Рэжысёр Алена Ганум паставіць раман Альгерда Бахарэвіча.
Беларускі тэатр амаль не звяртаецца да інсцэніроўкі твораў сучасных празаікаў.
Сітуацыю імкнецца змяніць Цэнтр эксперыментальнай рэжысуры. Ён ладзіць лабараторыю, падчас якой маладыя рэжысёры паказваюць урыўкі з будучых спектакляў. Сярод іх –
«Шабаны» Альгерда Бахарэвіча, якія ставіць Алена Ганум, вучаніца Мікалая Пінігіна.
«НН»: Чаму вы ўзяліся за раман Бахарэвіча?
АГ: Па адукацыі я актрыса, працавала ў Коласаўскім тэатры, што ў Віцебску. У 2006 годзе я разам з сям’ёй з’ехала жыць у Ліван. Зараз я магу вельмі доўга і натхнёна распавядаць пра добрую ліванскую зямлю. А тады,
калі мая нага ўпершыню ступіла туды, адразу ж зразумела, што апынулася не на зямлі, дзе шмат сонца і свабоды, а «ў месцах пазбаўлення волі»…
У месцы, дзе свой рытм жыцця і свае правілы гульні. Не зразумеўшы і не прыняўшы іх, выжыць тут немагчыма. Мне давялося ўбачыць велізарную колькасць знявечаных эмігранцкіх лёсаў (а ў Ліване багата беларускіх, рускіх і ўкраінскіх жанчын). Але самая незвычайная сустрэча адбылася з ліванскімі «Шабанамі».
«НН»: Якія ж Шабаны ў Ліване?
АГ: У сваім рамане Бахарэвіч піша: «Куды б я нi паехаў, куды б нi паляцеў, Шабаны сустракалiся мне па усiм кантыненце. У Берліне, у Празе, у Львове і Парыжы».
Шабаны – гэта вобраз масавай свядомасці, якая дэградуе. Таму яны паўсюль.
Пасля вяртання ў Беларусь назапашаныя ліванскія ўражанні доўгі час шукалі выйсце. І тут адбылося нешта містычнае: да мяне ў рукі трапіў твор, аўтара якога я раней не ведала. Гаворка ў «Шабанах» ішла пра Беларусь, але дзякуючы героям можна было расказваць пра іншыя краіны (у тым ліку, пра Ліван). Раман літаральна пачаў прасіцца на сцэну.
«НН»: Што для вас «Шабаны»?
АГ: Адну з галоўных думак можна знайсці ў словах, якія кажа настаўнік гісторыі Саланевіч: «Час усе адно мацнейшы за нас. Ён выштурхоўвае тых, хто яго пераймаць не хоча. (…). Шмат хто лiчыць, што ў яго часу няма думаць пра час. Што ён спознiцца. Мiж тым вiдавочна: той, хто пераймае час, нiкуды не спознiцца, Бо час не можа спазнiцца.
А чалавек думае: ах, як проста, ворага знiшчыў, кроў пралiў, дом пабудаваў, iдэалогiю падвёў – як электрычнасць, дзяцей панараджаў, мову памяняў, будычыню змайстраваў – і ганарыцца, як жа не сядзеў на месцы, сэнс жыццю надаў.
А нельга так. ШАБАНЫ у вынiку атрымлiваюцца».
* * *
Паказ урыўкаў са спектакля «Шабаны» адбудзецца 7 лютага ў Цэнтры эксперыментальнай рэжысуры (вул. Каліноўскага, 50а). Пачатак а 15-й.
-
У Гомельскім драматычным тэатры — кадравыя чысткі. Зноў праз «палітыку»
-
«Будзе смешна і балюча»: «Купалаўцы» прэзентуюць заўтра новы спектакль. У галоўных ролях — Манаеў, Белахвосцік, Гарцуева
-
«Рашэнне прыйшло звонку». Што адбываецца ў віцебскім тэатры, дзе ў спектаклі прагучала «Жыве Фландрыя!» і пачалася чарада звальненняў?
Каментары