon śćviardžaje, što «mnohija prestyžnyja ŭstanovy adukacyi admianiajuć u svaich ścienach nie tolki telefony, ale i inšuju elektroniku — televizary, płanšety, kampjutary».
«Nahladnyja płakaty, navučalnyja dapamožniki, doška, mieł i žyvyja znosiny bolš spryjajuć navučańniu, čym elektronika», — miarkuje čynoŭnik.
Kamientary