«Vaša prava — adyści z dystancyi». Łatuška adkazaŭ tym, chto krytykuje demsiły

Palityk pačaŭ pramovu z zakliku ŭśviadomić, što Łukašenka vykarystoŭvaje ŭsie mahčymaści, kab źniščyć demsiły:

«Łukašenka ŭsimi praŭdami i niapraŭdami, vykarystoŭvajučy najmahutniejšy aparat siły, represij, vyviedki, sprabuje źniščyć alternatyvu. I ŭ hetym jamu dapamahaje Rasijskaja Fiederacyja».

Łatuška padkreślivaje, što demakratyčnaja alternatyva — kostka ŭ horle dla režymu:

«Hetuju kostku jon choča vyrvać, tamu što my pieraškadžajem jaho płanam, jakija jon realizoŭvaŭ na praciahu 31 hoda. A ŭ čym zaklučajecca jaho płan siońnia? Jaho płan my bačym u realizacyi i ciaham hetych piaci hadoŭ: pasadzić u turmy niazhodnych, vykinuć za miažu tych, kaho nie ŭ stanie pasadzić, pazbavić pravoŭ, jakija naležać hramadzianinu. Toj, chto choča praciahvać žyć u krainie, pavinien maŭčać albo prypaŭźci na kaleniach i pakajacca».

Łatuška razvažaje, što pakul režym takim čynam źniščaje hramadskaje asiarodździe, jon adnačasova choča damovicca z ZŠA i Jeŭropaj, kab jany zabylisia na jaho złačynstvy. Tak užo było nieadnojčy, ale ciapierašni hramadski ruch i demakratyčnyja instytuty nie daduć režymu hetaha damahčysia, ličyć Łatuška.

Palityk zhadaŭ infarmacyjny dysbałans — maŭlaŭ, časam jość adčuvańnie, što hałasy tych, chto za zhodu z Łukašenkam, macniejšyja za tych, chto praciahvaje zmahacca. Na dumku Łatuški, hety dysbałans vonkavy.

Kab prademanstravać heta, jon pryvodzić prykład z ułasnaha dośviedu:

«Da mianie časta ŭ roznych haradach Jeŭropy padychodziać ludzi, jakija pryjazdžajuć ź Biełarusi, i padtrymlivajuć. Heta vielmi važna. Jany padychodziać vypadkova, ich nichto nie prymušaje, nichto nie arhanizoŭvaje. (…)

Ale prablema ŭ tym, što tyja, chto atakuje nas, atakuje ŭsio bolš hučna, bolš adkryta, demanstrujučy svaju zhodnickuju pazicyju z režymam Łukašenki. Jany mohuć heta rabić, tamu što režym ich za heta nie pakaraje. A našy prychilniki časta z-za pahrozaŭ być pakaranymi, na žal, mohuć skazać nam heta tolki ŭ vočy abo na zakrytych sustrečach».

Časam, kaža Łatuška, hučać hałasy, što demsiłam uvohule treba samaraspuścicca:

«Ujavicie sabie, my razydziemsia pa roznych kvaterach. Tady ŭźnikaje pytańnie: dzie my budziem vypracoŭvać abjadnanuju pazicyju?

Kali režymu ŭdasca źniščyć instytuty, kali nie budzie prezidentki-elekt, kali nie budzie kabinieta, kali nie budzie Kaardynacyjnaj rady, kali nie budzie «Biełpoła», «Sumlennych ludziej», narodnych ambasadaŭ, «Kibierpartyzanaŭ», «Bajsoła» i šmat inšych arhanizacyj, bo heta nie ŭpisvajecca ŭ łohiku tych, chto mocna atakuje nas, — tady budzie dasiahnutaja meta, jakaja adpaviadaje vyklučna intaresam režymu dyktatara Łukašenki. U jaho budzie čystaje pole dla kamunikacyi, dla paŭtareńnia taho, što jon rabiŭ dziesiacihodździami».

Łatuška vykazaŭsia i nakont krytykaŭ, jakija ličać mety demsiłaŭ zanadta ambicyjnymi:

«Ja chaču adkazać na padobnyja tezisy adzin raz i bolš nie viartacca. Chto prajhraŭ svoj boj, chto admoviŭsia ad svaich metaŭ, chto sam sabie paniziŭ płanku, toj vybyvaje. Marafon nie dla ŭsich, vaša prava — adyści z dystancyi, ale nie sprabujcie tarmazić abo spyniać astatnich».

Adrezak marafonu, na jakim my znachodzimsia siońnia, biesprecedentny, ličyć palityk. Nie mienš biesprecedentny i abjom vonkavaha cisku na režym Łukašenki, handlovych i piersanalnych sankcyj.

«Złačynstvy Łukašenki ŭžo ŭ fokusie ŭvahi praktyčna ŭsich mižnarodnych instytutaŭ pravasudździa, adkaznaść jašče nikoli nie była tak blizka. I takoj sistemy palityčnych instytutaŭ, jakuju my majem siońnia, taksama nie było nikoli ŭ demakratyčnym ruchu. Pahadziciesia, ź jakim zapałam jon sprabuje nas źniščyć. I nie spraŭlajecca, jak i nie spraŭlajecca ź ciskam».

Palityk padkreśliŭ, što pradstaŭlaje amal 2400 biełarusaŭ (2358, kali dakładniej. — «NN»), jakija addali na vybarach u Kaardynacyjnuju radu hałasy za jaho i jaho frakcyju. Jon zaklikaŭ «palitykaŭ, jakija časta sprabujuć havaryć ad imia naroda», vykarystoŭvać mahčymaść vybaraŭ u KR, kab dakazać, što jany majuć padtrymku biełarusaŭ.

Z hetaj padtrymkaj, ličyć Łatuška, varta i dalej trymacca toj ža stratehii cisku na biełaruskija ŭłady, jakaja była abranaja piać hadoŭ tamu:

«Prablema ŭ tym, što ŭ nas jość tyja instrumienty, jakija sapraŭdy jość i mahčymyja na siońniašni dzień. A prydumać novyja ŭ nas nie atrymlivajecca nie tolki tamu, što my nie viedajem pra ich ci nie dadumalisia, a moža, tamu što i sapraŭdy instrumientaŭ nie tak šmat. 

Tamu taja stratehija, jakuju my abrali — stratehija abjadnańnia, cisku, izalacyi režymu, mižnarodnaha pryznańnia nas i niepryznańnia jaho, padtrymki nacyjanalnaj kultury i adukacyi, mocnaja infarmacyjnaja praca ŭnutry Biełarusi i kruhły stoł jak pierśpiektyva — heta taja stratehija, jakaja słušnaja. Jana doŭhaja, ciažkaja, nie kožny vytrymlivaje, ale treba iści hetym šlacham».

• 22
• 2
• 3
• 4
• 0
• 1
• 0
• 0