Biełaruska raskazała, jak jechała na ciahniku z Adlera ŭ Minsk, jaki vymušany byŭ spynicca praz ataku dronaŭ
Trapić z mora damoŭ žančyna ź dźviuma dočkami zmahła na šeść hadzin paźniej, čym płanavała.
Pra niepryjemnuju situacyju, jakoj skončyŭsia adpačynak, biełaruska Karyna raskazała ŭ tyktoku. Sioleta jana ź siostrami i dźviuma svaimi dočkami, małodšaj ź jakich dva hady, vyrašyła pajechać na mora — u rasijski pasiołak Łazaraŭskaje (heta la Sočy).
Tudy i nazad kampanija jechała na ciahniku, bo kvitki adčuvalna taniejšyja za kvitki na samalot. Šlach davoli składany, bo zajmaje kala dvuch sutak. Ale pa darozie damoŭ žančynu čakała dadatkovaje vyprabavańnie.
Ciahnik Adler — Homiel/Minsk vyjechaŭ uviečary 18 lipienia. Ale ŭžo na nastupny dzień jon vymušany byŭ spynicca praz toje, što padčas ataki bieśpiłotnikaŭ ich abłomkami była paškodžana kantaktnaja sietka na stancyi Lichaja ŭ Rastoŭskaj vobłaści. Ruch ciahnikoŭ na pierahonie Lichaja — Zamčałava spynili.
Biełaruskaja čyhunka paćvierdziła hetuju infarmacyju i dadała, što ciahnik № 301 idzie z zatrymkaj bolš na 6 hadzin.
Karyna raskazała ŭ tyktoku, što ŭ ciahniku skončyłasia vada (jaje i ježu potym pieradavali vałanciory), a kandycyjanier nie pracavaŭ, tamu pakutavali ŭsie ad śpioki.
«Spačatku było składana, ludzi svarylisia. Niechta prasiŭsia palić, niechta, kab uklučyli kandycyjanier. Paśla abiedu ŭsie zrazumieli, što ničoha nie źmienicca, i supakoilisia. Kali prajazdžali inšyja ciahniki, ludzi machali adno adnamu».
Pad videa žančyny ŭ tyktoku šmat chto pytajecca, navošta było jechać adpačyvać u tym napramku, viedajučy pra toje, što idzie vajna pobač. Na heta Karyna adkazvaje łakanična: «Było ŭsio narmalna».
Ciapier, kaža žančyna, jana ŭžo i zabyłasia pra ŭsie tyja składanaści. Žadaje ŭsim mirnaha nieba i kab usie dajechali damoŭ.
Milicyja schavała hałoŭnaje — mahiloŭski mańjak-lifcior užo siadzieŭ za zhvałtavańnie. Ale jaho nie pravieryli na datyčnaść da zabojstvaŭ3
Kamientary